Στην εθνική πήγαινα γαμιώντας, 140, 160 να φτάσω ως ότι δυνατόν πιο σύντομα σε κάποιο κατάλυμα γιατί σε λίγο θα σχολάσει γυναίκα μου από την δουλειά και θα την κάνω, να ανησυχήσει! Είχα και την έννοια μην τυχόν πέσω σε καμιά παγωνιά τώρα βραδυατικα στην εθνική.
Μετά από καμιά 40 km ξανά στρίβω προς Vibo Valentia ελπίζοντάς να βρω το σούπερ λουξ ξενοδοχείο. Δεν το βρήκα αλλά είδα επάνω στο λόφο ένα φωτισμένο μέρος με κάτι, σαν κάστρο. Ρε μάγκα λες εκει, να είναι καλά. Εκεί πρέπει να είναι η παλιά πόλη που μου είχε πει η γιαγιά νωρίς το απόγευμα.
Οδηγάω και όλο να ανηφορίζω στροφή στην στροφή, φουρκέτα στη φουρκέτα και φτάνω σε ένα πολύ χλιδάτο μέρος γεμάτο παλιά αρχοντικά. Ξενοδοχείο φυσικά δεν βρήκα και οδεύω προς το κάστρο μπας και βρω κάποιον να ρωτήσω.
Παρκάρω, ήμουν ο μόνος. Μπαίνω στο κάστρο πάω στη ρεσεψιόν και με κοιτάει η κοπέλα όσο να 'ναι, με απορία.
– Κοπελιά να σε ρωτήσω, μήπως ξέρεις κανένα ξενοδοχείο εδώ κοντά γιατί έσκασα!
– Τι.
– Ψάχνω να βρω ξενοδοχείο εδώ και 3 ωρες και έχω τρελαθεί.
– Δεν ξέρω.
– ( Δηλαδή έλεος πια!!) Εχεις κανένα χάρτη της περιοχής ή κάποιον να ρωτήσεις, για κανένα ξενοδοχείο.
– Δεν έχω…. Την βγάζω το GPS.
– Για δες εδώ...
Κοιτάει η καημένη η κοπέλα, παίρνει ενα - δυο τηλέφωνα . Ξανακοιτάει το GPS για να μου υπόδειξη της ακριβής τοποθεσία του ξενοδοχείου που τελικά βρήκε και με τα πολλά, τα κατάφερε! Αμήν! Είδατε ρε παιδιά εύκολο ήταν…
Βγαίνω έξω να κάνω τσιγάρο και κοιτάω το κάστρο. Ρε τι κάστρο είναι αυτό, μαλακία θα είναι να μην το δω! Ξαναμπαίνω μέσα στην κοπέλα.
– Το εισιτήριο πόσο κάνει.
— 2 €
– Ωραία φέρε ένα.