"το μονοπάτι των στίχων.."

[Defiant]

Queensryche - Someone else?

When I fell from grace
I never realized
how deep the flood was around me.
A man whose life was toil was like a kettle left to boil,
and the water left scars on me.

I know now who I am.
If only for a while,
I recognize the changes.
I feel like I did before the
magic wore thin and the ³baptism
of stains² began

They used to say I was
nowhere, man,
heading down
was my destiny.
But yesterday, I swear,
that was someone else not me.

Here I stand at the crossroads edge,
afraid to reach out for eternity.
One step, when I look down,
I see someone else not me.

Looking back and I see
someone else.

All my life they said I
was going down,
but IΉm still standing,
stronger, proud.
And today I know thereΉs
so much more I can be.

From where I stand at the crossroads edge
thereΉs a path leading out to sea.
And from somewhere
deep in my mind,
sirens sing out loud
songs of doubt
as only they know how.
But one glance back reminds, and I see,
someone else not me.

I keep looking back
at someone else ... me

[Tzeni]

Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου
και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς

το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλειμά σου
το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά

χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου
αρχαίου δράματος χωρός περνάς στην αγορά
πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά

"Σαν Φως" - Υπόγεια Ρεύματα

[Defiant]

Metallica - Bleeding me


I'm diggin' my way
I'm diggin' my way to somethin'
I'm diggin' my way to somethin' better

I'm pushin' to stay
I'm pushin' to stay with something
I'm pushin' to stay with something better

I'm sowin' the seeds
I'm sowin' the seeds I've taken
I'm sowin' the seeds I take for granted

This thorn in my side
This thorn in my side is from the tree
This thorn in my side is from the tree I've planted
It tears me and I bleed
And I bleed

Caught under the wheels roll
I take the leash
I'm bleeding me
Can't stop to save my soul
I take the leash that's leading me
I'm bleeding me
Ooh, I can't take it
Caught under wheels roll
Oh, the bleeding of me
Of me
The bleeding of me

Caught under wheels roll
I take the leash
I'm bleeding me
Can't stop to save my soul
I take the leash that's leading me
I'm bleeding me
Ooh, I can't take it
Caught under wheels roll
Oh, the bleeding of me
Oh, the bleeding of me

I am the beast that feeds the feast
I am the blood
I am release
Come make me pure
Bleed me a cure
I'm caught, I'm caught, I'm caught under

Caught under wheels roll
I take that leash
I'm bleeding me
Can't stop to save my soul
I take the leash that's leading me
I'm bleeding me
Oh, I can't take it
I can't take it
I can't take it
Oh, the bleeding of me

I'm diggin' my way
I'm diggin' my way to somethin'
I'm diggin' my way to something better

I'm pushin' to stay
I'm pushin' to stay with somethin'
I'm pushin' to stay with something better
With something better

[Defiant]

Damaged - Queensryche

Waiting for the feeling to subside,
Paranoid, I melt into myself.
They say I'm to reach inside and find
the broken part of my machinery.
Psychoanalyze the chapters
on the path to my darkest day.
Searching for the answers,
all I see is damage through the haze.
Picking up the pieces of my life
with no direction for re-assembly.
The one that lays beside me
is sharing scars of my broken yesterdays.
Will tomorrow find me hypnotized? Crying?
Mother Mary in control,
domineering stranglehold
sowing destructive seeds
for the scavengers to feed.
Driving the nail into my head,
memory flows like a river.
With the one that lays beside me
I'm healing scars from my childhood memories.
Tomorrow finally found me.
I'm hypnotized. I'm trying...
to understand the chapters
of the path from my darkest day.
Searching for the answers
but there's DAMAGE!

[Defiant]

My Global Mind - Queensryche

There's hunger in Africa,
and anger on assembly lines.
At the touch of a button
I'm miles away.
I want no connection, just information,
and I'm gone.

I feel so helpless,
so I turn my gaze to another place.

My global mind reaches out for the truth.

Why try holding back the wave?
You'll only drown in the changes.
You've got to learn to let go.
Just let go and experience the flight.
Try to see from a different side..
If balance is the key
maybe we'll see
a future understanding,

then we won't feel so helpless,
an turn away and hide from the change.

My global mind searches for something new.
My global mind zeros in on news.

Time and rules are changing.
Attention span is quickening.
Welcome to the Information Age.

I feel so helpless,
so I turn my gaze to another place.

My global mind searches for something new.
My global mind zeros in on news.
My global mind reaches out for the truth.
My global mind zeros in on you.

It's searching everywhere,
across the mountains,
across the oceans,
across every man made line.
No boundary gonna keep it from you.

[Defiant]

Promised Land - Queensryche

Watching the sand fall, listening for the knock
upon my door,
and waiting...for Promised Land.

Standing neck deep in life, my ring of brass
lay rusting on the floor.Is this all?
Because it's not what I expected.

Somewhere along the way
friends I once held close
fled the fast lane.
I didn't notice,
I just had to make it.
Head down, nose in the grindstone;
the kiss of life
placed on my brow
kept sliddin' to the ground
and now it's buried six feet under.

Preaching from the floor again
the same old sad song,
"Bartender... bring another drink for their favorite son."

Where did it all go wrong?
What's the use in even holding on?
Here's to love, hate... and promises.

Almost called it today.
Turned to face "The Void"
numb with the suffering
and the question,
"Why am I...?"
So many times I've
tried and failed to
gather my courage, reach again for that nail.
Life's been like
dragging feet through sand,
and never finding... Promised Land.

Preaching from the floor again
the same old sad song,
"Bartender... bring another drink for their favorite song."
Where did it all go wrong?
I feel like I'm dying.
Here's to love, to hate,
to promises and Promised Land lies.

[dammed_kittin]

καθρεφτης


Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης





Μια μέρα ήρθε στο χωριό γυναίκα ταραντούλα
κι όλοι τρέξαν να τη δουν.
άλλος της πέταξε ψωμί
κι άλλοι της ρίξαν πέτρα
απ' την ασχήμια να σωθούν.

Κι ένα παιδί της χάρισε ένα κόκκινο λουλούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί της ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε ποτέ σου μην τους πεις
τι άσχημοι που μοιάζουν,
αυτοί που σε σιχαίνονται
μα στέκουν και κοιτάζουν.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

Μια μέρα ήρθε στο χωριό
άγγελος πληγωμένος.
Τον φέρανε σε ένα κλουβί
κι έκοβε εισιτήριο ο κόσμος αγριεμένος,
την ομορφιά του για να δει.

Κι ένα παιδί σαν δάκρυ ωραίο αγγελούδι,
ένα παιδί
Ένα παιδί του ζήτησε να πει ένα τραγούδι,
ένα παιδί

Κι είπε αν θέλεις να σωθείς
από την ομορφιά σου,
πάρε τσεκούρι και σπαθί
και κόψε τα φτερά σου.

Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλο μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια.

[dammed_kittin]

ασημενια σφηκα


Στίχοι: Κώστας Κοντοβάς
Μουσική: Γρηγόρης Κλιούμης
Πρώτη εκτέλεση: Υπόγεια Ρεύματα




Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει
χώμα μυρίζω μοβ σκιές βλέπω θαμπά
σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά

[packo]

It's colder than before
The seasons took all they had come for
Now winter dances here
It seems so fitting don't you think?
To dress the ground in white and grey

It's so quiet I can hear
My thoughts touching every second
That I spent waiting for you
Circumstances affords me
No second chance to tell you
How much I've missed you

My beloved do you know
When the warm wind comes again
Another year will start to pass
And please don't ask me why I'm here
Something deeper brought me
Than a need to remember

We were once young and blessed with wings
No heights could keep us from their reach
No sacred place we did not soar
Still, greater things burned within us
I don't regret the choices that I've made
I know you feel the same

My beloved do you know
How many times I stared at clouds
Thinking that I saw you there
These are feelings that do not pass so easily
I can't forget what we claimed as ours

Moments lost though time remains
I am so proud of what we were
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
Grant me wings that I might fly
My restless soul is longing
No pain remains, no feeling
Eternity awaits

My beloved do you know
When the warm wind comes again
Another year will start to pass
And please don't ask me why I'm here
Something deeper brought me
Than a need to remember

My beloved do you know
How many times I stared at clouds
Thinking that I saw you there
These are feelings that do not pass so easily
I can't forget what we claimed as ours

Moments lost though time remains
I am so proud of what we were
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
Grant me wings that I might fly
My restless soul is longing
No pain remains, no feeling
Eternity awaits

Moments lost though time remains
I am so proud of what we were
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
Grant me wings that I might fly
My restless soul is longing
No pain remains, no feeling
Eternity awaits

Moments lost though time remains
I am so proud of what we were
No pain remains, no feeling
Eternity awaits
Grant me wings that I might fly
My restless soul is longing
No pain remains, no feeling
Eternity awaits

[Nostradamus]

UNDER YOUR SPELL

'm twisted in dreams
I won't forgive
Your secrets were safe so far
As i discovered lies
Firs it hurts, i'm going insane
I'm slamming against the grain

Where is the faith
Where is the trust
I'm under your spell
Forgive me i still believe
I'm under your spell

I damn you for taking bad advice
I guess your time was gone
As you want to burst my pride
Deep inside me i feel save
I'm slamming against the grain

Where is the faith
Where is the trust
I'm under your spell
Forgive me i still believe
I'm under your spell

Don't you think
I'm staying any longer
The price i payed, is much too high
Your great deal of mortality is over

[Defiant]

Paradise Lost - Lydia

Through the searching lights that weave and dart
Comes the stranger that cares not for your heart
The pain of living life this way
Must take its toll on you some day
You jaded eyes can see embarrassment or harm
The frail skin that bleeds emotionally on guard
All lowest forms of life are pounding you inside
Your hollow cold display your tired masquerade
Let the image that you present entice unlike
The mirror that shows the strains of vice
This act of contact your decay
While willing souls will more than pay.

[TROOPER]

DISSECTION-MAHA KALI

1. Maha Kali

Maha Kali, dark mother dance for me
Let the purity of your nakedness awaken me
Yours are the fires of deliverance which shall bring me bliss
Yours is the cruel sword which shall set my spirit free

Devourer of life and death who rule beyond time
In thy name I shall fullfil my destiny divine
Maha Kali, formless one, destroyer of illusion
Your songs forever sung, the tunes of dissolution

Kalika, black tongue of fire, embrace me
Make me one with your power for all eternity
Awaken within me the reflection of your flame
Kiss me with your bloody lips and drive me insane

Jai Kalika! Jai Kali!
Make me one with your power for all eternity
Maha Kali come to me

Smashana Kali, I burn myself for thee
I cut my own throat in obscene ecstasy
I make love to abominations, embrace pain and misery
Until my heart becomes the burning ground and Kali comes to me

O dark mother, hear me calling thee
Mahapralaya, bring to me
Through all illusions I shall see
I shall cremate this world and set my essence free

Jai Kalika! Jai Kali!
Without fear I will dance with death and misery
Maha Kali, come to me

"O Kali, thou art fond of cremation grounds
So I have turned my heart into one, that thou
may dance there unceasingly.
O mother, I have no other fond desire in my
heart. Fire of a funeral pyre is burning there."

Jai Maha Kali, Jai Ma Kalika
Jai Maha Kali, Jai Ma Kalika
Kali Mata, namo nama
Kali Mata, namo nama

Jai Kalika! Jai Kali!
At your left hand for endless victory
Maha Kali, come to me

Jai Kalika! Jai Kali!
Mahapralaya will set our spirits free
Maha Kali, come to me

[Χωμάτινος]

ΤΗΣ ΛΥΓΕΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ (Δημοτικό)

Η Ευγενούλα η μοσκονιά κ' η μικροπαντρεμένη
εβγήκε κ' επαινεύτηκε πως Χάρο δε φοβάται,
γιατί ειν' τα σπίτια της ψηλά, κι' ο άντρας της παλληκάρι,
γιατί έχει τους εννιά αδερφούς, τους καστροπολεμίτες,
π' όλα τα κάστρα πολεμούν κ' οι χώρες παραδίνουν.
Κι' ο Χάρος όπου τ' άκουσε, πολύ του βαρυφάνη.
Μαύρο πουλί νεγίνηκε, σαν άγριο χελιδόνι,
εβγήκε κ' εσαϊττεψε τη μοναχή την κόρη
μέσ' 'ς το λιανό το δάχτυλο που χε την αρραβώνα.

Κ' εμπαινοβγαίνουν οι γιατροί και γιατρεμό δε βρίσκουν,
κ' εμπαινοβγαίνει η μάννα της με τα μαλλιά λυμένα.
"Τί έχεις, μαννούλα μου, και κλαις, τι έχεις κι' αναστενάζεις;
-Πεθαίνεις, Ευγενούλα μου, και τι μου παραγγέλνεις;
-Σ' αφήνω, μάννα, το έχε γεια και ντύσε με σα νύφη,
κι' όταν θα σόρθη ο Κωνσταντής να μη μου τον πικράνης,
μόν' στρώσ' του γιόμα να γευτή και δείπνο να δειπνήση,
κι' άπλωσε μεσ' 'ς την τσέπη μου και πάρε το κλειδί μου,
και βγάλ' τον αρραβώνα του και τα χαρίσματα του,
και δώσ ' του τα του Κωσταντή, αλλού ν' αρραβωνίση,
ωσάν κ' εγώ παντρεύομαι, παίρνω το Χάρον άντρα."

Κι' ο Κωσταντής επρόβαλε 'ς τους κάμπους καβαλλάρης,
με δεκαπέντε φλάμπουρα, μ' εννιά ζυγιαίς παιχνίδια,
με τετρακόσιους άρχοντες, πεζούς καβαλλαραίους.
Βλέπει μεγάλη σύναξη, οπού ναι μαζωμένοι.
"Για χαμηλώστε, φλάμπουρα, πάψετε σεις, παιχνίδια,
γιατί σταυρός επρόβαλε απ' το πεθερικό μου,
για πεθερός μου πέθανε, για πεθερά μου χάθη,
για απ' τα γυναικαδέρφια μου κανένα νεσκοτώθη."
Και τάλογό του εβάρεσε 'ς του πεθερού να πάγη.

Αυτού σιμά, αυτού κοντά βαστούσε μοναστήρι.
Βρίσκει τον πρωτομάστορη κ' έκανε το κιβοΰρι.
'"Να ζήσης, πρωτομάστορη τίνος είν' το κιβοΰρι;
-Είναι τανέμου, του καπνού και της ανεμοζάλης.
-Για πέ μου, πρωτομάστορη, καθόλου μη μου κρύψης.
-Ποιος έχει γλώσσα να σ' το πη, στόμα να σου μιλήση.
Τούτ' η φωτιά που σ' άναψε, ποιος θε να σου τη σβήση;
Η Ευγενούλα απέθανε νη πολυαγαπημένη.
-Να ζήσης, πρωτομάστορη, κάμε το πιο μεγάλο.
Νά ναι πλατύ, νά ναι μακρύ, νά ναι για δυο νομάτους."
Βιτσιά βαρεί ταλόγου του, 'ς του πεθερού του πάει.
Βρίσκει παπάδες πόψελναν, μοιρολογίστραις κλαίουν.
"Μεριά σταθήτε, ψάλτηδες, μεριά, μοιρολογίστραις!"
Χρυσό μαντήλι σήκωσε την είδε απεθαμένη.
Σκύφτει, φιλεί γλυκά γλυκά, γλυκά την αγκαλιάζει,
χρυσό μαχαίρι νέβγαλε ναπ' αργυρό φηκάρι,
ψηλά ψηλά το σήκωσε και 'ς την καρδιά το χώνει.

Εκεί που θάψανε το νιο φύτρωσε κυπαρίσσι,
κ' εκεί που θάψανε τη νια εβγήκε καλαμιώνα.
Λυγογυρίζει η καλαμιά, σκύφτει το κυπαρίσσι.
Κ' ένα πουλί κελάδαε, 'ς άλλο πουλί ξηγειώνταν.
"Για δες τα τα κακόμοιρα, τα πολυαγαπημένα!
δε φιλήθηκαν ζωντανά, φιλειούνται πεθαμένα."

[Χωμάτινος]

Του Νεκρού Αδερφού (Δημοτικό)

Μάνα με τους εννιά σου γιούς και με τη μια σου κόρη,
τη κόρη τη μονάκριβη τη πολυαγαπημένη.
Την είχες δώδεκα χρονώ κι ο ήλιος δε στην είδε.
Στα σκοτεινά την έλουζε, στ' άφεγγα τη χτενίζει,
στ' άστρι και στον αυγερινό έπλεκε τα μαλλιά της.
Προξενητάδες ήρθανε από τη Βαβυλώνα,
να πάρουνε την Αρετή πολύ μακριά στα ξένα.
Οι οκτώ αδερφοί δε θέλουνε κι ο Κωνσταντίνος θέλει.
-Μάνα μου κι ας τη δώσουμε την Αρετή στα ξένα.
Στα ξένα εκεί που περπατώ, στα ξένα που πηγαίνω,
αν πάμ' εμείς στη ξενιτιά, ξένοι να μη περνούμε.
-Φρόνιμος είσαι Κωνσταντή, μ' άσκημ' απηλογήθης.
Κι α' μο 'ρτει γιε μου θάνατος κι α' μο 'ρτει γιε μου αρρώστια,
αν τύχει πίκρα γη χαρά, ποιος πάει να μου τη φέρει;
-Βάζω τον ουρανό κριτή και τους αγιούς μαρτύρους,
αν τύχει κι έρτει θάνατος, αν τύχει κι έρτει αρρώστια,
αν τύχει πίκρα γη χαρά, εγώ πα' να στη φέρω.

Και σαν την επαντρέψανε την Αρετή στα ξένα
κι εμπήκαν χρόνοι δίσεχτοι και μήνες οργισμένοι
κι έπεσε το θανατικό κι οι εννιά πεθάναν,
βρέθηκ' η μάνα μοναχή σα καλαμιά στον κάμπο.
Σ' όλα τα μνήματα έκλαιγε, σ' όλα μοιρολογιόταν,
στου Κωνσταντίνου το μνημιό ανέσπα τα μαλλιά της.
"Ανάθεμά σε Κωνσταντή και μυριανάθεμά σε,
οπού μου την εξόριζες την Αρετή στα ξένα!
Το τάξιμο που μου 'ταξες πότε θα μου το κάμεις;
Τον ουρανό 'βαλες κριτή και τους αγιούς μαρτύρους
αν τύχει πίκρα γη χαρά, να πας να μου τη φέρεις".
Από το μυριανάθεμα και τη βαριά κατάρα,
η γης αναταράχθηκε κι ο Κωνσταντής εβγήκε.
Κάνει το σύγνεφο άλογο και τ' άστρι χαλινάρι
και το φεγγάρι συντροφιά και πάει να τη φέρει.

Παίρνει τα όρη πίσω του και τα βουνά μπροστά του.
Βρίσκει τη κι εχτενίζουνταν όξω στο φεγγαράκι.
Από μακριά τη χαιρετά κι από κοντά της λέγει:
-'Αιντε αδερφή να φύγουμε, στη μάνα μας να πάμε.
-Αλίμον' αδερφάκι μου και τι 'ναι τούτ' η ώρα;
Αν ίσως κι είναι για χαρά, να στολιστώ και να 'ρθω.
-Έλ' Αρετή στο σπίτι μας κι ας είσ' όπως κι αν είσαι.
Κοντολογίζει τ' άλογο και πίσω τη καθίζει.

Στη στράτα που διαβαίνανε, πουλάκια κελαηδούσαν,
δε κελαηδούσαν σα πουλιά, μήτε σα χελιδόνια,
μον' κελαηδούσαν κι έλεγαν μ' ανθρώπινη ομιλία:
"Ποιος είδε κόρην όμορφη να σέρνει πεθαμένος"!
-'Ακουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
-Πουλάκια 'ναι κι ας κελαηδούν, πουλάκια 'ναι κι ας λένε.
Και παρακεί που πήγαιναν κι άλλα πουλιά τους λένε:
"Δεν είναι κρίμα κι άδικο, παράξενο μεγάλο,
να περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους"!
-'Ακουσες Κωνσταντίνε μου τι λένε τα πουλάκια;
Πως περπατούν οι ζωντανοί με τους αποθαμένους.
-Απρίλης είναι και λαλούν και Μάης και φωλεύουν.
-Φοβούμαι σ' αδερφάκι μου και λιβανιές μυρίζεις.
-Εχτές βραδύς επήγαμε πέρα στον 'Αϊ Γιάννη
κι εθύμιασέ μας ο παπάς με περισσό λιβάνι.
Και παρεμπρός που πήγανε κι άλλα πουλιά τους λένε:
"Για ιδές θάμα κι αντίθαμα που γίνεται στον κόσμο,
τέτοια πανώρια λυγερή να σέρνει ο πεθαμένος!
Τ' άκουσε πάλ' η Αρετή και ράγισ' η καρδιά της.
-'Ακουσες Κωνσταντάκη μου τι λένε τα πουλάκια;
-'Αφησ' Αρέτω τα πουλιά κι ό,τι κι α' θέλ' ας λέγουν.
-Πες μου πού 'ναι τα κάλλη σου και πού 'ν' η λεβεντιά σου
και τα ξανθά σου τα μαλλιά και τ' όμορφο μουστάκι;
-Έχω καιρό π' αρρώστησα και πέσαν τα μαλλιά μου!

Αυτού σιμά αυτού κοντά, στην εκκλησιά προφτάνουν.
Βαριά χτυπά τ' αλόγου του κι απ' εμπροστά της 'χάθη.
Κι ακούει τη πλάκα και βροντά, το χώμα και βουΐζει.
Κινά και πάει η Αρετή στο σπίτι μοναχή της.
Βλέπει τους κήπους της γυμνούς, τα δένδρα μαραμένα
βλέπει το μπάλσαμο ξερό, το καρυοφύλλι μαύρο,
βλέπει μπροστά στη πόρτα της χορτάρια φυτρωμένα.
Βρίσκει τη πόρτα σφαλιχτή και τα κλειδιά παρμένα
και τα σπιτοπαράθυρα, σφιχτά μανταλωμένα.
Χτυπά τη πόρτα δυνατά, τα παραθύρια τρίζουν.
-Αν είσαι φίλος διάβαινε κι αν είσ' οχτρός μου φύγε
κι αν είσαι ο πικροχάροντας, άλλα παιδιά δεν έχω
κι η δόλια η Αρετούλα μου λείπει μακριά στα ξένα.
-Σήκω μανούλα μου, άνοιξε, σήκω γλυκιά μου μάνα.
-Ποιος είναι αυτός που μου χτυπά και με φωνάζει μάνα;
-'Ανοιξε μάνα μου, άνοιξε κι εγώ είμαι η Αρετή σου.

Κατέβηκε, αγκαλιάστηκαν και πέθαναν κι οι δύο.

[OldMan]

Αρχικά δημιουργήθηκε από χωμάτινος
Του Νεκρού Αδερφού (Δημοτικό)
.........................................

Τι έγινε φιλαράκι ...???

Ήρθε το εξώδικο ???