Και το κενό που φτάνει?Δημοσιεύθηκε αρχικά από BLiTzER
Και το κενό που φτάνει?
Το κενό είναι άπειρο :P Και όταν λένε ότι το σύμπαν διαστέλλεται, εννοούν ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους.
Life begins at 45°.
Δεν υπάρχει κενό με την συμβατική αντίληψη που έχουμε για αυτό. Όσο το σύμπαν διαστέλλεται "γεννιόνται" περιοχές με χρόνο και χώρο.
Μμμ ναι, απλά είναι πιο κατανοητό να σκεφτείς γαλαξίες που απομακρύνονται "γεμίζοντας" το κενό (το οποίο πιθανότατα είναι άπειρο), παρά ένα σύμπαν, αποτελούμενο από ύλη και κενό, το οποίο μεγαλώνει στο τίποτα.
Life begins at 45°.
Αυτο τo "κενο" δεν ειναι απειρο αλλα ουτε και μετρησιμο. Δεν ειναι κατι που υπαρχει. Ειναι το τιποτα. Το συμπαν διαστελεται δημιουργοντας χωροχρονο μεσα στο τιποτα.
MADE IN JAPAN 日本製
Δεν υπάρχει "τίποτα" :P
Και, επίσης, υποθέτουμε ότι είναι άπειρο. Ίσως και να μην είναι. Και τότε θα'χουμε πρόβλημα. Αλλά αυτό αργεί ακόμα. Πολύ.
Life begins at 45°.
ή, σύμφωνα με τις διάφορες θρησκείες:
Χριστιανισμός (ορθόδοξος): Ο Θεός τα έφτιαξε όλα και δεν έχει κανένα νόημα να ασχολείστε με αυτά
Χριστιανισμός (καθολικισμός): Το ίδιο με το προηγούμενο αλλά με πιο σικάτο - λιτό περιβάλλον και πιο ωραίους ύμνους
Μουσουλμανισμός: Εκεί που τελειώνει το σύμπαν έχει βουνά από πιλάφι και παρθένες
Βουδισμός: Το σύμπαν είναι την ώρα που το σκέφτεσαι... αν δεν το σκέφτεσαι δεν είναι (ε;....)
Ινδουισμός: Έχουμε γράψει μια ωραία raga για αυτό, διαρκεί 8 ώρες, θέλεις να την ακούσεις;
Ρασταφαριανισμός:...το σύμπαν....εεεεε....το....εεεε....τι λέγαμε;
Ταοισμός: [FONT=sans-serif]道可道，非常道 [/FONT][FONT=sans-serif]名可名，非常名
[/FONT]Παγανισμός: Ποιο σύμπαν ρε; εδώ ακόμα δεν έχουμε εξηγήσει τα ρυάκια...
ή εννοείς το παλαμάρη του βαρκάρη;
Εδώ είναι λίγο απίθανα τα πράγματα (με βάση την πιθανότατα λανθασμένη αντίληψη που έχουμε σχηματίσει από την
καθημερινή εμπειρία μας).
Το κενό (θα επανέλθω στη έννοια του κενού σε λίγο) προϋποθέτει την ύπαρξη χώρου (και χρόνου).
Το ζντάουβ στη γΚεφάλα γίνεται όταν κατανοήσεις* ότι έξω από το σύμπαν, δεν υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος.
Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ. Ακόμη και στο κεφάλι του Άδωνι, υπάρχει κάτι (το απόλυτο κενό
Ένας κατά τη γνώμη μου ευκολότερος τρόπος να γίνει αυτό κατανοητό είναι να πούμε απλά ότι, ό,τι και να υπάρχει έξω από το σύμπαν (μας)
δεν έχει κανένα απολύτως νόημα για εμάς.
*αν γίνεται φυσικά να το κατανοήσει πραγματικά κάποιος....
Περί κενού.
Κάτι που διάβασα πρόσφατα και μου έκανε εντύπωση είναι μια περίεργη συμπεριφορά του κενού. Να δω αν θα μπορέσω
να το μεταφέρω σωστά :
Το κενό, είναι μια "σούπα" που μέσα της εντελώς ξαφνικά εμφανίζονται σωματίδια και τα αντισωματίδιά τους (π.χ ηλεκτρόνιο - ποζιτρόνιο)
τα οποία όμως μιας και εμφανίζονται ταυτόχρονα, στιγμιαία, αλληλεπιδρούν και εξαφανίζονται από κει πούρθαν (χου νόους γουέαρ) **.
Άρα παντού (μέσα στο σύμπαν λέμε πάντα) "εν δυνάμει" υπάρχει ύλη και αντιύλη.
Το φοβερό είναι αυτό που γίνεται ακριβώς δίπλα στον ορίζοντα γεγονότων μια μαύρης τρύπας όμως.
Εκεί, δίπλα δίπλα, ένα σωματίδιο και το αντισωματίδιό του ξαφνικά γεννιούνται, όπως οπουδήποτε στο σύμπαν.
Έλα όμως που το ένα "εμφανίζεται" στην απόξω μεριά της τρύπας και το άλλο στην από μέσα.
Οτιδήποτε περάσει τον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας πάει άκλαφτο.
Το άλλο όμως που είναι στην απέξω, δεν έχει πια με τι να αλληλεπιδράσει, οπότε αυτό μένει στον "κανονικό" χώρο.
Δε θυμάμαι πως τώρα, αλλά από αυτά τα "απέξω" με κάποιο τρόπο, αρκετά από αυτά δεν καταλήγουν στη μαύρη τρύπα.
Και όποιος με πει χοντό, το χοντραίνω κι άλλο
** ένα ερώτημα που υπάρχει, είναι γιατί επικράτησε η ύλη της αντιύλης γενικότερα.....
Γεπ. Κενό, με τη συμβατική έννοια του όρου (το "τίποτα" που είπα παραπάνω), ΔΕΝ υπάρχει. Κβαντική μηχανική. Αλλά τεράστια κουβέντα και δεν ήθελα να το αναλύσω τόσο. Με απλά λόγια, συμβαίνει αυτό που είπα παραπάνω. Tα υπόλοιπα είναι για τους επιστήμονες :P
Life begins at 45°.
Σε όλες τις υποθετικές εκτιμήσεις που προαναφέρθηκαν γίνεται προσπάθεια προσδιορισμού των εννοιών.
Γιατί απουσιάζει η θεώρηση ότι η λειτουργία της ανθρώπινης νόησης μπορεί να έχει κάποια πεπερασμένα όρια και να δρα με κάποιες οριοθετημένες δυνατότητες;
Γιατί να μη μπορούμε να πούμε απλώς "το ανθρώπινο μυαλό σταματά εδώ", όταν στην κυριολεξία δεν μπορούμε να κατανοήσουμε έννοιες όπως π.χ.του απείρου η του ΤΙΠΟΤΑ;
Χέι εγώ το έθεσα αυτό! Και ο χυμαδόρης, με τον δικό του τρόπο.
Life begins at 45°.
Could not say it better. Bravo.
(Βέβαια εγώ τις κατανοώ, εσείς είστε απλά στούρνοι
Πιθανόν, αλλά στην εγωκεντρική προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει το σύμπαν αποδεδειγμένα έχει οδηγηθεί σε λάθος θεωρήσεις και αναθεωρήσεις. Το πεπιεσμένο στους πόλους σφαιρικό σχήμα της γης οριστικοποιήθηκε σαν γεγονός μόνον τους νεότερους χρόνους, η βαρύτητα σαν εξήγηση για την έλξη των σωμάτων προς το κέντρο της γης έχει αρχίσει να αμφισβητείται, ο ορισμός του απείρου η του σύμπαντος στις διάφορες επιστήμες διαφέρει και μόνον ως μη ορισμός μπορεί να εκληφθεί, διάφορα μαθηματικά αξιώματα αναθεωρούνται κλπ κλπ.
(Βέβαια εγώ τις κατανοώ, εσείς είστε απλά στούρνοι
Βέβαια η συνεχής αναζήτηση οδηγεί και στις μεγάλες ανακαλύψεις αλλά κάπου είτε λόγω μη επαρκών δεδομένων για την εποχή, είτε λόγω των πεπερασμένων δυνατοτήτων της ανθρώπινης νόησης, η αναζήτηση αυτή πρέπει να μετατίθεται χρονικά για όταν τα δεδομένα θα είναι περισσότερα η απλώς η νοητική δυνατότητα επεξεργασίας των εννοιών διαφορετική. Αλλιώς θεωρώ σοφό να παραιτείται.
Μα έτσι ακριβώς λειτουργεί η επιστήμη. Παντού και πάντα. Θεωρεί και αναθεωρεί, όταν η υπάρχουσα θεωρία δεν καλύπτει.
Life begins at 45°.
To αντίθετο λέω.
Με την υπάρχουσα δυνατότητα επεξεργασίας του νου
(του δικού μου όχι του abel
η έννοια του απείρου είναι μη αντιληπτή. Όπως και του τίποτα και κατ επέκταση του κενού. Οι υπάρχουσες εξηγήσεις μόνον εξηγήσεις δεν είναι.
Σαυτή την περίπτωση θα πρέπει να λέμε "ο ανθρώπινος νους σταματά εδώ" από το να χρησιμοποιούμε παραδοχές. Οι παραδοχές και τα αξιώματα βέβαια μπορεί να βοηθήσουν να εξηγηθούν άλλες έννοιες, αλλά δεν παύουν να αποτελούν παραδοχές.
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση