σας παρακάμπτω όλους, και πάω να πιω κρασάκια εις υγείαν Τεόντοσιτς
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
το θηρίο της αποκάλυψης
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
Προχτέεεεεεεεες εκεί (που) ήμουνα χωρίς τον κόλλητό μουυυυυυυυ, στο γραφείο μου, σχεδιάζοντας (και γω), σε θυμήθηκα.
Αφοσιωμένος και αυτοσυγκεντρωμένος, ενώ όλος ο λαός είχε φύγει από τη δουλειά ένιωσα, παρά είδα ή άκουσα μια κίνηση
δίπλα μου. Το γραφείο ας πούμε "κοιτάει" προς τη παραγωγή και η πόρτα της εισόδου του βρίσκεται αριστερά εμπρός μου.
Εμπρός μου επίσης δεν είναι τοίχος, αλλά τζαμαρία ώστε το γραφείο να έχει όσο το δυνατόν φυσικό φωτισμό
από την οροφή που έχει διάφανα πλαστικά. Από εκεί, την είσοδο, ερχόταν και η κίνηση. Η οποία βρισκόταν χαμηλά στο πάτωμα.
Μέχρι να τον δω, είχα παγώσει με τη φαντασία μου να βλέπει από οχιές ως μεταλαγμένες ταραντούλες.
Σημειώνω εδώ, ότι το εργοστάσιο που δουλεύω είναι σε "τολ", με αποτέλεσμα από τα ψηλά παράθυρα να έχουμε διαρκείς
επισκέψεις από φτερωτούς φίλους κάθε είδους, αλλά και φωλιές μονίμων κατοίκων. Πρόσφατα μάλιστα, για να αποφύγουμε
τις ακαθαρσίες που με περίσεια χάρη εναποθέτουν σε κάθε είδους προϊόν, τοποθετήθηκε δίχτυ για να τα εμποδίσουμε.
Το αποτέλεσμα βέβαια είναι όσοι είναι έξω να μένουν έξω, αλλά και όσοι είχαν την ατυχία να είναι μέσα να παγιδευτούν
μέσα.
Γυρνάω λοιπόν το κεφάλι μου αριστερά να κοιτάξω τι έγινε. Ο Κος περιστέρης, επίσης δεν είχε αντιληφθεί τη παρουσία μου και
καμαρωτός (πιθανόν και πεινασμένος) εισερχόταν στο χώρο του γραφείου για να κάνει την εξερεύνησή του. Τον κοιτάω, με κοιτάει,
τον ξανακοιτάω, με ξανακοιτάει, τον ματαξανακοιτάω, με ματαξανακοιτάει. Άκρα του τάφου σιωπή. Ακίνητοι και οι δυο, ζυγίζαμε τον
απέναντι για να προβλέψουμε την επόμενη κίνησή του.
Αιφνιδιάστηκα. Ενώ περίμενα να κάνει μεταβολή και να γυρίσει από κει που ήρθε, εκείνος αποφάσισε να κάνει το πιο φυσιολογικό
πράγμα για ένα πουλί.
Να πετάξει.
Κάνοντας όμως μια μανούβρα τύπου ζερό, περνάει πάνω από το κεφάλι μου και επιταχύνει για να εξαφανιστεί.
Έλα όμως που όπως ανέφερα, ακριβώς μπροστά από το γραφείο μου ήταν η τζαμαρία.
Μπαμ, στροφή, μανούβρα, δεύτερη προσπάθεια, μπαμ, στροφή, μανούβρα κλπ κλπ κλπ.
Φτερά, πούπουλα, χαμός. Σε μια κίνηση ανθρωπισμού, σηκώθηκα και με τα χέρια μου προσπάθησα
να τον οδηγήσω προς τη πόρτα, να καταφέρει να ξεφύγει από την αγωνία του και το πόνο που
του δημιουργούσαν οι συνεχείς συγκρούσεις. Μάταια. Το μόνο που κατάφερα ήταν να τον
τρομάξω περισσότερο. Νέες συγκρούσεις, νέα αγωνία. Ώσπου ήρθε η πτώση.
Και που έπεσε. Ανάμεσα στην οθόνη και τη τζαμαρία από πίσω της. Διαπίστωσα με τρόμο ότι ενώ
αυτός έπερνε τις ανάσες του, ο καφές μου βρισκόταν αριστερά από μια πανάλαφρη οθόνη.
Η παραμικρή κίνηση πανικού, θα έριχνε την οθόνη προς τα εμπρός, αυτή θα παρέσυρε το καφέ
και ο καφές θα χυνόταν πάνω στο πληκτρολόγιο και ένα χαμό χαρτιά που θα γίνονταν ....νί.
Το χέρι μου ξεκίνησε ένα αργό ταξίδι προς το ποτήρι. Πολύ αργό. Τόσο αργό, που νόμισα πως
μέχρι να το πιάσω θα χρειαζόμουν ξύρισμα.
Μετά από 3 περίπου χρόνια, το έσφιξα στο χέρι μου και ο απομάκρυνα ταχύτατα.
Ευτυχώς, η νέα πτήση που ξεκίνησε τον οδήγησε ευθύς έξω από τη πόρτα.
The End
ψυχή μου πιες, πιες όσο θες μήπως και πάρεις στροφές
Ο Γλάρος / ψόφα φούστη γλάρε
ψαναψόφα φούστη γλάρε
:rotflmao::rotflmao: θρέντ αντιρίξ και συμφωνίξ.
it's all a matter of perception
ο ορισμός του ανθρωπάκου: look on and do nothing