Το κρύο λοιπόν τσουχτερό και η προσοχή μας να βαράει "κόκκινο", για να μην την πάθουμε απο τον μαύρο πάγο και την πάχνη που παραφύλαγε. Αν και προσπάθησα να βγάλω φωτό, τελικά δεν το κατάφερα, το οδόστρωμα στην κυριολεξία να γυαλίζει και να αντανακλά το φώς πάνω στα μυριάδες κρυσταλλάκια του σχηματισμένου πάγου, όπως το μανώ με ψήγματα διαμαντιού που μας έδειχνε ο Trooper στο περίπτερο, δώρο της χήρας της Νταρντάνας απο την Άρνα.
Οι μικρές όμως ηλιακές διακοπές στο, κατα τ'άλλα, συνεχές τραγούδι του δάσους με δέντρα αντί για νότες, ήσαντε () ενα πολύ ευχάριστο διάλλειμα να ανεβάσουμε θερμοκρασία, ρυθμό και να ξαναβρεί η ανάσα μας τον ρυθμό της, αφου κατα τις ...παγοδρομίες.. την κρατάγαμε, περιμένοντας το αναπάντεχο, σαν τον Duffy Duck..... ή σαν τον Captain και τον RoadSpirit όταν είδαν ενα Transalp να παντιλικώνει τον καταπέλτη στο καράβι για να Κυνηγήσουν τον Ηλιο...
![]()