Τυπογραφικό. 2003 ήταν κουταβάκι. Είχα τον πατέρα του ο οποίος εμφάνισε επιληψία και οι κρίσεις του γινόταν όλο ένα και πιο συχνές και μεγαλύτερης διάρκειας. Μετά την τελευταία του, δεν μπορούσε να σηκωθεί καν.
Πριν όλα αυτά, ζευγάρωσε και κράτησα τότε τον Freddy. Τελευταία φαινόταν τόσο γερασμένος. Ήμουν σίγουρος πως δεν θα έβγαζε τον χειμώνα. Το έβλεπα, τον καταλάβαινα.
Σήμερα, πήγε ο μπαμπάς μου να του βάλει φαγητό και δεν σηκώθηκε καν. Ο γιατρός είπε βαθειά γεράματα.
Το καλύτερο σκυλί που είχα ποτέ.
Δεν χρειάστηκε ούτε λουρί! Τον έβγαζα βόλτα (ζούσε μόνιμα στο σπίτι στην θάλασσα) και περπατούσε πάντα μα πάντα δίπλα μου. Περίμενε να του πω εγώ "άντε freddάκο". Έτρεχε σαν παλαβός, μύριζε τα πάντα, έκανε την ανάγκη του και πριν τον φωνάζω, έτρεχε πάλι δίπλα μου. Πριν τρία περίπου χρόνια, ήρθε από βόλτα και είχε στο στόμα ένα γατάκι ημερών. Σε λίγο καιρό, είχε παρέα περισσότερες από 5 γάτες.