Βρίσκεται κρυμμένη μέσα σε ένα σε ένα πανεμορφο και καταπράσινο φαράγγι. Οι τουρκαλάδες ωστόσο, προκειμένου να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τους τουρίστες (στο μεγαλύτερο ποσοστό τους Έλληνες βέβαια), έχουν βάλει εισητήριο (περι τα 7 ευρώ η μηχανή και παραπάνω για τα αυτοκίνητα) και καλά για την είσοδο στο δρυμό. Μετά από μόλις 300 μέτρα όμως είναι η είσοδος για την Παναγία Σουμελά, οπότε και πρέπει να ξαναπληρώσεις εισητήριο...
Ανεβαίνοντας...
Τελευταία τροποποίηση από stavrouliasp; 30/10/2013 στις 21:59.
Μετά από μια διανυκτέρευση στη Bafra, συνεχίσαμε παραλιακά στη μαυρη θάλασσα. Η παραθαλάσσια διαδρομή όμως από τη Σινόπη μέχρι την Αμασρα είναι απλά καταπληκτική. Καταπράσινοι όγκοι πέφτουν σχεδόν κατακόρυφα στη θάλασσα με τον δρόμο να περνάει ακριβώς δίπλα στο χάος. Αυτό βέβαια είναι ένα θέμα, δεδομένου ότι ο δρόμος είναι πολύ στενός και σε πολλά σημεία δεν έχει καν μπάρες ασφαλείας...
Τελευταία τροποποίηση από stavrouliasp; 30/10/2013 στις 18:29.
Η επόμενη ημέρα περιλάμβανε το κομμάτι της επιστροφής μας στο σπίτι. Το ταξίδι μόλις είχε τελειώσει γράφοντας 5.500κμ μέσα στην Τουρκία και 6.500κμ συνολικά, αν προσθέσουμε και τα χιλιόμετρα στην Ελλάδα.
10 ημέρες ταξιδιού είχαν κυλήσει καλύτερα ακόμη και από την πιο αισιόδοξή μου πρόβλεψη. Κανένα πρόβλημα με τις μηχανές, κανένα πρόβλημα με τον κόσμο, κανένα πρόβλημα με τα μέρη που επισκεφτήκαμε. Και, ξέρω ότι μερικοί θα διαφωνίσουν, αλλά εγώ τουλάχιστον δε θεωρώ ότι κάτι πρέπει να πάει στραβά ή κάποιο πρόβλημα πρέπει να αντιμετωπίσεις, για να έχεις και καλά "να θυμάσαι". Όταν ξεκινάω ένα ταξίδι πάντα ελπίζω στην πιο απροβλημάτιστη κατάληξη. Από εκεί και πέρα, ήμασταν θεωρώ κατάλληλα προετοιμασμένοι και για την γκέλα. Αρχικά είχαμε την οδική βοήθεια της ADAC και οι δύο. Επίσης είχαμε μαζί μας μερικά βασικά ανταλλακτικά για τα συχνότερα θέματα που έχουν τα μηχανάκια μας συν κιτάκια για λάστιχο, σαμπρέλες και τα συναφή. Προστατευτικός ατομικός εξοπλισμός πλήρης και αποσκευές επαρκείς, αλλά οι λιγότερες δυνατές.
Κάθε ημέρα ξυπνούσαμε κατά τις 6.30 και 8.00 είχαμε ήδη φάει πρωινό, πιει καφέ και ήμασταν στο δρόμο. Δε γίνεται διαφορετικά όταν θέλεις μέσα σε 10 ημέρες να δεις όσο περισσότερο από Τουρκία μπορείς και όχι γυρίζοντας, να θυμάσαι μόνο τις άσπρες διακεκομμένες γραμμές του δρόμου. Σίγουρα είναι κουραστικό. Εγώ για παράδειγμα έχασα 4 κιλά σε αυτό το ταξίδι. Αλλά δε πήγαμε για χαλάρωση. Όπως συζητούσαμε άλλωστε και με τον Juohmaru, αν με κάποιο τρόπο καταφέρναμε να βρούμε πχ άλλες 5 ημέρες με τα αντίστοιχα κονδύλια που απαιτούνται, δε θα κάναμε την ίδια διαδρομή πιο χαλαρά, αλλά θα βάζαμε και την Γεωργία στο παιχνίδι. Στο μόνο μέρος που θα ήθελα να έχω ακόμη μισή μερούλα είναι η Καπαδοκία.
Όσο για τον Κώστα, αν και δεν τον ήξερα πολύ καιρό πριν το ταξίδι, θεωρώ ότι πέρα από εξαιρετικό παιδί, είναι και ένας μοναδικός συνταξιδευτής. Και πιστέψτεμε, η κατάλληλη παρέα παίζει καθοριστικό ρόλο σε ένα τέτοιο ταξίδι.
Τώρα, που το ταξίδι μου αυτό έχει τελειώσει, αισθάνομαι πιο πλούσιος σε εμπειρείες, πιο ώριμος σαν άνθρωπος και πιο έτοιμος για νέες περιπέτειες !!!
Ευχαριστουμε για τις φωτογραφιες και τη περιγραφή
Στο επομενο με υγεία
Μπράβο ρε φίλε, ωραίο ταξίδι, άντε και καλούς δρόμους στα επόμενα...
μη ζητας μονο χρονια απο τη ζωη,δωσε ζωη στα χρονια
Μπράβο παιδιά !!
Φαίνεται να έχει πολύ ψωμί ταξιδιωτικό η Τουρκία τελικά .
Μπράβο Παντελή! Πραγματικά ωραίο ταξίδι.... μεστό ταξιδιωτικό... σούπερ φωτος....
Αντε και στο επόμενο...
Δήλωσες... συμμετοχή για Ρουμανία την άνοιξη...;;;
Στην αρχή του καλοκαιριού μου είχε πει ο Παντελής για να ενα μεγάλο ταξίδι που ετοίμαζε προς ανατολάς. Ετυχε να γνωρίζω και τα παιδιά που θα συνταξίδευε οπότε ρώτησα λεπτομέρειες αλλά ήξερα οτι 20+ μέρες δεν μπορούσα να λείψω από το σπίτι. Ασε που τα οικονομικά μου αυτό τον καιρό είναι χάλια. Του απάντησα ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα για μενα να κάνω ενα τέτοιο ταξίδι.
Ομως κάπου εκεί στις αρχές του Αυγούστου, με ενημέρωσε ο Παντελής ότι τα υπόλοιπα παιδιά αδυνατούσαν τελικά να συνταξιδέψουν μαζί του. Κι ετσι επεσε από τον Παντελή η ιδέα της Τουρκίας. Ενα ταξίδι στην Τουρκία, με χαμηλό κόστος και για καμιά 10ρια μέρες μακριά από τις οικογενειακές υποχρεώσεις ήταν κάτι εφικτό για μένα. Το σημαντικό και ιδιαίτερα θετικό σημάδι για το μέλλον, ήταν ότι η γυναίκα μου συμφώνησε αμέσως χωρίς να αρχίσει τις ερωτήσεις, τις απειλές, συμφωνίες για μελλοντικά ανταλλάγματα και τα σχετικά κατινίστικα γυναικεία. Με ξέρει και την ξέρω και κατάλαβε πόσο ήθελα να ταξιδέψω στην Τουρκία. Τα υπόλοιπα ήταν ευκολα.
Μαστόρεψα λίγο το μηχανάκι μου, ενα άφρικα του 96, αλλαξα όλα τα αναλώσιμα, ντίζες κτλ και ξεκίνησα με λάστιχα (anakee 2) που είχαν κάνει ήδη 15000 km και στο τέλος του ταξιδιού 21500 και τα οποία δεν τα εχω αλλάξει αφού ακόμα αντέχουν παρότι εχουν φαγωθεί αρκετά. Δεν με επαιρνε να βάλω καινούργια και τελικά καλά εκανα αφού οι δρόμοι της τουρκίας είναι πολύ καλύτεροι από τους δικούς μας και δεν είχα πουθενά πρόβλημα με την πρόσφυση.
Ετσι κάπου εκεί στις αρχές του Σεπτέμβρη αποχαιρέτησα γυναίκα και γιο και την εκανα για πρώτη φορά μετά από καιρό για 11 ημέρες μακριά τους. Οσοι εχουν μικρό παιδί καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο. Ηταν και αυτό μια εμπειρία όπως και η στιγμή της επιστροφής όταν τους συνάντησα μετά το ταξίδι. Τους ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου.
Τελευταία τροποποίηση από kordix; 30/10/2013 στις 20:37.
Ωραιο ταξιδιωτικο... Μπραβο σας!
προσέχουμε για να έχουμε!...
Που είναι η φωλιά που τα κανονίζεται αυτά τα tour ρε παιδιά , να ρίχνουμε καμιά ματιά και μεις ?