Φτάνοντας στην είσοδο της πόλης, στείλαμε sms στο Σπίτς ότι αριβάραμε. Είναι το πιο βολικό μέρος για ραντεβού πιστεύω, καθώς είναι δύσκολο να μην σε δει ο άλλος. Περιμέναμε κάνα τέταρτο και εμφανίστηκε ο Σπίτς με το cbr600 του και μας ρώτησε άμα πεινάμε. Απαντήσαμε ναι και μας πήγε σε μια καταχθόνια στοά για μαμ. Πουρές με μπιφτέκια, διπλή μερίδα και σούπερ νόστιμα.
Διακριτικές οι ταμπέλες τους. Τέτοιες πρέπει να βαλουμε στην Κρήτη. Αν και είναι ικανοί να βαράνε με τα μπαζούκας.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Φάγαμε και περιμέναμε να πάει 8 ώστε να μπορέσουμε να πάμε στο room όπως τα έλεγε ο Σπίτς. Μας είπε ότι στις 8 το Ρουμ μας θα είναι έτοιμο. Τα μηχανάκια είπε θα τα παρκάρουμε στο μαγαζί του, που ήταν στο κέντρο της πόλης. Ωραία σκέφτηκα, στο κέντροτης πόλης και ξεκινήσαμε για το μαγαζί του.
Στην φώτο, η πόρτα που φαίνεται αριστερά είναι αυτή του μαγαζιού που φάγαμε. Στην ουσία όμως, πρόκειται για την πίσω πόρτα ενός διαμερίσματος και πιο συγκεκριμένα της κουζίνας αυτού.
Σηκωθηκα να πάω να πάρω λίγο νερό και μπαίνοντας, ήταν η μαμά που μαγείρευε, η μικρή που έκανε τις ασκήσεις της και ο παππούς στο βάθος του σαλονιού που έβλεπε τηλεόραση. Ο Σπιτς μας είπε ότι είναι ένα συμπλήρωμα για την οικογένεια και εξυπηρετεί στενό κύκλο ανθρώπων. Πληρώσαμε 4 ευρώ για ότι φάγαμε. Μην ψαρώνετε με την ταμπέλα και τα μαχαιροπίρουνα..
Me gusta la moto, me gustas tu....
Η μηχανη του Σπίτς. Αυτός ο κύριος είναι άσχετος, ο οποίος έπαιρνε πόζες και εγώ φωτογράφιζα. Με πλησίασε να δεις τις φωτογραφίες και μύριζε αλκοόλ σε βαθμό που άρχισα να βλεπω Ουκρανές τροχονόμους να μου κάνουν σωματικό έλεγχο. Του είπα ένα αθωο Ukraine is beautiful για να πάρω την απάντηση.. NO UKRAINE, RUSSIAAAAAAAAAAA και με το ΑΑΑΑΑΑ εισεπνεα handmade Βότκα 90 βαθμών.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Ξεκινήσαμε λοιπόν για το μαγαζί του Σπίτς στο κέντρο της πόλης. Φτάσαμε σε μια είσοδο που φυλασσόταν από δυο φύλακες. Μπήκαμε σε ένα χώρο με διάσπαρτα σοκάκια και μαγαζιά μικρά Προκάτ. Θυμάμαι ήταν μαύρη μαυρίλα εκεί μέσα και στρίβαμε εδώ στρίβαμε εκεί, είχα χάσει την μπάλα. Κοιτά να δεις λέω, που το πάμε φιρι φιρι να αλλάξουμε συνήθεις μεγάλοι άνθρωποι.
Φτάσαμε στο μαγαζί του, ξεφορτώσαμε, αλλάξαμε και φύγαμε για το ρουμ. Η λογική έλεγε να μην κοιμηθούμε μακριά από τις μηχανές, αλλά ο Σπιτς, έβγαζε εμπιστοσύνη. Ξεφορτώσαμε το Ντακάρ για να πάμε με αυτό, φορτώσαμε σε πλαστική σακούλα Σκλαβενίτη, ρούχα κλπ για το μπάνιο και ξεκράνωτοι με τα σορτς, ακολουθούσαμε το ΣπΊτς. Ομολογώ ότι περνούσαμε απαρατήρητοι έτσι. Μπήκαμε σε κάτι μπλόκια και ανεβήκαμε σε ένα από αυτά στο 3 όροφο όπου και πρόβαλε η ιδιοκτήτρια. Η λογική πάλι έλεγε, όχι εκεί, αλλά τα πάμε, Σπιτςςς...
Το μαγαζί του Σπιτς με είδη κινητής τηλεφωνίας.
Me gusta la moto, me gustas tu....
Κάναμε ντουζζ και στείλαμε σμς στο Σπιτς να έρθει να μας πάρει. Μας πήγε να αφήσουμε το Ντακάρ στο μαγαζί(κάνα δυο χιλιόμετρα πιο μακρυά)και πήγαμε για μπίρες με συνοδεία απο παστό ψάρι. Τα πάμε και γυρίσαμε με ταξί(το οποίο εκεί είναι, ότι έχει 4 ρόδες) πίσω για νάνι. Ο ύπνος όχι πολύ καλός, γιατί μια μυρωδιά την είχε. Φόρεσα τα αδιάβροχα μου και όπως ξάπλωσα, έτσι ξύπνησα.
Km ημέρας 340 στους 20 βαθμούς κελσίου.
Στην φώτο το ένα και μοναδικό μπαρ. Στο κέντρο εε..
Me gusta la moto, me gustas tu....