4ήμερο χαλάρωσης...

[Mr Pif]

σε αυτό το σημείο όμως έπρεπε να πάρω μια απόφαση.συνεχίζω προς Νιάλα ή διαλέγω την σίγουρη και σαφώς πιο εύκολη λύση της Σάικας? δυστυχώς έκανα το δεύτερο.με φόβησε για να πώ την αλήθεια η κουβέντα περί τσοπανόσκυλων μιάς και πρόσφατα είχα και ένα δάγκωμα από σκύλο έτσι στα καλά καθούμενα περπατώντας,οπότε επέλεξα να κινηθώ πιο σίγουρα.ο δρόμος πρός Νιάλα αν και κυριολεκτικά ήταν ένα μονοπάτι κατάφυτο από πέτρες,δε με ανυσηχούσε.μα μία ώρα μα τέσσερις ώρες θα κατάφερνα να τον διασχίσω.έτσι λοιπόν ξεκίνησα πρός Σάικα.όχι βέβαια ότι το σκηνικό άλλαξε άρδην...

[Mr Pif]

κάτω αριστερά μόλις που διακρίνονται τα Καμάρια.άλλη μια επιλογή ήταν να κινηθώ μέσων αυτών και νεράιδας πρός την λίμνη αλλά είχα αρχίσει να συνηθίζω τον βατό δασικό δρόμο και τα παιγχνίδια με το γκάζι που μου πρόσφερε αυτός.είπαμε,πολύ από δαύτο δεν έχω αλλά τουλάχιστον ένα παντηλικάκι στη φλαταδούρα με πόνο ψυχής πάντα ελέω πλαστικών ε το έκανα το ρημάδι!!!

[Mr Pif]

αναρωτιέμαι πόσα χιόνια και κρύα έχει φάει αυτή η πινακίδα...

[Mr Pif]

πραγματικά ο δρόμος προς Σάικα ήταν παιγχνίδι.ακόμα και χωρίς τον χάρτη,παρά τα πολλά σταυρώματα που συνάντησα.δεν τον έχασα.
fact: το να ακολουθώ διαρκώς και της κολώνες του ρεύματος ήταν άλλο ένα σημάδι ότι πήγαινα προς τον πολιτισμό από τον εύκολο δρόμο

[Mr Pif]

αίσθηση μάλιστα η οποία ενισχύθηκε όταν από μακρυά είδα για πρώτη φορά τον προορισμό μου.η ικανοποίηση όμως δεν ήταν μεγάλη μιάς και όπως ετοιμαζόμουν να τραβήξω την φωτογραφία με την μοτοσυκλέτα μου στο σκηνικό μέσα,τελευταία στιγμή αντιλήφθηκα ότι δύο από αυτά τα καταραμένα σκυλιά προσπαθούσαν να περάσουν παρακείμενο χαντάκι με σκοπό να ''παίξουν'' μαζί μου. συγγνώμη,αλλά επειδή το ύφος τους ήταν λιγάκι αγριεμένο,είπα να εξαφανιστώ και γω σιγά σιγά του σκοτωμού!!!

[Mr Pif]

σας μιλάω για πολλά γούστα σε αυτό το δρόμο με το kawasaki!!!

[Mr Pif]

κατεβαίνοντας υψόμετρο η πυκνή βλάστηση άρχισε να κάνει πάλι την εμφάνισή της.η θερμοκρασία άρχισε να ανεβαίνει παρόλο που κινιόμουν ανάμεσα σε δέντρα

[Mr Pif]

[Mr Pif]

περνόντας λοιπόν από τις θέσεις Μαράθια και Πετράλωνα έφτασα και στο ομώνυμο χωριό όπου ξεκίναγε πλέον και η άσφαλτος,η αρχή της ηρεμίας για την μοτοσυκλέτα μου και το τέλος της χαράς και του παιγχνιδιού που απλόχερα μου πρόσφερε το χώμα.
στο χωριό Πετράλωνα δεσπόζει πάνω στο δρόμο ο ναός της Αγίας Τριάδος με την παμπάλαια εικόνα να τον διακοσμεί εξωτερικά

[Mr Pif]

[Mr Pif]

συνεχίζοντας πλέον στην άσφαλτο,η διαδρομή δεν είχε τίποτα να ζηλέψει σε ομορφιά

[Mr Pif]

[Mr Pif]

και πάνω στην ώρα όπως συνήθως συμβαίνει,έσκασε και η πηγή με το νερό όχι μόνο για να με ξεδιψάσει αλλά και για να διώξω λίγο το χώμα από παπούτσια τουλάχιστον.σε λίγο έμπαινα στον πολιτισμό,να ήμουν όσο το δυνατόν λιγότερο χάλια γινόταν

[Mr Pif]

η κατάσταση πλέον είχε γίνει πανεύκολη

[Mr Pif]

έτσι λοιπόν αφήνοντας πίσω μου και το Ανθηρό,μπήκα στον περιμετρικό δρόμο της λίμνης Πλαστήρα.ακολουθώντας την φορά των δεικτών του ρολογιού,κατευθύνθηκα προς το φράγμα.είχα διαβάσει πάλι από περιγραφές εδώ ότι ο περιμετρικός της λίμνης ήταν σε κακή κατάσταση.σε τόσο κακή όμως δεν το φανταζόμουν.προσέξτε και την έλλειψη επαρκούς οδικής σήμανσης