Ποια θεωρείτε την ιδανικότερη μοτό για βόλτα, ταξίδι και εκδρομή;

[LOUKILOUK]

Δεν χρειάζεται να ψάξουμε.

Είναι το σκάφος με το ξύλινο ντεκ, φουλ στο ρούμι και στις γυναίκες.

Θεωρώ ότι το ξύλινο ντεκ δεν είναι απαραίτητο...Σε αντίθεση φυσικά με τα δύο εναπομείναντα στοιχεία, που σαφώς και είναι άκρως καθοριστικά και απαραίτητα χαρακτηριστικά που πρέπει να διαθέτει το ιδανικό σκάφος...

Για μηχανές τώρα,τι να πει κανείς...Αν και ανήκω στην ηλικιακή κατηγορία που δικαιούμε να ομιλώ νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι... Γιατί;

Γιατί το χάσαμε το θέμα πατριώτες...
Τέρενς δεν σε γνωρίζω εξ όψεως, παρα μόνο μέσα από τα γραπτά σου εδώ μέσα. Άλλοτε συμφώνησα και αλλοτε όχι με όσα γράφεις κατά καιρούς, κάτι που θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό, ανθρώπινο και υγειές... Αλλά στο συγκεκριμένο νήμα νομίζω ότι έχεις κατάφορα αδικήσει τον ίδιο σου το εαυτό...Θεωρώ ότι οι προθέσεις ήταν καλές, αλλά στο δρόμο κάπου η ουσία χάθηκε και η μπάλα βρέθηκε στην κερκίδα...,για πάντα...και όλα αυτά με κυρίως δική σου ευθύνη...
Ίσως να μην βρήκες τον σωστό τρόπο να πεις απλά, κατανοητά και ξεκάθαρα αυτό που ήθελες ή σκεπτόσουν από την αρχή...Ίσως κάπου μπερδέυτηκες και εσύ και φυσικά το πληκρολόγιο δεν συγχωρεί τέτοια "ατοπήματα"... Ίσως μια μεγαλόψυχη παραδοχή του λάθους χειρισμού της κουβέντας από τον δημιουργό του να έδινε νέα πνοή και αξία σε ένα πραγματικά διαχρονικό θέμα για νήμα σε μοτοφόρουμ.
Ίσως πάλι να μην έχω καταλάβει τίποτε και να ζω σε ένα κόσμο δικό μου εκτός πραγματικότητας...Λίγο ΦΩΣ (όχι των σπορ) θα βοηθούσε ...

Προσωπικά τώρα, νομίζω ότι το "ιδανικό" για τον καθένα είναι διαφορετικό και σχετικό, άρα και μοναδικό και ίσως και ανέφικτο στην πραγματικότητα...Θα συμφωνήσω απεριόριστα με όσους πρότειναν "ΔΡΑΣΗ ΤΩΡΑ" και όχι άλλο Θεωρία...Το ιδανικό μηχανάκι για ταξίδια θα το βρεις ταξιδεύοντας...,ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύεις να μείνεις σε κανα κορφοβούνι από βλάβη μικρή ή μεγάλη...ΑΥΤΟΥΣ που έμειναν ζηλευύω περισσότερο γιατί οι υπόλοιποι που δεν έμειναν από βλάβη ΠΟΤΕ είναι όσοι δεν τόλμησαν να ταξιδέψουν και ακόμα διαβάζουν τα ταξιδιωτικά άλλων...Το ρίσκο, το άγνωστο, το αβέβαιο, ο κίνδυνος, η περιπέτεια, η "αγριάδα" είναι δομικά στοιχεία του ταξιδιού, ειδικά με μηχανή. Ατσαλάκωτα ταξίδια με μηχανή δεν γίνονται...ταξίδια με οποιαδήποτε μηχανή, οπουδήποτε, γίνονται...

Τα σέβη μου σε όλους...

[kostas777]

ξέχασες το δικό μου που παρεπιπτόντως είναι η καλλίτερη επιλογή έβερ για τον τέρενς νεσκουίκ και συμφωνεί πιθανόν και η τερένσενα.

.................................................................................................... .................................................................................


Γιά μένα έχει ήδη λήξει.
Τού έστειλα καί προσωπικό μήνυμα τού άνθρώπου.

επειδή αδυνατώ (αλλά και αρνούμαι) να ακολουθήσω το σκεπτικό σου (λέμε τώρα),

αναφερόμουν σε αυτό.

superbike με καλάθι. θα μου άρεσε να είχα ένα τέτοιο αν μας κούραζε το ss λόγω ηλικίας, αν δεν έμενα στην αθήνα και αν είχα τα λεφτά.
τρελό όχημα: http://www.youtube.com/watch?v=kxfIsBv36YM

βέβαια να είχα και ένα ss για την πίστα, αλλά σιγά μην πάρω βάρκα για ταξίδι.

[el_hymador]

Πάντως επειδή οι καιροί επιτάσσουν και επιβάλλουν ενδοσκοπήσεις, απαλλαγή από τα περιττά και γενική αναθεώρηση των πραγμάτων, είναι μια πρώτη τάξεως ευκαιρία να επαναπροσεγγίσουμε αυτό το πρωτόλειο είδος ZEN που είχαμε όλοι στη αρχή του μοτοσικλετιστικού μας βίου, αλλά κάπου το απωλέσαμε στην πορεία. Πίσω στην ουσία λοιπόν, όπου:

-Διασχίζαμε χωματόδρομους με εντελώς ακατάλληλα μηχανάκια και το ευχαριστιόμασταν πιο πολύ απ΄ ότι όταν το κάναμε μετά με ένα Adventurάδικο θεριό τίγκα εξοπλισμένο.
-Τα όρια μιας μηχανής δεν ήταν κάπου αόριστα υπερταλέντου και χερά γωνία. Στρίβαμε ένα μηχανάκι που δεν ήταν και πολύ του στριψίματος και από τη στιγμή που αναγνωρίζαμε και διαπιστώναμε τα όρια του, προσπαθούσαμε να βελτιωθούμε εμείς, όχι να βελτιώσουμε το μηχανάκι... άντε ψάξε τα όρια οποιουδήποτε SS την σήμερον ημέρα...
-Κάναμε ταξίδια με οτιδήποτε έχει δύο τροχούς και κινητήρα, πόναγε ο κώλος, πιάσιμο παντού, μούδιασμα, σπαστό καφέ, αλλά έφτανες εκεί που ήθελες και ήταν σαν να έχεις πάει στο Β.Ακρωτήρι.
Και το κυριότερο:
-Δεν μας προσδιόριζε ούτε μας ψυχανάγκαζε αυτό που οδηγούσαμε, ήταν η άισθηση οτι κυλάς και τσουλάς, οποιοδήποτε μηχανάκι από μπόμπο, παπί, ξόφλα εντουράκι, ΜΖ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, ήταν το μέσο για τον γενικό αυτοσκοπό αυτής της αίσθησης και ήταν και το απόλυτο εργαλείο για τα πάντα. Δεν ήταν αυτοσκοπός το μηχανάκι.

Το ξέρω ότι είναι κομμάτι δύσκολο να γυρίσουμε στα teen μας ηλικιακά και να κάνουμε "εκπτώσεις" σε αυτά που καλομάθαμε τόσα χρόνια, αλλά μιας και οι καιροί δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο, το να μιζεριάζουμε και να είμαστε δέσμιοι του υλικού δεν προκάμει πλεόν...

[gefr]

Μπρέ πατριώτες, σαν καλά τα λέει το παλληκάρι... αυτά όλα λέγονται... νειάτα.

[Translatoras]

σπαμ ανοικτό

Μπε πατριώτες, σαν καλά τα λέει το παλληκάρι... αυτά όλα λέγονται... νειάτα.

Εεε, εσύ ο από πάνω με τη Μισέλ στο άβαταρ!!!

Να βάλω και εγώ τη Ρέιτσελ Γουόρντ (Against All Odds-Έρωτας Δίχως Αύριο) να θυμηθούμε μαζί με τον Χυμαδόρ τα μικράτα μας και να γουστάρουμε;



σπαμ κλειστό..........

[gefr]

Και το ρωτάς;

[nikos_abel]

Πάντως επειδή οι καιροί επιτάσσουν και επιβάλλουν ενδοσκοπήσεις, απαλλαγή από τα περιττά και γενική αναθεώρηση των πραγμάτων, είναι μια πρώτη τάξεως ευκαιρία να επαναπροσεγγίσουμε αυτό το πρωτόλειο είδος ZEN που είχαμε όλοι στη αρχή του μοτοσικλετιστικού μας βίου, αλλά κάπου το απωλέσαμε στην πορεία. Πίσω στην ουσία λοιπόν, όπου:

-Διασχίζαμε χωματόδρομους με εντελώς ακατάλληλα μηχανάκια και το ευχαριστιόμασταν πιο πολύ απ΄ ότι όταν το κάναμε μετά με ένα Adventurάδικο θεριό τίγκα εξοπλισμένο.
-Τα όρια μιας μηχανής δεν ήταν κάπου αόριστα υπερταλέντου και χερά γωνία. Στρίβαμε ένα μηχανάκι που δεν ήταν και πολύ του στριψίματος και από τη στιγμή που αναγνωρίζαμε και διαπιστώναμε τα όρια του, προσπαθούσαμε να βελτιωθούμε εμείς, όχι να βελτιώσουμε το μηχανάκι... άντε ψάξε τα όρια οποιουδήποτε SS την σήμερον ημέρα...
-Κάναμε ταξίδια με οτιδήποτε έχει δύο τροχούς και κινητήρα, πόναγε ο κώλος, πιάσιμο παντού, μούδιασμα, σπαστό καφέ, αλλά έφτανες εκεί που ήθελες και ήταν σαν να έχεις πάει στο Β.Ακρωτήρι.
Και το κυριότερο:
-Δεν μας προσδιόριζε ούτε μας ψυχανάγκαζε αυτό που οδηγούσαμε, ήταν η άισθηση οτι κυλάς και τσουλάς, οποιοδήποτε μηχανάκι από μπόμπο, παπί, ξόφλα εντουράκι, ΜΖ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, ήταν το μέσο για τον γενικό αυτοσκοπό αυτής της αίσθησης και ήταν και το απόλυτο εργαλείο για τα πάντα. Δεν ήταν αυτοσκοπός το μηχανάκι.

Το ξέρω ότι είναι κομμάτι δύσκολο να γυρίσουμε στα teen μας ηλικιακά και να κάνουμε "εκπτώσεις" σε αυτά που καλομάθαμε τόσα χρόνια, αλλά μιας και οι καιροί δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο, το να μιζεριάζουμε και να είμαστε δέσμιοι του υλικού δεν προκάμει πλεόν...

Ναι ΑΛΛΑ.

Αύτο συνεπάγεται ότι θα πάψουν και οι γκρίνιες περί κράνους, εξοπλισμού ασφάλειας, τρικάβαλα και όλα αυτά που υποτίθεται ότι (ένα μικρό ποσοστό βέβαια αλλά τέλος πάντων) θεωρούμε
πλέον ως αυτονόητο.
Μαζί με τη τρέλα του χρεπιού, πάει πακέτο και η τρέλα της νιότης....

[nicksior]

Πάντως επειδή οι καιροί επιτάσσουν και επιβάλλουν ενδοσκοπήσεις, απαλλαγή από τα περιττά και γενική αναθεώρηση των πραγμάτων, είναι μια πρώτη τάξεως ευκαιρία να επαναπροσεγγίσουμε αυτό το πρωτόλειο είδος ZEN που είχαμε όλοι στη αρχή του μοτοσικλετιστικού μας βίου, αλλά κάπου το απωλέσαμε στην πορεία. Πίσω στην ουσία λοιπόν, όπου:

-Διασχίζαμε χωματόδρομους με εντελώς ακατάλληλα μηχανάκια και το ευχαριστιόμασταν πιο πολύ απ΄ ότι όταν το κάναμε μετά με ένα Adventurάδικο θεριό τίγκα εξοπλισμένο.
-Τα όρια μιας μηχανής δεν ήταν κάπου αόριστα υπερταλέντου και χερά γωνία. Στρίβαμε ένα μηχανάκι που δεν ήταν και πολύ του στριψίματος και από τη στιγμή που αναγνωρίζαμε και διαπιστώναμε τα όρια του, προσπαθούσαμε να βελτιωθούμε εμείς, όχι να βελτιώσουμε το μηχανάκι... άντε ψάξε τα όρια οποιουδήποτε SS την σήμερον ημέρα...
-Κάναμε ταξίδια με οτιδήποτε έχει δύο τροχούς και κινητήρα, πόναγε ο κώλος, πιάσιμο παντού, μούδιασμα, σπαστό καφέ, αλλά έφτανες εκεί που ήθελες και ήταν σαν να έχεις πάει στο Β.Ακρωτήρι.
Και το κυριότερο:
-Δεν μας προσδιόριζε ούτε μας ψυχανάγκαζε αυτό που οδηγούσαμε, ήταν η άισθηση οτι κυλάς και τσουλάς, οποιοδήποτε μηχανάκι από μπόμπο, παπί, ξόφλα εντουράκι, ΜΖ και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, ήταν το μέσο για τον γενικό αυτοσκοπό αυτής της αίσθησης και ήταν και το απόλυτο εργαλείο για τα πάντα. Δεν ήταν αυτοσκοπός το μηχανάκι.

Το ξέρω ότι είναι κομμάτι δύσκολο να γυρίσουμε στα teen μας ηλικιακά και να κάνουμε "εκπτώσεις" σε αυτά που καλομάθαμε τόσα χρόνια, αλλά μιας και οι καιροί δεν επιτρέπουν τίποτα άλλο, το να μιζεριάζουμε και να είμαστε δέσμιοι του υλικού δεν προκάμει πλεόν...

Χα…
Είναι τόσο όμορφο αυτό που έγραψες el-hymador που από μόνο του δικαιώνει τον Τερενς .
Μπορεί να φάνηκε αναποφάσιστος προβληματισμένος και χωρίς τεκμηριωμένη άποψη επί του θέματος , «άριστη επιλογή μηχανής» αλλά ποιος είναι αυτός που θα ισχυριζόταν πως έχει την απόλυτα σωστή απάντηση στο ερώτημα?
Παρεμπιπτόντως υπήρξε ευγενής δεν αντέδρασε στα όποια πειραχτικά σχόλια (καλοπροαίρετα πιστεύω) και έγινε αφορμή να καταγραφούν τόσες ωφέλιμες απόψεις σχετικά με το θέμα.
Στον έρωτα (εν προκειμένω για τις μηχανές) έχουν όλοι δικαίωμα ανεξαρτήτως ηλικίας , μια φορά καβαλάρης ή τα παρατάς ή μένεις για πάντα..
Χαίρομαι γιατί για ακόμη μια φορά ένα θρεντ που «πολεμήθηκε» από τα γνωστά «λυκόσκυλα» του φορουμ κατάφερε και εποικοδομητικό να γίνει αλλά και να καταγράψει καθαρές και (ας μου επιτραπεί) φιλοσοφημένες απόψεις όπως η δική σου.
ΥΓ. Επειδή σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον , μην φανταστείς πως συμφωνώ πάντα μαζί σου , εν καιρώ θα χαρώ να κοντράρουμε .

[christof40]

[QUOTE=nicksior;2294078]Χα…
Είναι τόσο όμορφο αυτό που έγραψες el-hymador που από μόνο του δικαιώνει τον Τερενς .
Μπορεί να φάνηκε αναποφάσιστος προβληματισμένος και χωρίς τεκμηριωμένη άποψη επί του θέματος , «άριστη επιλογή μηχανής» αλλά ποιος είναι αυτός που θα ισχυριζόταν πως έχει την απόλυτα σωστή απάντηση στο ερώτημα?
Παρεμπιπτόντως υπήρξε ευγενής δεν αντέδρασε στα όποια πειραχτικά σχόλια (καλοπροαίρετα πιστεύω) και έγινε αφορμή να καταγραφούν τόσες ωφέλιμες απόψεις σχετικά με το θέμα.
Στον έρωτα (εν προκειμένω για τις μηχανές) έχουν όλοι δικαίωμα ανεξαρτήτως ηλικίας , μια φορά καβαλάρης ή τα παρατάς ή μένεις για πάντα..
Χαίρομαι γιατί για ακόμη μια φορά ένα θρεντ που «πολεμήθηκε» από τα γνωστά «λυκόσκυλα» του φορουμ κατάφερε και εποικοδομητικό να γίνει αλλά και να καταγράψει καθαρές και (ας μου επιτραπεί) φιλοσοφημένες απόψεις όπως η δική σου.
ΥΓ. Επειδή σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον , μην φανταστείς πως συμφωνώ πάντα μαζί σου , εν καιρώ θα χαρώ να κοντράρουμε .[/Q

ο ενας συμπληρωσε τον αλλο θα ελεγα εγω.μπραβο και οι 2 μαζι τα ειπατε ολα

[TROOPER]

αλλο ενα ποστ που δειχνει το ''στενο'' μοντερεισον που γινεται στο φορουμ και οι μοντς τα κοβουν ολα.....

[AristidisZ]

αλλο ενα ποστ που δειχνει το ''στενο'' μοντερεισον που γινεται στο φορουμ και οι μοντς τα κοβουν ολα.....

οιαδήποτε παρέμβαση στο παρόν thread θα αποτελούσε βεβήλωση
το κακό είναι ότι ο Τέρενς τσίμπησε τα δύο παστέλια χτες και εξαφανίστηκε (μάλλον προσπαθεί να τα χωνέψει)

[teogtp]

Αφου το κοστος ξεφυγε αρκετα και με αναφορα σε μηχανακια ~16000 για το Vfr 1200 DCT τι γνωμη εχετε?
Δειχνει αρκετα τουριστικο και ποιοτικο ....

[motomaniac]

Αφου το κοστος ξεφυγε αρκετα και με αναφορα σε μηχανακια ~16000 για το Vfr 1200 DCT τι γνωμη εχετε?
Δειχνει αρκετα τουριστικο και ποιοτικο ....

δεν μας κανει. δνε ειναι εντουρο οπως το στρωμα..

[teogtp]

δεν μας κανει. δνε ειναι εντουρο οπως το στρωμα..

[dimzan]

ακομα να βρεθει η ιδανικη μοτοσυκλετα...???


η ιδανικη μοτοσυκλετα ειναι η γυναικα σου. Πας βολτα οταν δεν εχει η ECU πονοκεφαλο, αλλαζει λαστιχα καθε βδομαδα στην ερμου μονη της, ενιοτε τα πληρωνει και η ιδια. Απο κρατηματα και επιδοσεις εξαρταται ποσο γυμναζεται.

Χειροτερος χαρακτηρας κι απο ιταλικο