Περαστικά Μπιλάρα!
Σίγουρα αποτέλεσες πηγή έμπνευσής για πολλούς εδώ μέσα, (σίγουρα για εμένα) για αυτό και η απόφαση σου πέρα από σεβαστή, έχει και ιδιαίτερη βαρύτητα.
Κάνε αυτό που νομίζεις ότι είναι καλύτερο για εσένα και για τους δικούς σου.
Δοθείσης ευκαιρίας όμως, επισημαίνω κάνα δυο πράγματα.
1. Παρόλο που, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον, έπαιρνες αρκετά ρίσκα στις εξορμήσεις σου, η "χοντρή ζημιά" έγινε σε ανύποπτο τόπο και χρόνο.
Είναι ένα ατύχημα που θα μπορούσε να συμβεί στο διπλανό τετράγωνο από το σπίτι σου, πηγαίνοντας στην δουλειά σου ή σε μια χαλαρή βολτίτσα με φίλους.
2. Τα παραπάνω υπενθυμίζουν ότι η μοτοσυκλέτα, ήταν, είναι και θα είναι, εν δυνάμει και εν γένει ένα άκρως επικίνδυνο όχημα.
Κάνεις λάθος εσύ, τραυματίζεσαι εσύ!
Κάνει π@π@ριά ο άλλος, πάλι εσύ την πληρώνεις!
Καλός ο εξοπλισμός, καλά και τα βοηθήματα, αλλά μόνο να μετριάσουν καταστάσεις μπορούν.
Ως μοτοσικλετιστής τρως γενικά κρύο, βροχή, σκόνη, έντομα, αποτσίγαρα κλπ., πονάει ο κώλος σου, μουδιάζουν τα χέρια σου, πιάνεται η πλάτη σου, ξοδεύεις ένα σκασμό φράγκα, αλλά εσύ εκεί.
Πραγματική διαστροφή!
3.Αυτό που κάνει γοητευτική τη μοτοσυκλέτα και δίνει αυτήν την ψευδαίσθηση ελευθερίας είναι η διαρκής παρουσία του θανάτου.
Είναι αυτό το hack στις ορμόνες μας, που δίνει την αίσθηση χαράς, ευχαρίστησης και μας κάνει να μονολογούμε, σε "ξεγέλασα ρε π@ύστη, τα λέμε στη επόμενη".
Είναι κάτι σαν τον τζόγο και την πρέζα, ξέρεις ότι είναι λάθος, αλλά το "άκουσμα" είναι τόσο καλό, που σε καλεί σαν σειρήνα.
Είτε διασχίζεις τον κόσμο μέσα από αυτοκινητόδρομους και επαρχιακούς, είτε κατεβαίνεις ένα μονοπάτι με πλάτος 30εκ και τα γκρέμια να καραδοκούν, είτε κάνεις motocross με άλματα στα 5m, είτε μπαίνεις στην πίστα και κυνηγάς χρόνους, είτε κάνεις σταντιλίκια, είτε χάνεσαι στα βουνά, είτε κάνεις πατήματα, είτε κάνεις delivery...είτε...είτε...είτε.
ΠΑΝΤΑ παίρνεις ένα ΡΙΣΚΟ, άλλες φορές περισσότερο λελογισμένο, άλλες φορές τελείως παράλογο.
Ο καθένας διαλέγει το "πιώμα" του (ή για τους περισπούδαστους αγγλομαθείς φίλους μας, "choose your poison"), χωρίς αυταπάτες.
Καλές βόλτες σε όλους τους "τρελούς" που το "πίνουν" ακόμα, αλλά και σε αυτούς που το "κόψανε" εγκαίρως.
Υ.Γ.: Παραμένεις στην κορυφή της λίστας μου με τους μοτοσυκλετιστές που θα ήθελα να πιω ένα καφέ.