Βολιώτη δεν ήρθα για πέντε λόγους. (Μετά τον κόμβο της βιοκαρπετ, όλα ίδια είναι)
Ο πρώτος λόγος είναι αυτός. Είδες τι σχέδιο παντόφλα φορούσε?
Ο δεύτερος είναι ότι είσαστε όλοι σόλο, μες στην τρελή χαρά, όλοι αγωνιστικοί και... να, ξες... τι θέλουν αυτοί οι... τουριστικοί εδώ?
Ο τρίτος... δεν έχει τρίτο.
Ο τέταρτος είναι, ότι είμασταν κουρασμένοι και πεινούσαμε και όταν έδειξαν οι Ναυπλιώτες ότι πρέπει να περάσουμε εκείνο το ύψωμα και να πάμε από πίσω και ίσως την βγάλουμε μόνο με μπίρες... ε!
Και ο πέμπτος, παρόλα αυτά τα διλήμματα, πάλι το σκεφτόμουν. Αλλά μπουρου μπουρου στο παγκάκι με τον σούγκαρ πέρασε η ώρα. Πήγαμε φάγαμε και μετά αφού τα μηχανάκια ήταν ακόμα εκεί, το ξανασκέφτηκα για λίγο. Αλλά μπούρου μπούρου στο παγκάκι, βγάλαμε και τον χάρτη πάνω στα παγωτά και... πολύ θέλει ο άνθρωπος? Γυρνούσαμε και όλη την μέρα με 5-6 μποφορ και... πήγαμε για ύπνο.
Πάρτε και δυο φώτο, με μερικά μηχανάκια πάνω στις πλατείες.
Σε μερικές έκανα χαζομάρα και βγήκαν κουνημένες.