Εγω παλι ψηφιζω 2 η 3 δισκους μπροστα και 9-10 πισω γιατι μπορεις να εχεις τεραστιο ευρος με κοντες κλιμακωσεις και πολυ λογικο κοστος εξαρτηματων. Καλα τα 12ρια, αλλα τα βηματα ειναι τεραστια (οπως και το κοστος) και η αντοχη στη χρηση μειωμενη. Εγω εχω βρει την υγιεια μου με δισκοβραχιωνα 22/32/44 και 10ρα κασετα 11-32. Κανει για ολα, απο ζορικες ανηφορες με μπαγκαζια μεχρι κατηφορες ανω των 50κμ/ω με πολυ λειτουργικες αποστασεις μεταξυ γραναζιων. Μικρο δισκο μπροστα βαζω σπανια, μονο αν ειμαι πολυ φορτωμενος, η πολυ κουρασμενος.
Διαβαζα τις προαλλες για μια πολυ ενδιαφερουσα λυση, το κοστος μενει να ανακοινωθει. Βελγικη εταρια βγαζει πισω κεντρο με 2 εσωτερικες ταχυτητες που παιρνει μεχρι 11αρα κασετα, δηλαδη το κεντρο αντικαθιστα τον μπροστινο εκτροχιαστη και εχεις δισκοβραχιωνα με 1 δισκο. Η μακρια απο τις 2 σχεσεις ειναι 1/1 οποτε δεν εχεις τις απωλειες τριβων που εχουν συνηθως οι εσωτερικες ταχυτητες οταν θες να πας γρηγορα.
Οι κλασσικοι εκτροχιαστες (μπρος-πισω) παντως δουλευουν καλα κι αξιοπιστα αρκει να παρεις το κολαϊ της ρυθμισης. Μετα τους ξεχνας για πολυ καιρο. Το μυστικο ειναι να εχεις παντα πληρη ταση στη ντιζα ωστε η μετατοπιση να ειναι γραμμικη σε ολο το ευρος λειτουργιας. Για να γινει αυτο, πχ στο πισω εκτροχιαστη, ρυθμιζεις το εξω στοπ περιπου μισο γραναζι πιο εξω απο την τελευταια θεση της κασετας και ευθυγραμμιζεις μετα τον εκτροχιαστη στην 1η του θεση παιρνοντας τα μποσικα απο τον ρυθμιστη στη μανετα, ο οποιος αρχικα πρεπει να ειναι τερμα μεσα. Μετα την ρυθμιση του εξω στοπ, καμια φορα βαζω κατ ευθειαν 2η στον επιλογεα και ξεβιδωνω την βιδα της μανετας μεχρι να σκαρφαλωσει η αλυσιδα στο 2ο γραναζι. Μετα το fine tuning γινεται αφου δεις πως συμπεριφερονται οι αλλαγες σε ολο το ευρος της κασετας.