Terens...
Το σέβομαι αν και η περιέργεια μου παραμένει.Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για μας,τι κάναμε που παίξαμε κ.λ.π.
Για το θέμα άμυνα στο NBA, είναι γεγονός πως είναι πιο physical αν και έχει κάποιες περισσότερες τεχνικές. Αν θέλετε πάντως καλό θέαμα και σφιχτές , δυνατές και τεχνικές άμυνες... μόνο NCAA.
Θεαματικά παιχνίδια λόγω τόσο της σκληρότητας των αθλητών όσο και της άμυνας που σπάει τον τσαμπουκά κάθε επιθετικού. Ο τεράστιος jordan έπαιζε με 20-25μ.ο εκεί , όταν στο ΝΒΑ χτύπησε και 40αρες.
Γενικά η άμυνα στο ΝΒΑ, δεν στηρίζεται τόσο στην τεχνική (που υπάρχει... αλλοίμονο!) αλλά στις φυσικές ικανότητες του παίκτη να τρέχει πάνω κάτω , να μαρκάρει ακόμα και όταν παίζει επίθεση κτλ.
Οι απαιτήσεις δε, στο πρωτάθλημα εκεί για φυσικές ικανότητες είναι τόσες πολλές που η προπόνηση δεν είναι καθημερινό φαινόμενο όπως εδώ, αλλά 2-3 φορές την εβδομάδα και αν. Η ένταση τους αναλλώνεται κυρίως στο camp και στην προετοιμασία της ομάδος τους. Οι δε προπονήσεις αργότερα είναι για τα συστήματα και την όποια διατήρηση δυνάμεων. Ο αριθμός παιχνιδιών που δίνουν είναι εώς και 3πλασιος πολλές φορές απο όποια άλλη Ελληνική ομάδα, για αυτό και οι απαιτήσεις για φυσικές ανοχές είναι εξαντλητικές.
Για το θέμα τώρα που αφορά σύγκριση Ευρώπης - ΝΒΑ, οι πρώτοι είναι οι νικητές.
Οι λόγοι είναι διάφοροι.
1. Το άθλημα στις ΗΠΑ είχε χάσει τους stars του και δή τους λευκούς stars , ειδικά μετά τον Stockton και 1-2 ακόμα. Η Αμερικάνικη κοινωνία ηρωποιεί (όπως και κάποιοι άλλοι ....εχμ) τους αθλητές της, και θέλει το κλασσικό αμερικανάκι , λευκό να παίζει και να κερδίζει. Καλοί οι μαυρούκοι αλλά θέλανε και το κερασσάκι. Αυτό τώρα είναι οι Ευρωπαίοι με Novicki, Stojakovic, Divac, Kukoc να είναι μερικοί απο το παρελθόν και το παρόν. Πιθανόν να είναι και ο Κουφός αν τα καταφέρει.
2. Μετά την μοναδική all-star team (magic team) των Jordan , Magic, Pippen, Thomas, Barkley κτλ.... δεν έχουν κανέναν να στείλουν να αντιμετωπίσουν τους Ευρωπαίους που πέρα απο την τεχνική , έχουν πλέον και φυσικά προσόντα. Δείτε τι έπαθαν απο την Ελλάδα που έχει παίκτες με φυσικά προσόντα και αξιοζήλευτη τεχνική σε ατομικό επίπεδο. Ακόμα θυμόμαστε το κλασσικό pick n roll του Παπαλουκά με τον Σχορτσιανίτη και να κρεμούνται πάνω του οι Αμερικανοί ενώ τους κάρφωνε μέσα. Αν είχε και μυαλό γμτ... αυτό το παιδί δεν θα πέρναγε οτι πέρασε.
3. Ανάπτυξη... αντίθετα σε ότι πιστεύουμε η Ευρώπη έχει καλύτερες δομές ανάπτυξης παικτών απο πολύ παιδική ηλικία σε σχέση με τις ΗΠΑ...
Ακαδημίες, ομάδες, συλλόγοι , σχολικά πρωταθλήματα κτλ... Προπονητές που δίνουν πολλά ακόμα και στα παιδο-εφηβικά. Επικέντρωση στα βασικά του αθλήματος αλλά και σε τεχνικές, ενώ την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ , τα παιδιά τα "Φουσκώνουν" για δρομείς αντοχής.
Τυχαίες οι 30αρες που άρπαξαν τότε απο την ομάδα του Ρετζιά , Παπανικολαου κτλ. στο Εφηβικό πρωτάθλημα;
Ακόμα θυμάμαι τον scouter της Νorth Carolina College να σημειώνει σαν τρελός με κοκκινάδια στον αγώνα καθώς καθόταν ακριβώς μπροστά μου. Η συζήτηση περί φυσικής δύναμης και τεχνικής και την σύγκριση των Ευρωπαίων με τις ΗΠΑ, τον είχε βρεί σύμφωνο σε όσα γράφω παραπάνω.
Εκεί που πάσχουν οι Ευρωπαίοι βασικά είναι στο Promotion που είναι χρόνια πίσω απο την αγορά των ΗΠΑ. Για αυτό και είναι δύσκολο να δώσεις μια εικόνα στο basket σήμερα στην Ευρώπη που να αντικατοπτρίζει σωστά τι βλέπουμε. ή μήπως νομίζετε οτι οι παίκτες εδώ είναι υποδεέστεροι απο οτι είναι εκεί;
Σε παιχνίδι με κανόνες που δεν θα είναι αλά ΝΒΑ (κάθε επαφή φάουλ στον αμυντικό προς όφελος του θεάματος) θα χάσουν τον μπούσουλα. Ακριβώς όπως έγινε και στην Ιαπωνία.
Gandalf