Οκ.
Σα γενική διαπίστωση το αναφέρεις λοιπόν.
Ίσως δεν είχα καταλάβει εγώ το πλαίσιο στο οποίο ανέλυες το ζήτημα.
Και πάλι διαφωνώ λίγο με τις κόκκινες γραμμές, και με την παραπάνω πρότασή σου, αλλά ίσως γιατί δεν έχω καταλάβει και πάλι πώς ακριβώς την εννοείς.
Ας μείνει όμως καλύτερα η απορία γιατί δε βλέπω να αποφεύγουμε τα σεντόνια.
ΥΓ. Η αποφυγή σεντονοκουβέντας δεν έχει να κάνει με "απαξίωση" ή δεν ξέρω γω τί άλλο προς εσένα. Μην παρεξηγηθούμε κιόλας.
Μια χαρά απολαμβάνω τα αλληλοκουοταρίσματά μας. Απλά δεν είναι της παρούσης, δεν έχω χρόνο και δε νομίζω ότι θα βγει άκρη
To the point as always![]()
με ενα ευκολο ψαξιμο , μπορεις να δεις την 'σοβαροτητα" των κρατων στα οποια ισχυει σημερα... για τις ΗΠΑ αντίστοιχα την σοβαρότητα των πολιτιων στις οποιες ισχυει... αν θελουμε τετοια "μεγαλεια"...
mike φιλε μου ,μην το πιασουμε για την παλια και την καινη διαθηκη ,γιατι θα μπλεξουμε ..(και στο τελος θα σε βγαλω εβραιο και μαλλον δεν θα θες)
σοβαρα στο λεω , αν θες την επισημη θεση της εκκλησίας για το θεμα ,και πως αυτη πηγάζει, ρωτα εναν σοβαρο παπα...
το λινκ δειχνει εναν φριχτο φονο...
σε χωρες που υπαρχει η θανατικη ποινη , αυτος ο φονος θα ειναι λιγοτερο φριχτος.... if you catch my drift ....που λεει κι ο cap10
Ως συνήθως το θέμα ξεστρατίζει κατά το "πόσοι συμφορουμίτες χρειάζονται για να αλλάξουν μια λάμπα"…
Περιπλέκουμε την κουβέντα γύρω από την θανατική ποινή, θρησκευτικές δοξασίες, κλπ την στιγμή που το περιστατικό καμία σχέση δεν έχει με όλα αυτά.
Και δεν βλέπουμε το απλούστερο που συνήθως είναι και το πιο κοντινό στην αλήθεια…
Ένας τσογλαναράς καταδικασμένος ισόβια για τον μισό ποινικό κώδικα εκνευρίστηκε που δεν πήρε άδεια και με εκδικητική μανία έσφαξε σαν πρόβατο και εν ψυχρώ έναν οικογενειάρχη φρουρό. Όσοι εκείνη την στιγμή έτρεξαν προς βοήθεια και διαχείριση της κατάστασης προφανώς δεν είχαν και την καλύτερη δυνατή συμπεριφορά και αυτοσυγκράτηση - και πως θα μπορούσαν άλλωστε… Δεν είναι λίγο να βλέπεις τον φίλο σου – συνάδελφό σου με κομμένο το λαρύγγι σε μια λίμνη αίματος και εσύ να πρέπει να συλλάβεις και να μεταχειριστείς τον τσογλαναρά κρατώντας ηθικο-νομική correct στάση… Έπεσαν μερικές μπουνιές και μερικές γκλομπιές και προφανώς λόγω της τεταμένης ψυχολογικά φάσης αυτές ήταν πιο δυνατές, τυφλές, και λιγότερο προσεκτικές απ’ ότι συνήθως.
Ο τσογλαναράς από την άλλη χεσμένος από το σκηνικό φοβήθηκε να ζητήσει ιατρική βοήθεια τις επόμενες ώρες-μέρες ίσως και γιατί συνηθισμένος από ξύλο και τσαμπουκάδες θεώρησε ότι οι πόνοι και τα συμπτώματα θα υποχωρούσαν αυτόματα σε λίγες μέρες όπως τόσες φορές στο παρελθόν… Προτίμησε να λουφάξει στον πόνο και στην δύσπνοια μπας και περάσει απαρατήρητος μέχρι να κοπάσει η μπόρα… Έλα μου όμως που η τύχη ενίοτε παίζει περίεργα παιχνίδια… Ένα σπασμένο στέρνο και μερικές ζουμπηγμένες αρτηρίες μπορεί να δείχνουν και να πονάνε όπως το κοινό βρωμόξυλο, αλλά είναι πολύ πιο επικίνδυνα αν τα αφήσεις στην τύχη… Και κάπως έτσι έφθασε στο σημείο να πάει σαν το σκυλί στ’ αμπέλι μόνος και αβοήθητος μέσα στο κελί του…
Δεν πιστεύω ότι υπήρχε πρόθεση να τον "φάνε". Δεν είναι χαζοί για βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά, και θα μπορούσαν άλλωστε να το κάνουν σε άλλη χρονική στιγμή, με άλλο τρόπο, και να παρουσιαστεί μετά σαν μια "καθωσπρέπει αυτοκτονία"... Ή θα μπορούσαν να του κάνουν την ζωή τόσο κόλαση που να παρακαλούσε να τον αφήσουν να αυτοκτονήσει…
Τώρα κάποιοι θα μπλέξουν – και δίκαια. Δεν θα πω "καλά του κάνανε" ούτε θα υποστηρίξω ότι δεν πρέπει να τιμωρηθούν. Αλλά δάκρυα για τον τσόγλανο αρνούμαι να χύσω… Προτιμώ να το κάνω για την οικογένεια του φρουρού. Είπαμε - είμαστε άνθρωποι που πιστεύουμε στον πολιτισμό και στην δημοκρατία… Ναι… Αλλά όλα έχουν και τα όριά τους. Και προσωπικά όταν κάτι μέσα μου κουδουνάει και δίνει σήμα ότι αυτά ξεπεράστηκαν τότε περνάω στην ζώνη του λυκόφωτος και δεν με ενδιαφέρουν ούτε η political correct ηθική, ούτε τα λογύδρια επί δημοκρατίας…
Ας πάρουμε ως τυχαίο παράδειγμα ένα ειδεχθές έγκλημα μμμ.... για να σκεφτώ, ας πούμε πως ο Χ έχει βιάσει τρία 12χρονα κοριτσάκια σε χρονικό διάστημα δύο ετών. Μπορείς να τον έχεις σε ψυχιατρική κλινική καθ'όλη τη ζωή του ή να τον θανατώσεις. Γιατί νομίζουμε πως το πρώτο είναι καλύτερο από το δεύτερο? Μιλάμε πάντα για ένα σοβαρό κράτος γιατί στην Ελλάδα αυτός ο άνθρωπος θα κυκλοφορούσε ελεύθερος.....
και γιατι να τον λυτρωσεις;γιατι να μην τον κανεις να το μετανιωνει καθε μερα για το υπολοιπο της ζωης του;να υποφερει μεσα του οσο ζησει;
....νιώθω μεγάλη μοναξιά μέσα στο πλήθος....