Πέμπτη μέρα λοιπόν, ημέρα Πέμπτη!
Ξυπνήσαμε πάλι από τα άγρια χαράματα! Κατά τις 11!
Τα παλικάρια με ένα κεφάλι χάλια κι εγώ μια χαρά! Βέβαια! Αφού τα είχα βγάλει όλα δεν είχε μείνει και τίποτα μέσα! Επιστροφή Αλεξανδρούπολη! Επιτέλους θα πηγαίναμε από κεντρικούς δρόμους!
Επικοινωνούμε και με το φανταράκι αλλά τρώμε τρελό άκυρο! Μετά τις 7 το απόγευμα! Διδυμότειχο! Εμείς θα περνάγαμε από κει κατά τις 1! Μπααααααα, πού να περιμένουμε μέχρι τις 7? Θα κάνουμε για πάρτη του λίγα χιλιόμετρα ακόμα!
Ο δρόμος κεντρικότατος, και χάλια! Κάναν έργα για να τον φτιάξουν....... ή για να τον χαλάσουν! Δεν πολυκαταλάβαμε!
Βέβαια η στάση στη Δαδιά ήταν απαραίτητη! Δε θα πηγαίναμε να δούμε τα πουλιά????
Το πρώτο στιγμιότυπο τραβήχτικε αμέσως μετά την επίθεση από ένα ιπτάμενο κουκουνάρι! Πέρασε ξυστά από το κεφάλι του Πάνου αλλά ευτυχώς δεν βρήκε στόχο! Αν και η κυρία που καθόταν δίπλα της οποίας δεν έχουμε φωτογραφία ήταν σίγουρη ότι το κουκουνάρι το είχαμε πετάξει εμείς επίτηδες! Μπορεί να νόμιζε ότι προσπαθούσαμε να την ρίξουμε!
Όμως ο ένοχος ήταν το δέντρο ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας! Λίγα λεπτά αργότερα μας πέταξε και δεύτερο αλλά ούτε αυτό βρήκε στόχο για καλή μας τυχη!