10η μέρα:
Το ξημέρωμα μας βρίσκει σε ένα πανδοχείο δίπλα στη λίμνη του Ness (Loch Ness) και η αναζήτηση της Nessy ξεκινά. Η παραλίμνια διαδρομή γίνεται σε χαλαρούς ρυθμούς μιας και δεν χορταίνεις να χαζέυεις. Κατευθυνόμαστε νότια, απο τη βόρεια πλευρά της λίμνης, προς το Fort August όπου ξεκινά το κανάλι Calidonian, μέσω του οποίου μπορείς να διασχίσεις οριζόντια τη Σκωτία (απο Ατλαντικό Ωκεανό προς Βόρεια Θάλασσα) με μικρό σκάφος. Στο κανάλι έχει μαζευτεί πολύ κόσμος και παρακολουθεί το κατέβασμα διαφόρων πλοιαρίων στο επίπεδο της λίμνης, κάτι σα το κανάλι του Παναμά αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα.
Αφού φάγαμε δίπλα στο κανάλι σε ένα τούρκικο μαγαζάκι, ξεκινήσαμε να πιούμε καφεδάκι στο Inverness. Η διαδρομή που ακολουθούμε τώρα είναι η νότια παραλήμνια, λιγότερη δημοφιλης διαδρομή αλλά έχει μια τεράστια σχεδόν ευθεία ( 7,5 km !!! ) στην οποία κάτσαμε κάμποση ώρα να παίζουμε σα μικρά παιδιά. Φτάνουμε τελικά στο Inverness, αφού το περπατήσαμε είπιαμε ένα καφεδάκι δίπλα στο ποτάμι.
Σε αυτό το σημείο έχω να πω δυο πράγματα για τις τιμές. Σε όλη την ευρώπη το νερό τρέχει άφθονο αλλά στο καφέ το πληρώνεις και μάλιστα ακριβά, αντίθετα με οτι συμβαίνει στην ελλάδα και ειδικά στη κρήτη που σου το προσφέρουν μαζι με το καφέ. Το δεύτερο είναι οτι στο Inverness, σαν τουρίστες που είμασταν κοιτάζαμε τις τιμές στη καφετέρια και η τιμή στο κατάλογο που είχαν έξω απο το μαγαζι για τον cappuccino ήταν 1,20 £, έτσι αποφασίσαμε να κάτσουμε. Όταν ήρθε η ώρα να πληρώσουμε η απόδειξη έγραφε 2,20 £ !!! στην ερώτηση μας γιατί αυτή η διαφορά στη τιμή; η απάντηση ήταν οτι η τιμή των 1,20£ είναι για μέσα αλλά οταν της (σερβιτόρας) είπαμε οτι δε το γράφει πουθενα αυτό στο κατάλογο, άρχισε τα δικά της. Αυτά για να μη νομίζουμε οτι έξω δε κλέβουν ...
Παίρνοντας το δρόμο για το Εδιμβούργο, όπου και θα περνούσαμε το βράδυ δε θα μπορούσαμε να μην σταματήσουμε στο Stirling, ώστε να θαυμάσουμε το ομώνυμο κάστρο και τον πύργο που έχει κτιστεί προς τιμής του Wallace. Η περιήγηση μας στη πόλη μας φέρνει μέσω ενός πλακόστρωτου δρόμου σε μια πλατεία όπου με τους ήχους της ζωντανής μουσικής σε μια pub πίνουμε τα μπυράκια μας. Χρονικό περιορισμό δεν είχαμε μιας και το Ενδιβούργο ήταν σχετικά κοντά και ο πανδοχέας μας είχε δώσει τους κωδικούς για να μπούμε στο δωμάτιο (αντίθετα με τους άλλους που μας ζόριζαν χρονικά, ώστε να παραλάβουμε το κλειδί) έτσι η βραδιά κύλισε χαλαρά.
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Wallace_Monument
μανώλης - Honda CBF 600Si C-ABS