Σε ένα από τα ελάχιστα σημεία για να σταματήσει κανείς πάνω στον δρόμο, φάνταζε σαν όαση εκείνη την στιγμή και σταματάμε.. Βλέπουμε αρκετό κόσμο μαζεμένο. Και λογικό αφού είναι το μοναδικό για εκατοντάδες χιλιόμετρα. Μια μίξη από ντόπιους και τουρίστες εκείνη την στιγμή ήταν το κάτι πρωτόγνωρο!!
Πούλμαν με κόσμο, ακόμα και ένα μικρό βαν με τουρίστες είχε σταματήσει για να φουλάρει καύσιμα.. φυσικά από μπιτόνι!! Τα βλέμματα για ακόμα μια φορά τα κέντρισε το απλό funduro για εμάς, και το εξωπραγματικό για τους ντόπιους!!!
Πάντως είχε τα πάντα από να πιεις κάτι παγωμένο, αλλά και να φας, ακόμα και βενζίνη όπως είδα.. ωραία στάση για να ξεκουραστούμε λίγο υπό σκιά που το ζητούσε απεγνωσμένα ο οργανισμός μας εδώ και ώρες!!
Χαζεύαμε και τους τουρίστες που έβγαζαν φωτογραφίες στην έρημο δίπλα στον δρόμο, και κυλιόντουσαν στην καυτή άμμο της ερήμου σαν μικρά παιδιά!!Πρέπει να συνεχίσουμε όμως για να βγουν τα χιλιόμετρα, που λόγο και της κακής κατάστασης του δρόμου δυσκολεύουν περισσότερο.
Διανύουμε λίγα χιλιόμετρα και ένας καινούριος αυτοκινητόδρομος απλώνετε μπροστά μας όσο πάει το βλέμμα!!! Αμέσως αλλάζει το ρολαρισμα της μηχανής!!! Μηδέν σκαμπανεβάσματα, σαν να οδηγούμε πάνω σε χαλί Μπουχάρα!!! Κάνε τον σταυρό σου Μόνικα να κρατήσει για πολλά χιλιόμετρα να φτάσουμε ξεκούραστα.
Αν και από μπετό φτιαγμένος (λογικά θα πέσει άσφαλτο από πάνω) ήταν το κάτι άριστο οδηγηκα σε όλη την χώρα μέχρι αυτή την στιγμή.
Το περίεργο και μετά από αρκετά βαρετά χιλιόμετρα στο τίποτα, μπροστά μας διακρίνουμε μεταλλικό πλέγμα να έχει κλείσει τον δρόμο!!! Πλησιάζοντας βλέπουμε σκοπιά με όλο το σκηνικό να θυμίζει σύνορα!!!
Τι έγινε πάλι; Έχει γούστο να φάμε πόρτα!! Έλεγχο διαβατήριων κανονικά και το που πάμε.. σύρετε η μεταλλική πόρτα και μας κάνει νόημα να συνεχίσουμε το ταξίδι!!! Τώρα τι ήταν αυτό δεν ξέραμε!! Αλλά το πιθανότερο να μπαίναμε σε αυτόνομη περιοχή!! Έχουμε διανύσει πάνω από 100χιλ σε αυτόν άριστο δρόμο, αλλά και πάλι θέλουμε στάση για να δροσιστούμε με κάτι. Που όμως δεν υπάρχει σκιά για δείγμα!!
Αναγκαστική στάση δεξιά του δρόμου έστω για δέκα λεπτά. Καπέλο στο κεφάλι και χυμό που ήταν ακόμα δροσερός μέσα στην μπαγκαζιερα.
Υπήρχαν κάτι κτήρια από το αντίθετο ρεύμα του δρόμου, αλλά έπρεπε να πηδήξουμε πάνω από τις μπαριερες για να φτάσουμε τον ήσκιο τους.
Η Μόνικα βολεύτηκε στην σκιά ενός στύλου που έκανε μια πινακίδα!!! Από το τίποτα!!!
Βουρ και πάλι στον δρόμο για να τελειώσει αυτό το εξαιρετικό οδόστρωμα που για συνολικά 150χιλ περίπου μας χάρισε άνετη οδήγηση. Τώρα στα γνωστά οδοστρώματα για να μην ξεχνιόμαστε!! Ευτυχώς όχι για πολύ, πλησιάζοντας τα περίχωρα της Χιβας.
Καθοδήγηση με gps για να βρούμε το ξενοδοχείο.. περνάμε μέσα από την πόλη για να φτάσουμε στην περιτοιχισμένη παλιά πόλη και έξω από μια πύλη της. Σαν να μπαίνεις στην Μονεμβασιά κάτι τέτοιο!! Και όντως το gps έδειχνε ότι πρέπει να εισέρθομε στην παλιά πόλη. Δίστασα και σταμάτησα να ρωτήσουμε κάποιον γιατί δεν ήξερα αν μπορώ να μπω με όχημα.
Δεν άργησε και πολύ αμέσως ήρθε κόσμος να μας δει, ακόμα και ένας πιτσιρικάς που ρωτούσε αν θέλουμε δωμάτιο. Αμέσως δείχνουμε την κράτηση του ξενοδοχείου που έχουμε και μας λέει ότι είναι μέσα στην παλιά πόλη!! Πρέπει να πάμε γύρω από τα τοίχοι, και να μπούμε από την άλλη πύλη, αντίθετα από αυτήν εδώ που σταματήσαμε. Είναι ποιο κοντά από εκεί και αμέσως θα το βρούμε..
Τον ευχαριστήσαμε και χαρούμενοι ξεκινήσαμε. Όπως τα είπε περάσαμε την τεραστία ψηλή ξύλινη παλιά πόρτα της πύλης, και μετά από δυο στενά βρήκαμε το B&B Zafarberk.. λυτό, καθαρό, και άδειο όλο το κτήριο, κτισμένο και εναρμονισμένο, με το περιβάλλον της Ίτσαν Κάλα, η «έσω πόλη» όπως ονομαζόταν η αρχαία Χιβα.
Έχει αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και βγαίνουμε μια μικρή βόλτα μέσα στην παλιά πόλη για να βρούμε κάτι να φάμε..
O Chinggis Khaan πρώτος ισοπέδωσε την πόλη το 1221 και μετά ξανά ο Ταμερλάνος το 1370.. Αν και κατοικήσιμη η αρχαία πόλη, οι περισσότεροι έχουν μεταφερθεί και μένουν στην καινούρια, από την εποχή της Ρωσικής κατοχής για λόγους αναστήλωσης της.. Επιστρέφοντας στον ξενώνα για ξεκούραση βλέποντας δυο γυναίκες να ψήνουν ψωμί με τον παραδοσιακό τρόπο, σταματάμε και αγοράσαμε..