Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι

[javrar6]

καλα τα λετε ρε παιδια αλλα ολεσ αυτες τις ημερες το μονο που επρεπε να κανουμε ηταν 1' σιγη
πρωτον για το παιδι................
και δευτερον για την καταντια μας ..................
και τριτον για το μελλον μας.................................

μια λεξη ΚΡΙΜΑ.-

[mats8282]

Αρχικά δημιουργήθηκε από sunderlanos
Ναι αλλά θέλοντας και μη, κάποιος πρέπει να κυβερνάει αυτην την χώρα. Δηλαδή εσυ τι προτείνεις?
Αναρχία?

Απο το μπουρδελο μεχρι την αναρχια υπαρχει ενα πολιτευμα που ονομαζεται δημοκρατια.Αυτο που μας εχουν στερησει,απο την θεμελιωδη αρχη της απλης αναλογικης μεχρι τους σωστους πολιτικους που δεν πανε για τα χρηματα,ουτε πολιτικους αρχηγους που κληρονομουν απο το σοι τους ολοκληρους κομματικους μηχανισμους και στρατευμενα κομματοσκυλα.



ΥΓ

Αρχικά δημιουργήθηκε από ermiss
( ο σύριζα είναι οπορτουνιστές με κοντά παντελονάκια και επειδή χαιδεύουν τα αυτιά των αναρχικών δεν τους μετράω καθόλου:hypnotize )

:rotflmao: :rotflmao:

[the who]

Αρχικά δημιουργήθηκε από mats8282
Απο το μπουρδελο μεχρι την αναρχια υπαρχει ενα πολιτευμα που ονομαζεται δημοκρατια.Αυτο που μας εχουν στερησει,απο την θεμελιωδη αρχη της απλης αναλογικης μεχρι τους σωστους πολιτικους που δεν πανε για τα χρηματα,ουτε πολιτικους αρχηγους που κληρονομουν απο το σοι τους ολοκληρους κομματικους μηχανισμους και στρατευμενα κομματοσκυλα.



ΥΓ

:rotflmao: :rotflmao:

Καποιοι τρομαζουν με τη λεξη αναρχια.Τους εδωσα λοιπον το σημερινο παραδειγμα ακυβερνησιας-κακοδιοικησης για να δουνε οτι αυτο που φοβουνται ειναι δυο βηματα απ την πορτα τους και δεν απεχει τοσο πολυ απο την αναρχια(οπως τη φανταζονται).
Ολα τα υπολοιπα περι απλης αναλογικης κλπ ειναι οι βασικες αρχες της δημοκρατιας κι αυτα δεν τα διαπραγματευομαστε.

Τα κοντοπαντελονα σ αρεσαν ε?:rotflmao:

[ermiss]

Ναι είναι μεγάλο το ξέρω.. αλλά θα το διαβάσετε "μονορούφι"...

http://kibi-blog.blogspot.com/2008/12/blog-post.html

Μπάχαλο! (13/12/2008)

Είμαστε σίγουροι για το τι ακριβώς μας συνέβη; Προφανώς όχι. Όλοι κινούνται και εκφράζονται με μια αμφιθυμία. Λογικό είναι. Ακόμη κι ο μικροϊδιοκτήτης, που θρηνεί τα λεηλατημένα ράφια του μαγαζιού του, τα αποκαϊδια της χριστουγεννιάτικης βιτρίνας του, τις προσδοκίες να γεμίσει το ταμείο του από την αγοραστική ευφορία των ημερών, κρατάει μια πισινή. Ίσως το παιδί του είναι ανάμεσα σ’ αυτούς, τους άλλους, τους παράξενους, τους απροσδόκητα πολλούς που δεν χρειάζονται πια κουκούλες κι αχρήστεψαν τα δημοσιογραφικά κλισέ: γνωστοί-άγνωστοι, κουκουλοφόροι, νεαροί, άτομα… Πώς ακριβώς να τους αποκαλέσουμε πια; Το λεξικό δεν βοηθάει. Πάρε τηλέφωνο την Πυροσβεστική, φώναξε την Αστυνομία (πού είναι, τι κάνουν, γιατί παρακολουθούν απαθείς, και το παιδί; Πού είναι το παιδί; Αν την έχει κάνει κοπάνα απ’ το φροντιστήριο; Γιατί δεν απαντάει στο κινητό; Θεέ μου, έχουμε το χάος στο ίδιο μας το σπίτι! Τα ύστερα του κόσμου…

Αλλά, κανείς δεν δικαιούται να προσποιείται τον έκπληκτο. Όχι μόνο γιατί είναι πια ένας ώριμος νοικοκύρης, με κοιλίτσα, σπίτι, εξοχικό, δύο αυτοκίνητα, πιστωτική και χωρίς καμιά διάθεση να διακινδυνεύσει τα κεκτημένα της ενυπόθηκης ευημερίας του. Αλλά γιατί στην πραγματικότητα εδώ και χρόνια, δεκαετίες ίσως, έχει βρεθεί στην ανάλογη ψυχολογία. Πόσες φορές έχετε σκεφτεί να τα κάνετε μπάχαλο; Στο γκισέ της εφορίας ή της τράπεζας, στη βιτρίνα με τις προκλητικά απλησίαστες τιμές, στο γραμματοκιβώτιο που σας υπενθυμίζει αρκετές φορές τον μήνα ότι η τράπεζα είναι ο καλύτερός σας φίλος, ο μόνος που αλληλογραφεί συχνά για να σας υπενθυμίζει τις δόσεις σας; Πόσες φορές σάς έχει συγκρατήσει συγγενής ή φίλος από το να τα κάνετε μπάχαλο; Στο δημόσιο νοσοκομείο που δεν έχει κρεβάτι για την άρρωστη μάνα σας, στο γραφείο του μεγαλογιατρού που περιμένει να του μετρήσετε μερικά χιλιάρικα πριν μπει στο χειρουργείο για να τη σώσει; Στα γραφεία της εταιρείας που σας δείχνει την έξοδο γιατί είστε μεγάλος και πολύ ακριβός πια για τη δουλειά που κάνετε; Στην εθνική οδό γιατί η σοδειά σας μένει απούλητη ή πρέπει να τη δώσετε κοψοχρονιά στους μεσάζοντες; Στο κατάστημα πλειστηριασμών όπου βγαίνει στο σφυρί το αυτοκίνητο, το σπίτι ή το κτήμα σας για μια απλήρωτη δόση; Ομολογήστε το! Έχετε βρεθεί πολλές φορές στην ίδια θέση, στην ίδια ψυχολογία, ένα κλικ πριν σηκώσετε την πετρούλα σας… Ή και κάτι ακόμη πιο επικίνδυνο. Αλλά συγκρατείστε. Και τι σας συγκρατεί; Δεν είναι τόσο η φιλοσοφική σας προσήλωση στη νομιμότητα, η ιδεολογική αποστροφή για την αυτοδικία, όσο ο φόβος μήπως χάσετε και όσα σάς απομένουν.

«Μπάχαλο την έκαναν την Αθήνα!». Και τι ήταν η Αθήνα πριν; «Διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι»; Τι ήταν η χώρα πριν; Τι ήταν η κοινωνία των νεοελλήνων, αενάως μετεωριζόμενη μεταξύ εκμαυλιστικού «εκσυγχρονισμού» και τριτοκοσμικής υστέρησης; Σε ποιον απ’ όλους τους θεσμούς του κρατικού Λεβιάθαν δεν ταιριάζει η λέξη «μπάχαλο»; Στη δημόσια διοίκηση που λειτουργεί μόνο με δόντι και γρηγορόσημο; Στην Αστυνομία που υποθάλπει ένα φασίζον παρακράτος νταήδων; Στο Κοινοβούλιο που θυμίζει πουκάμισο αδειανό της παρηκμασμένης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας; Στα κόμματα που εξαντλούν την ύπαρξή τους στις στροφές του εκλογικού κύκλου; Στην Εκκλησία που πρωτοστατεί στην πρωτοφανή λεηλασία της δημόσιας περιουσίας; Στα ασφαλιστικά ταμεία που έπαιξαν κορόνα-γράμματα στην τυχοδιωκτική κερδοσκοπία τις συνταξιοδοτικές προσδοκίες εκατομμυρίων ανθρώπων; Στους μηχανισμούς προστασίας του περιβάλλοντος που, όταν δεν το παραδίδουν στις μπουλντόζες, το αφήνουν στο έλεος της φωτιάς; Πόσο πιο «μπάχαλο» μπορούσε να γίνει μια χώρα απ’ όσο έγινε το καλοκαίρι του 2007 η Ελλάδα, με τον μισό δασικό της πλούτο στάχτη και σχεδόν 100 νεκρούς; Άκλαυτοι πήγαν…

Κι έπειτα από το μπάχαλο, το πλιάτσικο. Ναι, ναι, τους είδαμε τους μπαχαλάκηδες, τους φτωχοδιάβολους αλλοδαπούς να μπαίνουν στα σπασμένα μαγαζιά και να σηκώνουν ό,τι χωράνε οι τσέπες τους, οι χούφτες κι οι αγκαλιές τους. Αλλά ας υποδείξει κάποιος ένα πεδίο παραγωγής και επίδειξης πλούτου που να μην έχει γίνει αντικείμενο άγριου πλιάτσικου. Πόσα δισεκατομμύρια άλλαξαν χέρια την εποχή του χρηματιστηριακού παροξυσμού; Πώς χαρακτηρίζεται, αν όχι πλιάτσικο, η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου υπέρ κατεργαραίων το 1999; Πόσα δισεκατομμύρια ασφαλιστικού πλούτου γίνονται καπνός από την εισφοροδιαφυγή, στην οποία πρωτοστατεί ακόμη και το κράτος-εργοδότης; Πόση δημόσια περιουσία -γη, επιχειρήσεις, υπηρεσίες- πέρασε για ψιχία στα χέρια ιδιωτών στις δεκαετίες των αποκρατικοποιήσεων; Πόσες χιλιάδες στρέμματα δημόσιας γης παίζονται στο ιερό real estate ή στο real estate των εμπρηστών, των καταπατητών και των νεόπλουτων που έχουν μετατρέψει τις θάλασσες σε ιδιωτικές πισίνες και τα δάση σε ιδιωτικούς κήπους τους; Πόσα εκατομμύρια ευρώ αλλάζουν τσέπες σε κάθε κερδοσκοπική «επίθεση» στην κατανάλωση, σε κάθε ληστρική αύξηση ή επιτοκίου; Και πόσα τρισεκατομμύρια ευρώ ή δολάρια ενθυλακώνουν οι τυχοδιώκτες της διεθνούς κρίσης, οδηγώντας επιχειρήσεις, περιοχές, ακόμη και χώρες στη χρεοκοπία; Αυτό το πανθομολογούμενο πλιάτσικο εις βάρος των εθνικών οικονομιών και κοινωνιών ποια κάμερα ασφαλείας το κατέγραψε και ποια Δικαιοσύνη θα το τιμωρήσει;

Τα ερωτήματα είναι μάλλον κοινότοπα, το ίδιο και η απαντήσεις τους. Προσφέρονται για λαϊκή ρητορεία, για καπηλεία της κοινωνικής δυσφορίας, για διαχείριση του λαϊκού ενστίκτου. Κι ο Καρατζαφέρης αντικαπιταλιστής είναι πλέον, κι ο Σαρκοζί το ίδιο, όλοι αντικαπιταλιστές είμαστε, αλλά τι υπάρχει πέρα από τη ρητορική; Ξαναζεσταμένο φαγητό. Ένας πολιτικός πολτός που διαχειρίζεται καταδικασμένες στην αποτυχία πολιτικές, αδέξιες ταχυδακτυλουργίες, λογιστικό εξωραϊσμό μιας πραγματικότητας που έρχεται κατά πάνω μας αμείλικτη, με ανοικτή την προοπτική μιας πτώχευσης. Πτώχευσης καθολικής, ως κοινωνία, ως εθνική οικονομία, ως οικονομικός πολιτισμός. Αυτό που η επίσημη πολιτική προσπαθεί να κρύψει πίσω από τη φλυαρία φαίνεται ότι το είχαν μυριστεί πολλοί, προ πολλού. Τώρα όλοι το αναγνωρίζουν: για πρώτη φορά στα μεταπολεμικά χρόνια, μια ολόκληρη γενιά αντιμετωπίζει την προοπτική να ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη. Τα παιδιά μας προετοιμάζονται να ζήσουν χειρότερα από εμάς, τους γονείς τους. Η εξηκονταετής γραμμή της προόδου, για πρώτη φορά, σπάει, στρέφεται στην κάθοδο. Οι σημερινοί δεκαεξάρηδες, ακόμη και οι γόνοι των μεσαίων στρωμάτων που «έχουν τον τρόπο τους», οδηγούνται μέσα από ένα μαραθώνιο σπουδών και εξειδίκευσης σε ένα οικονομικό και εργασιακό περιβάλλον με δικαιώματα ανάπηρα. Τους τα έχουμε πει ήδη όλα: θα δουλεύουν περισσότερο, με υψηλότερα προσόντα, αλλά με λιγότερα δικαιώματα. Θα διαγκωνίζονται για μια θέση εργασίας και για αποδοχές που θα είναι στάσιμες, υπό τη διαρκή αίρεση του οικονομικού κύκλου. Θα δουλεύουν μέχρι τα γεράματά τους κι ίσως δεν πάρουν ποτέ σύνταξη για να διασώσουν τα ασφαλιστικά συστήματα από την κατάρρευση. Δύσκολα θα γίνουν μικροϊδιοκτήτες, ίσως δεν αποκτήσουν ποτέ δική τους περιουσία, αν δεν βρουν κάτι από τους γονείς τους, που -έστω με τη στέρηση, την παραοικονομία ή τη μικροαπατεωνιά- έκαναν το κουμάντο τους. Θα ωριμάσουν σ’ έναν κόσμο εξαιρετικά ασταθή κι ανασφαλή, ίσως χωρίς παγκόσμιο πόλεμο, αλλά με δεκάδες μικρούς περιφερειακούς πολέμους για τον έλεγχο των φυσικών πόρων ή την επιβεβαίωση της γεωπολιτικής ισχύος των αυτοκρατοριών, των νυν και των επίδοξων.

Σε θραύσματα, κομμάτια κι αποσπάσματα, τους τα έχουμε πει όλα, ήταν εκεί όταν τους τα λέγαμε, νομίζαμε ότι δεν μας άκουγαν, θαρρούσαμε ότι μας έγραφαν κανονικά, αλλά προφανώς κάτι έπιασαν. Κι ήρθε μια σφαίρα, λίγο αίμα κι ένας θάνατος για να συνθέσουν τη ζοφερή εικόνα, να δώσουν υπόσταση στον εφιάλτη του μέλλοντός τους. Δεν ήταν μια διεργασία συνειδητή, με βάθος και κυρίως ένα συνεκτικό πολιτικό στόχο. Περιέχει πολιτική αφέλεια, ιδεοληπτικές ευκολίες και μια γερή δόση αυθάδειας, ίσως και αυταρχισμού (όπως αυτός που εκφράζει το αντεξουσιαστικό μήνυμα που δημοσιεύω στη «θυγατρική» στήλη). Αλλά η ευκολία με την οποία περνούν έφηβοι και νέοι σ’ αυτή τη δαιμονοποιημένη, βίαιη, άλλη πλευρά της πολιτικής, με μαζικότητα που αφήνει τους πάντες άφωνους κι αμήχανους, αποκαλύπτει τη χρεοκοπία της επίσημης πολιτικής. Την αδυναμία της να εμπνεύσει ένα ελάχιστο όραμα, έναν μίνιμουμ θετικό στόχο, μια προσδοκία ότι θα πάψουν να ζουν σε μια κοινωνία μπάχαλο. Ενός μπάχαλου, λοιπόν, μύρια έπονται. Κι έχουμε δει μόνο ένα μέρος τους.









Και εμένα μου άφησε μια πικρή γεύση... Συμφωνείς αναγκαστικά σε πολλά μαζί του και ας διαφωνείς με τα γεγονότα...

[trumpet]

Αρχικά δημιουργήθηκε από doctor x
δες την...δημοκρατικη αυτοδιοικηση των πανεπιστημιακων χωρων απο τους φοιτητες ...
2:

Τι ακριβώς εννοείς mate??

[TheFace]

Διστυχως μας εχουν μαθει μολις ακουμε τον ορο “Αναρχια” :a53: το μυαλο μας να πηγαινει αυτοματα σε “ζουγκλα”, μπαχαλο, “νομος του ισχυρου” κτλ, ενω στην ουσια ολα τα παραπανω τα ζουμε καθημερινα στις “δημοκρατιες” του καραμανλη, του παπανδρεου, του κοκκαλη, του βαρδινογιαννη, του ευαγγελατου κτλ κτλ:a04:

Επισης στο ακουσμα της λεξης “αναρχικος” :a53: αμεσως στον μεσο ανθρωπο (τηλεθεατη!) σχηματιζεται η εικονα ενος “βαρβαρου” που το μονο που τον ενδιαφερει ειναι να καψει, να σπασει, να καταστρεψει, να βεβηλωσει...ΛΑΘΟΣ ΚΥΡΙΟΙ (και κυριες!blush: )... αυτος δεν ειναι αναρχικος, αυτος ειναι ΒΑΝΔΑΛΟΣ!!!:

Ο πραγματικος Αναρχικος συχαινεται την βια και την χρησημοποιει σαν εσχατη λυση ΑΜΥΝΑΣ (οπως προβλεπει και η ανθρωπινη φυση). Ετσι λοιπον καποιοι ελευθερα σκεπτομενοι ανθρωποι που νιωθουν τον ζυγο της καταπιεσης των ανδρεικελων (πολιτικων!) που μας εχουν καταστρεψει στην κυριολεξεια (εμας και τα παιδια μας!) και επικαλλουνται “ψευτο-δημοκρατιες”, φτανουν αρκετες φορες σ αυτην την εσχατη μορφη εκφρασης και αντιστασης φυσικα!a023:

... το μονο σιγουρο ειναι οτι Αλεξης ηταν απλα η αφορμη!!!

Διστυχως (το εχει δειξει η ιστορια πολλες φορες), οι μεγαλες αλλαγες θελουν και μεγαλες συγκρουσεις με πολλες απωλειες τις περισσοτερες φορες!
Δεν θα μου φαινοταν καθολου παραξενο, αν οι “δημοσιογραφοι” :a04: που σαν φιλικα προσκημενοι στο κατεστημενο(τουρκοι) της Εποχης, χαρακτηριζαν "αναρχικο" τον Κολοκοτρωνη και τους Συντροφους του οταν ξεκινησαν την Επανασταση (που αργοτερα ενωσε ολο τον ελληνικο λαο!).
Αν το σκεφτει κανεις κι αυτοι ξεκινησαν εναν ΑΝΙΣΟ Αγωνα κατα ενος αδικου Ζυγου!a016:

... μηπως σημερα οι “Τουρκοι” βρισκονται αλλου (κοινοβουλιο) και δεν φορανε πια τουρμπανια αλλα κουστουμια armani και κυκλοφορουν με Mercedes ενω σε λιγο θα απαιτουν απο τους "ραγιαδες" (εμας δηλαδη!) να πληρωνουμε φορο και για την ανασα μας???:a011:

Κυριοι (και κυριες), η πραγματικη Αναρχια ειναι ενας ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ (και οχι πολιτικο συστημα), που βασιζεται στην ΠΑΙΔΕΙΑ και οχι σε νομους (και παραθυρακια!), αστυνομικους (ΜΠΑΤΣΟΥΣ!), δικαστες (διευθαρμενους) κτλ κτλ.

Για παραδειγμα (και μιας και ολοι μας ειμαστε μοτοσυκλετιστες) δεν χρειαζομαι (ουτε και οι περισσοτεροι απο εσας) μπατσους για να φοραω το κρανος μου... ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΙΒΑΛΕΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ και φοραμε κρανος οχι γιατι το λεει ο νομος, ΑΛΛΑ γιατι μας το επιβαλλουν οι συνειδησεις μας... if you know what I mean!

Καπως ετσι εαν αποφασισουμε να αντιμετωπισουμε κατα προεκταση και τα υπολοιπα θεματα που αφορουν την ζωη μας στις κοινωνιες, τοτε θα μιλαμε για μια τελεια κοινωνια... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ οπου δεν θα χρειαζεσαι νομους γιατι εχεις παιδεια!!!

Κατι τετοιο, οπως καταλαβαινουμε ολοι μας, ΔΕΝ ειναι καθολου μα καθολου ευκολο... ισως να αποτελει χωρις υπερβολη το μεγαλυτερο ανθρωπινο ενχειρημα αν το σκεφτει κανεις...
... αλλα σιγουρα ειναι κατι για το οποιο θα αξιζε να προσπαθησουμε!

Οσο αναφορα το θεμα των πορων (ανθρωπινων και υλικων) χιλιες φορες να επενδυεις στην ΠΑΙΔΕΙΑ παρα σε φυλακες, δικαστες και “σοφρονηστικα συστηματα”...

Ο μεγιστος JOHN LENNON τα ειπε ολα με ενα τραγουδι (Imagine) που οι στοιχοι του αν τους νιωσεις, ειναι πιο συγκλονιστικοι κι απ’ το “πατερ ημων”…
http://www.youtube.com/watch?v=jEOkxRLzBf0

“…you may say I ‘m a Dreamer
but I ‘m not the only one”

[Daemon]

Αρχικά δημιουργήθηκε από TheFace
...

[TheFace]

Αρχικά δημιουργήθηκε από Daemon

[tai]

"Κυριοι (και κυριες), η πραγματικη Αναρχια ειναι ενας ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ (και οχι πολιτικο συστημα), που βασιζεται στην ΠΑΙΔΕΙΑ και οχι σε νομους"

ΑΥΤΟ τα λεει όλα!!!!

για οτι και να μιλάμε, καταλήγουμε παντα σε αυτήν την γ@μημενη παιδεία που ειναι παντα η απάντηση

Αν καταφέρουμε να αγαπήσουμε τον διπλανό μας, τοτε και μονο τοτε θα είμαστε πραγατικά εξελιγμένοι.

ανω θρόσκωντες άνθρωποι, και οχι συμφερωντολογικα ατομακια

θα είμαστε"νομοταγείς" ΘΈΛΟΝΤΑΣ και οχι με την επιβολή του "κράτους"

[ΝΑΙΑΣ]

Η αναρχια ειναι μια πολυ σοβαρη θεωρια και οχι ο πετροπολεμος και οι μολοτωφ καποιων νεαρων που πιπιλιζουν την καραμελα αυτη αγριεμενοι απο καποιους ταχα ειδικους στο ξεπλυμα ιδεολογιων και θεωριων που βρισκουν ευκαιρια την δικαιολογημενη πολλες φορες αγανακτηση των πολλων.Οσο για τους πολιτικους,η σχεση που εχουν με την πολιτικη ειναι η σχεση που εχει ο φαντης με το ρετσινολαδο.Στον τοπο μας μαλιστα ειναι σχεση απο τραγικη εως εξοργιστικη με τις καρικατουρες που ονομαζουν πολιτικα κομματα.Βεβαια με τετοιους πελατες οπως εμεις,τι καλλιτερους θα περιμεναμε να μας οδηγουν.Πολλα φτηνομαγαζα με πομπωδεις ταμπελες και προιοντα παντα απο τον ιδιο αποκλειστικο προμηθευτη,ωστε η αγελη να εχει την ψευδεστηση οτι βρηκε κατι διαφορετικο στο διπλανο μαγαζι και να καμαρωνει μαλιστα οτι δεν πιαστηκε κοροιδο απο τον αλλα μαγαζατορα.Τελειωνοντας συνιστω ενα αρθροτου Θυμιου Παπανικολαου στην ιστοσελιδα www.resaltomag.gr με τιτλο'Οι σπονσορες και οι σκηνοθετες της τρομοκρατιας' στην ενοτητα τρομοκρατια.Αξιζει μια ενδιαφερουσα ματια.

[sunderlanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από mats8282
Απο το μπουρδελο μεχρι την αναρχια υπαρχει ενα πολιτευμα που ονομαζεται δημοκρατια.

Δεν σε καταλαβαίνώ. Δηλαδή η Δημοκρατία είναι κατι ενδιάμεσο του μπουρδέλου και της αναρχίας?


Αυτο που μας εχουν στερησει,

Ποιός ακριβώς σου έχει στερήσει την Δημοκρατία?

[sunderlanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από tai
"Κυριοι (και κυριες), η πραγματικη Αναρχια ειναι ενας ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ (και οχι πολιτικο συστημα), που βασιζεται στην ΠΑΙΔΕΙΑ και οχι σε νομους"

ΑΥΤΟ τα λεει όλα!!!!

για οτι και να μιλάμε, καταλήγουμε παντα σε αυτήν την γ@μημενη παιδεία που ειναι παντα η απάντηση

Αν καταφέρουμε να αγαπήσουμε τον διπλανό μας, τοτε και μονο τοτε θα είμαστε πραγατικά εξελιγμένοι.

ανω θρόσκωντες άνθρωποι, και οχι συμφερωντολογικα ατομακια

θα είμαστε"νομοταγείς" ΘΈΛΟΝΤΑΣ και οχι με την επιβολή του "κράτους"

Η έννοια της Αναρχίας είναι υποκειμενική για τον καθένα. Ποιός είναι αυτός που θα δώσει την έννοια της Αναρχίας ποιός θα θέσει τους βασικούς της κανόνες? Δέν θα υπάρχουν κανόνες? Ας αφήσουμε τους νόμους. Εγγυάται κάποιος πως μια κοινώνια με μέλη αυξημένου μορφωτικού επιπέδου θα είναι πανάκεια?

Υ.Γ

Τη Δημοκρατία ο καθένας πλέον την χειρίζεται πλέον όπως αυτός γουστάρει. Έχει γίνει ένα είδος εργαλείου δεν είναι η βάση πλέον, είναι το μέσο για να πετύχουμε τον σκοπό μας, οποιοσδήποτε είναι αυτός. Με λίγα λόγια και ρεαλιστικά, αυθαιρεσία από εμάς την βάση της κοινωνίας μέχρι την κορυφή. Γιατί διαμαρτυρόμαστε δεν μπορώ να καταλάβω. Όλα δημιούργημα δικό μας δεν είναι?

[sunderlanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από TheFace
if you know what I mean!

I understand what you mean, but I cannot match the reality with your meaning. Probably because it's impossible...

[sunderlanos]

Αρχικά δημιουργήθηκε από ΝΑΙΑΣ
Βεβαια με τετοιους πελατες οπως εμεις,τι καλλιτερους θα περιμεναμε να μας οδηγουν.

Από εδώ θα ξεκινήσει η κάθαρση (ή καλύτερα η αυτοκάθαρση), άν ξεκινήσει. Δέν θα το έλεγα πελάτες αλλά προτεργάτες.

[the who]

Αρχικά δημιουργήθηκε από sunderlanos
Η έννοια της Αναρχίας είναι υποκειμενική για τον καθένα. Ποιός είναι αυτός που θα δώσει την έννοια της Αναρχίας ποιός θα θέσει τους βασικούς της κανόνες? Δέν θα υπάρχουν κανόνες? Ας αφήσουμε τους νόμους. Εγγυάται κάποιος πως μια κοινώνια με μέλη αυξημένου μορφωτικού επιπέδου θα είναι πανάκεια?

Υ.Γ

Τη Δημοκρατία ο καθένας πλέον την χειρίζεται πλέον όπως αυτός γουστάρει. Έχει γίνει ένα είδος εργαλείου δεν είναι η βάση πλέον, είναι το μέσο για να πετύχουμε τον σκοπό μας, οποιοσδήποτε είναι αυτός. Με λίγα λόγια και ρεαλιστικά, αυθαιρεσία από εμάς την βάση της κοινωνίας μέχρι την κορυφή. Γιατί διαμαρτυρόμαστε δεν μπορώ να καταλάβω. Όλα δημιούργημα δικό μας δεν είναι?

Απο βικιπαιδεια

Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή. Στη θέση των εξουσιαστικών πολιτικών δομών και των οικονομικών θεσμών οι αναρχικοί προτείνουν κοινωνικές σχέσεις θεμελιωμένες στην "εκούσια" ομαδική συγκρότηση αυτόνομων ατόμων, την αμοιβαία βοήθεια και την αυτοδιάθεση.

Ενώ συχνά ο αναρχισμός ορίζεται από αυτό στο οποίο εναντιώνεται, εντούτοις οι αναρχικοί ανά τις εποχές προσέφεραν σύμφωνα με το όραμα για αυτό που πιστεύουν ότι είναι η αληθινά ελεύθερη κοινωνία. Ωστόσο, οι ιδέες για το πώς μπορεί να είναι λειτουργική μια τέτοια κοινωνία πιθανώς διαφέρουν πολύ, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τις διαπλεκόμενες οικονομικές σχέσεις.

Καποτε οι αναρχικοι ηταν και ετσι

Ο Πρίγκιπας Πέτρος (Πιοτρ) Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν (Ρώσικα Пётр Алексеевич Кропоткин) (Μόσχα, 9 Δεκεμβρίου 1842 – Ντμιτρόφ, 8 Φεβρουαρίου 1921) ήταν εξέχων Ρώσσος αναρχικός και ένας από τους πρώτους θεωρητικούς του αναρχοκομμουνισμού.

Αριστοκρατικής καταγωγής, εγκατέλειψε τα προνόμιά του και έζησε στην Αγγλία, τη Γαλλία και την Ελβετία όπου εργάστηκε για τη διάδοση των αναρχικών ιδεών. Πριν φύγει για την Ρωσία έγραψε ένα γράμμα στους The Times του Λονδίνου όπου ευχαριστούσε τον αγγλικό λαό για την φιλοξενία του κατά την διαμονή του εκεί. Επέστρεψε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1917 όπου τον υποδέχτηκαν ο Αλεξάντερ Κερένσκυ και ένα πλήθος 60.000 ατόμων. Ο Κερένσκυ μετά από κάποιο διάστημα πρότεινε στον Κροπότκιν να αναλάβει το υπουργείο Παιδείας, πρόταση την οποία απέρριψε αμέσως. Ο Κροπότκιν αρχικά ενθουσιάστηκε από την νέα κατάσταση μετά την Ρωσική Επανάσταση, μετέπειτα όμως άσκησε σκληρή κριτική κυρίως μέσω επιστολών που έστελνε στον Λένιν.

Ένα κρυολόγημα στα μέσα Ιανουαρίου του 1921, επιδείνωσε τη βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, η οποία εξελίχθηκε σε πνευμονία. Ο Λένιν όταν πληροφορήθηκε ότι ο Κροπότκιν αρρώστησε, έστειλε ειδικό τραίνο με γιατρούς και τρόφιμα στο Ντμιτρόφ. Η υγεία του όμως ήταν αρκετά επιβαρυμένη και συνεχώς χειροτέρευε. Το πρωί της 8ης Φεβρουαρίου του 1921 πέθανε. Η κηδεία του ήταν η τελευταία μαζική συγκέντρωση αναρχικών στην Ρωσία.