Φτάσαμε στο εστιατόριο υπό βροχή, κάτσαμε αλλά όχι για πολύ, καθώς το κρέας το έψηνε σε γκάζι και όχι σε φωτιά..
Νο γκουντ μας λέει ο Σεργκέι και μας πάει σε ένα άλλο λίγο πιο μακριά. Καθόμαστε και αρχίζουμε τις μοτοσυζητήσεις. Μας έλεγε ότι είχε δυο μέρες που γύρισε από Καζακστάν με την μηχανή. Είχε ξεκινήσει το Μάιο και όσο ήταν στο Καζακστάν είχε ένα ατύχημα όπου έσπασε ο ώμος του. Γύρισε αεροπορικώς πίσω και επέστρεψε μετά την ανάρρωση του, για να πάρει την μηχανή. Θυμάμαι σε μια ερώτηση μου για τις βίζες και ακριβώς παιζει στην ανατολή, μου είπε ότι έχουν ένα μπλε διαβατήριο οι Ουκρανοί που πάνε σε Ρωσία και σε όλα τα Σταν* χωρίς βίζες κτλπ. Το άλλο το διαβατήριο που έχουν, είναι για την δίκια μας μεριά.
Βασιλικό πάρκινγκ...
Σταν= Χρησιμοποιείται στη ταξιδιωτική αργκό για τις χώρες όπου βρίσκονται στην Κεντρική Ασία. Καζακστάν, Τατζικιστάν(ω ρε μάνα). Είναι περσική λέξη και σημαίνει, τόπος. Σαν λέξη την ανακάλυψα στο Βιβλίο του Βροχίδη το καλοκαίρι και σας το μεταφέρω και εγώ με την σειρά μου.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Επιστρέφοντας στο Χοτέλ, ήρθε να δει που μένουμε. Μας είχε καλέσει το βράδυ σε blues bar και θα περνούσε για να πάμε μαζί. Αφού πέρασε η ώρα και ετοιμαστήκαμε, κατέβηκα στο γειτονικο καφέ να γράψω λίγο στο ημερολόγιο μέχρι να έρθει και ο Σεργκέι. Στο καφέ γνώρισα ένα παλικάρι που δούλευε σε κάποια ακτοπλοϊκή του Αιγαίου και χαιρόταν που ξανάβλεπε Έλληνες. Κατά τις εννέα εμφανίστηκε το κομάντο ο Σεργκέι. Τον άφησα με το Βουνό να πάρω κάτι πράγματα από το Χοτέλ και επιστρέφοντας, η παρέα είχε ένα νέο μέλος. Μου λέει ο Βουνος,
- Ήρθε το κορίτσι να πάρει καφέ αλλά δεν υπολόγισε το Σεργκέι.
Κατέφθασε και ένας φίλος του με ένα cb1300 και ετοιμαστήκαμε για αναχώρηση. Του λέμε εμείς θα έρθουμε με ένα μηχανάκι(το Ντακάρ). Το σκέπτεται λίγο και μου λέει. Πάρτε και τα δυο. Γιατί? Τον ρωτώ εγώ. Άμα πιούμε, λέει, στην επιστροφή θα έχει μπάτσους και με αυτό δεν θα μπορείτε να ξεφύγετε!! Αυτά είναι λέω.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με δυο μηχανές, χωρίς καμία διάθεση όμως για κυνηγητά. Εκείνος είχε φορτώσει το κορίτσι και έκανε κόντρες να το εντυπωσιάσει. Ευτυχώς ο φίλος του ήταν νορμάλ και ακολουθούσαμε αυτόν. Είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το κέντρο και τριγυρνούσαμε μέσα σε κάτι γκέτο. Πλησιάζω το Βουνό και του λέω, έχε το νου σου. Φτάσαμε σε μια τοπική λέσχη και βλέπω τον Σεργκέι να μου κάνει νόημα να μπούμε μέσα στην πρασιά της. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά, βλέπω ένα λαντ κρουιζερ με διάφορα στικερ ταξιδιωτικού περιεχομένου, μια παναμερα, ένα γκολντ γουιντ.. Πρέπει να είμαστε οκ, σκέφτηκα. Η αλήθεια είναι ότι μια πισινή την κρατούσα.
Κάτσαμε λοιπόν και εκεί γνωριστήκαμε με τον πρόεδρο και αντιπρόεδρο, από ένα τοπικό κλαμπ ονόματος Παντόκι της Οδησσού. Δλδ μπάσταρδοι. Ωραίο όνομα λέω βρήκαν. Αργότερα βεβαια, θα μάθαινα τι εστί και πως θα επηρέαζε το όλο ταξίδι μας. Μας κέρασαν μπύρες, αλλά δεν είπαμε και πολλά λόγο γλώσσας. Ανταλλάξαμε κάτι στικερ και ετοιμαστήκαμε για το blues bar.
Αυτό το μπουφάν σωτήριο. Στα δεξιά ο Πρόεδρος της Λέσχης, ποζάρει με την καλή του.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Χαιρετήσαμε τους κυρίους και ξεκινήσαμε για τον Γολγοθά του ''ακολούθα το Σεργκέι'' για να πάμε στο blues bar ονοματος Wild Z . Παρκαμε έξω από το μαγαζί, το οποίο ήταν υπόγα.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ωραίο μαγαζάκι, με live μουσική και ένα wall με διαφορά στίκερ. Πλέον είχε και Moto.gr. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση ότι ο Σεργκέι δεν έπινε. Κάπνιζε στριφτά ανά δέκα λεπτά και πρέπει να έπινε τον 6 καφέ που είχα μετρήσει(από την ώρα που τον συναντήσαμε). Αρχίσαμε την κουβεντούλα και μας έλεγε για το πόσο καλό είναι το χασίς στο Καζακστάν και για τις όμορφες γυναίκες του. Αφήστε τη Μόσχα λέει ρε και ελάτε μαζί μου Γεωργία.
Κατάφερε να με βάλει σε σκέψεις, για την Γεωργία. Μου άρεσε η ιδέα να ξεκινάς για Μόσχα και να σου βγαίνει ένας γύρος της Μεσογείου. Είπα να κάνω κουβέντα στο Βουνό αλλά ήξερε τι θα του πω, πριν καν ανοίξω το στόμα μου.
Ο Σεργκέι ξεχειμώνιαζε όχι στην Οδησσό, αλλά στην Ινδία στα νησιά Γκόα. Και εκεί έχει καλό χασίς μου έλεγε. Θα έκανε ένα ταξίδι στην Γεωργία και θα έκλεινε την μοτοσυκλετιστικη σεζόν. Τον ρώτησα ανάμεσα και σε πολλά άλλα γιατί τόσο τρέξιμο μέσα στην πόλη για να πάρω την απάντηση.
Odessa is my City and this is my roads..
Επάγγελμα? Πριν τρία χρονιά είχε ένα μαγαζί με κουλοχέρηδες αλλά είχαν καταργηθεί πλέον στην Ουκρανία. Τα μάτσο τα 500αρια(ουκρανικά εεε) όμως, έδιναν και έπαιρναν. Έτσι και αλλιώς δεν μας ενδιέφερε τι κάνει και πως τα κονομάει. Γούσταρα που έκανε ότι μπορούσε για πάρτι μας και ταυτόχρονα το απολάμβανε. Κάποια στιγμή χρειάστηκε να φύγουμε γιατί το 19 χρόνο κορίτσι που είχε μαζί του, το αναζητούσε η μαμά του.
Moto.gr was here... Τι μαζοχισμός και αυτός...
Me gusta la moto, me gustas tu....
Πάμε να αφήσουμε το κορίτσι λέει, είναι 15 λεπτά από εδώ. Του λέω όμορφα και ωραία, εγώ είμαι κουρασμένος και το μηχανάκι με όλα αυτά πάνω δεν είναι διασκεδαστικό. Οκ, μου λέει, πηγαίνετε στο Καπτεν Μοργκαν και έρχομαι. Πήγαμε πρώτα στο Hotel, αφήσαμε τις μηχανές και κατεβήκαμε ποδαράτοι στο Κάπτεν. Μουσική τιπιτίου-τιπιτίου διαπασών και νύφες πολλές. Το μόνο ενδιαφέρον στο μαγαζί ήταν το γυάλινο δάπεδο γύρω από το μπαρ. Κατέβαινες στο κάτω όροφο, έκανες μια πάνω το κεφάλι και…..ντροπή λέμε… Κάτσαμε λίγο, ήπιε άλλο ένα καφεδάκι ο Σεργκέι και φύγαμε για μια τελευταία στάση σε Irish Pub. Είχε πάει 3 το βράδυ και τον αποχαιρετήσαμε, δίνοντας ραντεβού το πρωί. Χτυπήσαμε και τα βρώμικα μας στον δρόμο για το Hotel και σαπίσαμε στον ύπνο.
Χιλιόμετρα ημέρας?30 αλλά όλο τρέλα...
Βρώμικα μπέργκερ
Me gusta la moto, me gustas tu....
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011(ημέρα 7η)
Ξυπνήσαμε κατά τις 10:00 και στείλαμε sms στο Σεργκέι. Ήθελε να μας συνοδεύει μέχρι ένα σημείο και να μας αποχαιρετήσει. Φτάνοντας με ρώτησε τελικά τι διαδρομή θα πάρουμε. Του είπα το σύντομο δρόμο για Κέρτς, καθώς θέλουμε να μπούμε σύντομα Ρωσία και να περάσουμε από Ελίστα η οποία είναι εκτός πορείας. Ελίστα λέει? Γράφε τηλέφωνο, είναι εκεί ο φίλος μου ο Ντίμα, όταν φτάσεις πάρε τον. Γράψε και άλλο ένα για απόψε, είναι ένας φίλος μου από το Κρασνοπιρικόπτσκ ο Σπίτς, όταν φτάσεις εκεί, ενημέρωσε τον. Θα σας βρει φτηνό διαμέρισμα για ύπνο. Σημείωσα τα τηλεφωνά και πήγαμε σε ένα μαγαζί με αξεσουάρ μηχανών καθώς ήθελε να αγοράσει ένα δώρο για τον Ντίμα από Ελίστα και να του το πάμε εμείς. Αντάλλαξε κάτι πάκους χρημάτων με τον μαγαζάτορα και μας συνόδευε μέχρι και την έξοδο της πόλης. Φωτογραφηθήκαμε ελπίζοντας να τα ξαναπούμε κάποια άλλη φορά.
Σεργκέι
Me gusta la moto, me gustas tu....
Η οδήγηση ήταν σχετικά μονότονη, καθώς είχε αρκετά τμήματα ευθείας. Χρειαζόταν η προσοχή μόνο σε διαφορά καρά, φορτηγά κλπ. Το Ipod μου δούλευε υπερωρίες και εγώ το απολάμβανα τραγουδώντας όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Στην διάρκεια της διαδρομής, μου έκανε εντύπωση ότι σε κάθε σταυροδρόμι που συναντούσαμε πάντα υπήρχε στημένο ένα υπαίθριο παζάρι τροφίμων.
Σταυροδρόμι.
Me gusta la moto, me gustas tu....