Το μεγάλο βήμα ή το μικρό?

[paranoid]

Η Κρήτη είναι πανέμορφη. Είναι και το μοναδικό νησί και απο τις λίγες επαρχίες που θα επέλεγα να ζήσω. Έχω ζήσει 5 ανεπανάληπτα χρόνια στο Ηράκλειο και θα ζούσα άλλα 5 και άλλα 5 και άλλα 5....αν μπορούσα!!!..Αν και δουλευω σε πολυεθνικη με ευκαιριες καριερας κλπ κλπ, και εγω ειμαι κατα της καριερας που θα σε γυρναει σπιτι στις 10 το βραδυ, που θα σε ψαχνουνε στο κινητο σου στις διακοπες και θα εχεις μαζι σου το Laptop (ή το Blackberry) ωστε να συνδεθείς τουλάχιστον μια φορα τη μερα να δεις τα mail σου...
Επειδη εισαι μικρος εγω θα ελεγα να δωσεις μια ευκαιρια σε αυτο που σου ετυχε στην Αθήνα, ώστε να μην λές μετα τί μ@λ@κι@ έκανα που δεν εφυγα τότε, και αν δεις οτι δεν σου παει γυρνας πισω..Δεν χάνεις τίποτα, και εμπειρια θα εχεις οπότε θα βρεις ευκολοτερα δουλεια στην Κρήτη, με λιγότερα σαφώς χρήματα αλλα αφου λες οτι δεν σε νοιαζει....ξασου...

[road spirit]

Αρχικά δημιουργήθηκε από paranoid
Επειδη εισαι μικρος εγω θα ελεγα να δωσεις μια ευκαιρια σε αυτο που σου ετυχε στην Αθήνα, ώστε να μην λές μετα τί μ@λ@κι@ έκανα που δεν εφυγα τότε, και αν δεις οτι δεν σου παει γυρνας πισω..Δεν χάνεις τίποτα, και ....

+1, και άποψη μου, καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρα για κάτι που ΔΕΝ εκανες. Τουλάχιστον με το πρώτο βγαίνεις κερδισμένος σε εμπειρίες.

[Ταξιδευτής]

Αρχικά δημιουργήθηκε από kachius
Εξασφαλισμένο μέλλον = μια ωραία μέρα τον π@@λο (για 100αδες λόγους, είτε μόνος σου είτε πολλοί μαζί) και πόσο χρονών θα είσαι τότε; ποιός θα σε πάρει; ποιός θα πληρώσει χρυσάφι την προυπηρεσία σε έναν "γέρο" υπάλληλο; (από τα 40 θεωρήσαι "γέρος" περίπου...)
.........................

Αρχικά δημιουργήθηκε από wiredgr
Δυστυχώς σαν και αυτούς που κοροιδεύεις θα είσαι. Και να ήσουν από κανένα μέρος χωρίς αύριο, θα είχες δικαιολογία, αλλά από Κρήτη?

Σκέψου τα παιδιά που κάποια στιγμή θα κάνεις. Λυπήσου τα και χέσε την Αθήνα. Δεν είναι το χρήμα και η καριέρα το παν.

Φιλικά πάντα.

Αυτο που ρωτας φιλε Μιχαλη, δεν μπορουμε να το απαντησουμε εμεις, παρα μονο ΕΣΥ! Αυτα ειναι αποφασεις ζωης και σιγουρα η απαντηση δεν θα ερθει μεσω ενος φορουμ με μηχανες.

Παντως αν εχει καμια αξια, περα απο οσα σου ειπαν τα αλλα παιδια, εγω ξερω ΕΓΩ τι θα εκανα -και τι θα κανω αν χασω τη δουλεια που εχω: θα σηκωθω να φυγω οσο πιο μακρυα γινεται απο την κ@λοΑθηνα!

Για καριερες, λεφτα, θεσεις και υποσχεσεις ακουσαμε και εμεις... Και οταν ο κολλητος εφυγε να δουλεψει στο νησι γκαρσονι εγω μεσα μου ενοιωθα μια Μ@Λ@ΚΙΣΜΕΝΗ χαρα γιατι "ευτυχως που εγω δεν ειμαι σε τετοια θεση..."

Σκεψου λοιπον ποσο ΠΙΟ μ@λκας νοιωθω τωρα που ειμαι σε μια δουλεια ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ χωρις αυριο και σιγουρα και αυτος ειναι στο νησι και εχει εστιατοριο δικο του πλεον κ ενα μπαρακι!

Α! Και οσον αφορα τα λεφτα; Μαντεψε ποιος βγαζει τα περισσοτερα! (Για να μην πω ποιος χαιρεται πιο πολυ τη ζωη του!)

Ζυγισε τα, αλλα εγω θα καθομουν στην Κρητη...

[LsKostas]

Μιχαλη κατ' αρχην χρονια σου πολλα...πολυχρωμος...υγεια...


Αν ο λογος που σε κανει να μεινεις στην Αθηνα ειναι μονο η "δουλεια" τοτε ξεχασε το...πηγαινε Κρητη

Αν ο λογος που σε κανει να μεινεις Κρητη ειναι μονο η "δουλεια" τοτε ξεχασε το...πηγαινε Αθηνα...



Νομιζω να καταλαβες που δινω βαρυτητα...

Γενικα ,πρεπει να υπαρχουν πολλοι λογοι για να αποφασισεις να μεινεις καπου...
Οι περισσοτεροι λενε οτι η δουλεια ειναι το παν απο μια ηλικια και μετα..

Εμενα μ αρεσει,να μην συμφωνησω...εστω κι απο ενα σημειο και μετα το βλεπω να γινεται
απο πολλους γυρω μου...


Θεωρω πολυ τυχερο τον εαυτο μου που κανω αυτο που σπουδασα...

Ρεφαρω ,νοιωθω οτι ρεφαρω καθε ωρα και στιγμη γιατι τελειωσα την σχολη μου
μεσω πολυ δυσκολων καταστασεων και τωρα η δουλεια εχει ερθει λιγο ως επιβραβευση...


Ομως το παν ειναι να νοιωθεις ανεξαντλητος εκει που βρισκεσαι,
να εχεις δυνατοτητες να μην μενεις στασιμος,
να ικανοποιεις εκτος απο τις εππαγγελματικες σου φιλοδοξιες ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ...


προσωπικα τα παντα
ΜΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ,ειναι θεμα ανθρωπων που εχεις γυρω σου...γιατι τα "ωραια μερη" και τα "γουστα" ... Τα βρισκουμε παντου...


ΥΓ. η Αθηνα πολλες φορες μου μοιαζει σαν ενα ταξιδι...
Ειδικα το βραδυ...
Ειδικα οταν δεν με χωρα ο τοπος...