Μετά απο εκεί ο δρόμος άνοιγε και έγινε πολύ εύκολος. Έφυγε γρήγορα και φτάσαμε κατά τις 12 στο Μεγάλο Χωριό.
ευθεία αριστερά απέναντι στη πλαγιά, εκεί που τα έλατα δείχνουν να έχουν κοπεί τετραγωνισμένα, βρίσκεται η Βίλα του Λουμίδη με τους καφέδες απο ότι μας είπαν οι ντόπιοι
έκαστος στο είδος του......
στη βίλα φτάνει ένας καρόδρομος για τα εφόδια απο το χωριό γιατι ο ίδιος έχει φτιάξει ελικοδρόμιο
:a14:
Μεγάλο Χωριό που λέτε, στο οποίο στη πλατεία φάγαμε ένα από τα καλύτερα γαλατομπούρεκα ever
Με αυτά και με αυτά όμως η ομάδα αποφάσισε ότι η βόλτα δεν θα συνεχιστεί με όλα τα μέλη.
Κατόπιν των σχετικών συζητήσεων του στυλ, «δε ξέρω ρε Σπύρο», «για πες ρε συ πώς είναι ο δρόμος από εδώ και πέρα»? «και τι ώρα θα φτάσουμε» και τέτοια
Ο κουμπάρος με ακολούθαγε παραπάνω από εκεί που μπορούσα να πάω εγώ, αλλά οι άλλοι 2 φίλοι τις παρέας δε τσουλάγανε.
Για μένα δεν υπήρχε καν ζήτημα προς συζήτηση.
Εγώ εφέτονε θα πήγαινα Νιάλα έστω και μοναχός μου!!!!!!
Ούτε καν έπαιρνα από κουβέντες. Ακόμα και ατέλειωτο περπάτημα μόνος μου θα έκανα εάν με έπιανε λάστιχο ωσπου να βρω πολιτισμό. Το φετινό καλοκαίρι δε θα βγαινε χωρίς αυτόν τον προορισμό. Η ευκαιρία θα μου δινότανε σε ένα χρόνο πάλι.
Καλή επιστροφή αδέρφια θα σας στέλνω μηνύματα για να είστε ήσυχοι για μένα
Και κάπου εδώ ξεκινάει το μοναχικό κομμάτι. Ένα κομμάτι που θα θυμάμαι για τον υπόλοιπο χρόνο. Ένα κομμάτι που δε θα ξεχαστεί εύκολα. Βοήθησε βέβαια το γεγονός ότι τι έκανα μόνος μου και είχε φορτώσει αναπόφευκτα μια έναν φόβο παραπάνω ο οποίος έκανε την ολοκλήρωση του πιο γλυκιά.
Μεγάλο Χωριό - Καρπενήσι - Βίνιανη - Κερασσοχώρι
Άσφαλτο όπως ξέρετε, η οποία έφυγε πολύ γρήγορα. Στο δρόμο πέτυχα κανα 2 γκρουπάκια από μηχανές να ανεβαίνουν ανάποδα προς Καρπενήσι και με έβαλε σε σκέψεις.
- Που πάς ρε μαλάκα μόνος σου εκει πάνω θα σε φάνε οι λύκοι βρε γελοίε. Θα σε φάνε οι λύκοι και δε θα σε δικαιολογεί και κανένας μετά.
- Ρε τράβα από εδώ που δε πάω Νιάλα. Θα πάω και θα πάω όπως έλεγε και το πρόγραμμα. Από το δύσκολο κομμάτι. Από τον παλιό μέσω Μάραθο. Σιγά μην πάω το ισάδι το καινούργιο από Βαρβαριάδα. Θα το κάνουμε hardcore λέμε. :a39:
Στάση στο Κερασσοχώρι για Βενζίνη τσέκ στα λάστιχα και υγρά. Τσέκ στα λάδια, νερά και φαγητά και βουρ δεξιά για τον «παλιό». Οι οδηγίες του Vstrommer έλεγαν ότι μετά του Κρέντη και την Ελίν φεύγει δρομάκι πονηρό δεξιά. Τελικά το δρομάκι το πονηρό έφευγε αμέσως μετά το Κερασσοχώρι και το βενζινάδικο ήταν της Aegean αλλά μικρό το κακό.
Ξεκινάμε λέμε......
Πίσω μας το Βελούχι
Αλλά πιο σημαντικά… στα αριστερά μας και στο βάθος η κορυφή της Καλιακούδας που μουνα το πρωι.
Μπροστά το άγνωστο. Πρώτα χλμ σχετικά εύκολα. Πολύ πιο εύκολα από τα χλμ της προηγούμενης ημέρας και το ηθικό ανέβηκε. Πάμε λέμε παιδί δε καταλαβαίνουμε τίποτα.
Και ξαφνικά εκεί που είχαμε πάρει ρυθμό μέσα στα Έλατα στο πουθενα, βλέπω να βγαίνει καπνός! Ρε είσαι σοβαρός? Πλάκα μου κάνεις λέμε. Δεν είμαστε για τέτοια ρε παιδί τώρα.
Πλησιάζω και μετά την επόμενη στροφή έρχομαι αντιμέτωπος με το ακόλουθο θέαμα
Θεοί
:a19:
Ο Σύλλογος Κερασσοχωριτών με αφορμή το αυριανό πανηγύρι είχε μαζευτεί μες το δάσος και γλένταγε
- ΦΙΛΑΡΑΚΙΙΙΙ που πας έλα εδώ.
- Σας ζηλεύω ρε παίδες μακάρι να μπορούσα να κάτσω αλλά δε μπορώ
- Άσε ρε τις μαλακίες τώρα και έλα εδώ
- Δε μπορώ λέμε έχω πολύ δρόμο μπροστά μου
- Ρε κατέβα κάτω λέμε
- Σίγα ρε παιδιά να βάλω το στάντ θα πέσουμε
- Ρε άσε τα τρελά λέμε και έλα να κεράσουμε
- Ντάξει ρε μάγκες θα ρθω να πιω μια μπύρα για το καλό
Κατεβαίνω που λέτε και εγώ πάω χαιρετάω και να σου τα σουβλάκια και να σου οι μπύρες και να σου τα κεράσματα.
- Που πάς ρε παλικάρι, από πού έρχεσαι
- Είμαι από εκεί, ήρθα από εκεί, και θα πάω Άγραφα
- Άντε ρε που θα πάς Άγραφα από εδώ πάνω, λάθος κάνεις. Άγραφα θα βγεις κάτω στον Κεντρικό και θα πάς από Κρέντη
- Όχι ρε παίδες θέλω να πάω από τον «παλιό».
- Ρε είσαι σίγουρος ότι πάει από εκεί?
- Θα δούμε ρε παιδιά, εν ανάγκη θα γυρίσω πίσω
- Καλά, κοίτα να τη βγάλεις καθαρή γιατί εμάς θα φωνάξουν να σε βγάλουμε και όπως βλέπεις δεν είμαστε σε θέση.
- Άμα δε με βγάλει θα γυρίσω πίσω και θα συνεχίσουμε το γλέντι
Μια αναμνηστική δίπλα από τα σουβλάκια για να έχουμε και τεκμήρια
Ευχήθηκα στην υγεία τους να ναι καλά να γλεντάν παρέα με τόση ομορφιά και συνέχισα πολύ πιο χορτασμένος αλλά .............
λιγάκι πιο ψαρωμένος για τον δρόμο. Άμα δεν τον περνάνε οι ντόπιοι λέω από μέσα μου τότε ποιος τον περνάει αυτό το δρόμο.
Ο δρόμος σίγα σιγά χάλαγε και κάπου εκεί συμφώνησα ότι άμα γινόταν χειρότερος από αυτόν που συνάντησα μετα τα λιβάδια στα Βαρδούσια θα σταμάταγα.
Προς το παρόν πάντως δεν ήταν τόσο χάλια ενω σε ορισμένα κομμάτια ήταν πολύ καλός.
Άλλες πάλι στιγμές ήταν μια χαρά αλλά με το διπλανό θέαμα γινόταν λίγο πιο τρομακτικός
Πλάγιες και βουνά απόκρημνα και άγρια.
Στο βάθος τα Δυτικά Άγραφα και η «Φτέρη»
Αριστερά η Λίμνη Κρεμαστών (με τις «φτέρες» μπροστά μου αυτή τη φορά)
Συνεχίζω που λέτε ακόμα πιο πάνω,
Έτσι ώστε να πάρουμε και καλύτερες λήψεις του προορισμού.
Κάπου μέσα σε αυτές τις χαράδρες απέναντι είναι τα Άγραφα
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση
