Speechless που λένε και στο χωρίο μου....
H συνέχεια του ταξιδιωτικού θα καθυστερήσει λίγο καθώς πρέπει να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να τακτοποιηθούμε κάπως-κάπου.
Τα διανυθέντα χιλιόμετρα ήταν ~ 28.000. Τη συνολική διαδρομή δεν θέλω να την αποκαλύψω από τώρα, για να έχει λίγο ... σασπένς. Θα "ξεδιπλώνεται" σιγά σιγά με κάθε ποστ. Στο τελείωμα κάθε χώρας, μάλλον θα μπαίνει ένα ρεζουμέ με τη διαδρομή, τη διάρκεια και γενικές εντυπώσεις.
Όσον αφορά το κόστος, νομίζω είναι αδόκιμο να πετάξω ένα ξερό νούμερο καθώς αυτό επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από το τρόπο που ταξιδεύει ο κάθε ένας. Τα μόνα στάνταρ είναι τα αεροπορικά εισιτήρια (~1.000 ευρώ έκαστος, αλέ ρετούρ), και η μεταφορά της μηχανής (~ 3.000 αλέ ρετούρ, με πλοίο).
Τα ημερήσια κόστη θα δοθούν στο ρεζουμέ κάθε χώρας (μέσες τιμές). Νομίζω θα εκπλαγείτε με κάποια απο αυτά.
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
σε περιμένουμε πως και πως αλλά δε γράφουμε μη σε ζαλίσουμε κ όλας.
ταξίδεψέ μας
Salar de Uyuni
Το βράδυ στη Villa Mar συζητώντας με δυο οδηγούς 4×4 ρώτησα ξανά για τις αποστάσεις και την κατάσταση του «δρόμου». Ενώ σύμφωνα με το GPS μέχρι το San Cristobal απέμεναν 105 xλμ, εκείνοι μίλησαν για 200 χλμ ο ένας, για 150 ο άλλος, χωρίς ωστόσο κανείς από τους δυο να είναι βέβαιος για την απάντηση του. Για το είδος του δρόμου ήταν πιο σίγουροι. Pista. Προβληματισμένος με το γρίφο της απόστασης αλλά και με το γεγονός ότι με συνεχή οδήγηση στην άμμο η κατανάλωση της μηχανής είχε ανέβει τους ζήτησα να μας δώσουν λίγη βενζίνη. Δέχτηκαν λέγοντας μου να τους βρω το πρωί πριν τις 8.
Ξυπνήσαμε κατά τις 6:30. Πήρα 3 λίτρα καύσιμο από τον έναν οδηγό και βγήκαμε στο δρόμο. Περίπου η μισή διαδρομή μέχρι το San Cristobal ήταν εξίσου εφιαλτική όπως και τις προηγούμενες 2 ημέρες. Η πρώτη αναγκαστική στάση για να ανακτήσουμε δυνάμεις έγινε μόλις 30 χιλιόμετρα αφότου ξεκινήσαμε, ξανά στα πρόθυρα της λιποθυμίας εγώ. Χρειάστηκα ένα πεντάλεπτο για να συνέλθω. Λίγο αργότερα βρεθήκαμε μπροστά σε μια κατηφόρα, με πολύ έντονη κλίση, μήκους σχεδόν 3,5 χιλιομέτρων (!) με πολύ παχιά άμμο. Ένα τετρακίνητο ημιφορτηγό ανέβαινε αργά, με τις «κοντές» σχέσεις στο κιβώτιο για να μπορέσει να βγάλει την ανηφόρα. Εμείς έπρεπε να κατέβουμε από εκεί. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Στο τελείωμα της, λίγες εκατοντάδες μέτρα μετά ο δρόμος απλά έσβηνε δίνοντας τη θέση του σε ίχνη από ρόδες που ακολουθούσαν διάφορες κατευθύνσεις σε αναζήτηση περάσματος από ένα ποτάμι το οποίο διακλαδιζόταν αρκετές φορές , δημιουργώντας συνεχόμενα περάσματα.
H συνέχεια στο http://roadspirit.wordpress.com/2013...alar-de-uyuni/
2012: 150 ημέρες στη νότια Αμερική
2010: Βόρειο Ακρωτήρι, 2009: Πυρηναία, Χώρα Βάσκων, Άλπεις, 2008: Άλπεις
γοητευμένος
done.
Eνταξει ...... παω να κρυφτω.......δεν υπαρχουν λογια........
«Αυτούς που χόρευαν τους είπαν τρελούς εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν την μουσική»
Respect με όλη την έννοια της λέξης...
Για την απόφαση, το τόλμημα, το σχεδιασμό, την εκλπήρωση και ... τη στάση ζωής....
Εύχομαι και σε ακόμα καλύτερους προορισμούς (αν μπορούν να υπάρξουν!). και πάλι μπράβο σας!!!
Τι να πούμε μετά εμείς για τα γκλαμουράτα ταξίδια μας στας Ευρώπας???? μουγκα....
Αθήνα- Καρπενήσι -Αγρίνιο και Τούμπαλιν...
RESPECT!!!!!