Νομιζω εχει ξαναμπει εδω μεσα. Αλλα ενα απο τα καλυτερα ΕΦ που παιξαν σινεμα φετος/περσι ηταν το Predestination... (για μενα).
Νομιζω εχει ξαναμπει εδω μεσα. Αλλα ενα απο τα καλυτερα ΕΦ που παιξαν σινεμα φετος/περσι ηταν το Predestination... (για μενα).
There are 10 types of ppl in this world: Those who understand binary and those who don't.
Στο alien όμως δε μας δείχνει τη πυραυλάρα να εκτοξεύεται από τη γη, παντού σε όλους τους πλανήτες το ίδιο παίζει,
έχουν φτιάξει και καλά κάτι μηχανάρες που είναι τεφαρίκια.
Άστο, το μόνο σημείο που έπιασε ωραία ήταν η σχετικότητα του χρόνου, εκεί βασίστηκε και γ...σε όλα τα άλλα.
Στον υγρό πλανήτη οι βαρυτικές δυνάμεις που αναπτύσονται λόγω της μαύρης τρύπας έδιναν κάτι πατήματα για να κάνει 5 ταινίες
και 8 σειρές, αλλά όλα τελείωσαν σε 1 ώρα.
Πολυ "σοφη" αποφαση να σκεφτουν να εποικησουν πλαντητη που βρισκεται διπλα σε μαυρη τρυπα...
Παντως το ολο θεμα με τη σχετικοτητα του χρονου και τις περισσοτερες διαστασεις ειναι ακομα πολυ νωρις για να το αποδωσουμε σε ταινια. Δεν φτανει μεχρι εκει το μυαλουδακι μας ακομα.
MADE IN JAPAN 日本製
Δηλαδή αυτό https://m.youtube.com/watch?v=S5_svSADYks δεν ακούγεται στα αλήθεια;
Λες ε;![]()
Για προτεινετε καμια ταινια, με βατο σεναριο (οχι μπερδεμα), διαστημα, εξωγηϊνους, να εχει και δραση αλλα να ειναι ποιοτικη..
Εναλακτικα καμια post apocalyptic - καταστροφης παλι με πΧιοτητα..
Τις γνωστες τις εχω δει.
MADE IN JAPAN 日本製
To concept του Interstellar, το έπιασε πολύ καλύτερα το Contact του Zemeckis (που το είχε γράψει ο Sagan)... και εκεί είχαμε σκουληκότρυπα πολύ ωραία αποδιδόμενη στην οθόνη και ταξίδια σε μακρυνά μέρη του σύμπαντος σε "διαφορετικό χρόνο". Αυτό όμως που έκανε το Contact πολύ καλύτερο έργο από τo Interstellar, ήταν ότι αντί να εισάγει με αγχώδη τρόπο το σενάριο του "πρέπει να την κάνουμε" εξ ανάγκης (ξηρασία λιγοστεύουν οι πόροι), το εισήγαγε "ως πρέπει να την κάνουμε" λόγο πεπρωμένου... και παρ΄ότι δεν όφειλε να χτίσει και πολλά πράγματα πάνω σε αυτό, ήταν πολύ πιο πλήρες σε προβληματισμούς σχετικά με τη μοίρα του ανθρώπινου γένους, την θρησκευτική βλακεία και τον φανατισμό, καθώς και τα ζητήματα πίστης.
Στο Interstellar που έπρεπε να τεθούν πρωτίστως και κυρίως τέτοια θέματα όλη η ταινία είχε να κάνει με τη σχέση μπαμπά - κόρης... που αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να έπιασε σε μπαμπάδες με κόρες (nikos_abel) αλλά για όλους εμάς τους υπόλοιπους ειλικρινά στα @@δια μας για το τι έκανε ο πρωταγωνιστής με την κόρη του και αν την εγκατέλειψε ή όχι και παπάρια μάντολες... δηλαδή έλεος, ακόμα και ο Τιτανικός που ως ταινία δομήθηκε γύρω από τα γ@μησάκια μεταξύ Γούινσλετ και Ντι Κάπριο στα αμπάρια, κάτι παραπάνω έδειξε από ανθρώπινη ψυχολογία σε ώρες δοκιμασίας... αλλά όχι, στο Interstellar, ο κόσμος καίγεται (σχεδόν στην κυριολεξία) και όλη η ταινία έχει να κάνει με την daddys little girl προσέγγιση...
Η αντιστοιχία είναι σαν να λέμε ότι στο Star Wars θα παρακολουθούσαμε επί πόσα επεισόδια τις συνεδρίες του Λουκ με τον ψυχολόγο, επειδή είχε τον Νταρθ Βεϊντερ για πατέρα... χεστήκαμε ρε!