Βλέπω στο Google Earth από ψηλά την περιοχή που υποτίθεται ότι την ξέρω καλά... και έχω γυρίσει μόνο το 10% από αυτή... και φεύγει το γ@μημένο το ποντίκι και περιηγείται, μαζί και ο μυαλός μου, ακολουθώ με τον κέρσορα δασικούς και να σου οι φωτογραφίες και τα τοπωνύμια και δώστου ψάξιμα στο google και να σου νέες "ανακαλύψεις", μικρά φαράγγια, πηγές, ποταμάκια, ρέματα, χωριά ξεχασμένα από το χρόνο.
Πολλά βουνά γειτνιάζουν με τη Ζήρεια... Λύρκειο, Ολίγυρτος, Τραχύ, λίγο πιο πέρα ο Χελμός και ο Ερύμανθος, στα νότια το Μαίναλο και απο εκεί μισή ώρα δρόμος οι παρυφές του Πάρνωνα... ε αφού φτάσαμε ως εδω, τι είναι ο Ταύγετος; Να μην πάρουμε τον Σπάρτη - Καλαμάτα, τον γ@μιστερότερο δρόμο στην Ελλάδα; Και απο εκεί στη Νέδα; Ή μήπως στη Μάνη;
Αυτα είναι...
Στην εκδρομή όλα τα παιδιά μου λέγανε σε κάθε στάση άσε το αυτοκίνητο εδώ και πάμε δικάβαλο, ο Βασίλης είχε προτείνει να φέρει δεύτερο κράνος και να έρθει να μαζέψει από το σπίτι. Εγώ επέμενα στο όχι εφευρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες. Αν ήθελα; Σαν πούστης! Αλλά αν είναι ακόμα και έτσι όπως ακολούθησα να μου ξυπνάει το βασικό πλέον ένστικτο της μοτοσικλέτας, φαντάσου να το βιώνα από πρώτο χέρι. Για αυτό έλεγα και επέμενα όχι. Μετά θα τα γ@μήσω όλα, ειλικρινά, θα ανταλλάξω τα μελίσσια με μηχανή...![]()
Τεσπά, κάθε κατάσταση είναι διδακτική. Όταν είχα την ευκαιρία, μ@λ@κιζόμουνα, ανέβαλα και ακύρωνα βόλτες. "Άλλη φορά" έλεγα, "έχω χρόνο, δεν χάθηκε ο κόσμος". Ποιος θα το πίστευε ότι θα φτάναμε μέχρι εδω; Τότε που κάθε σαββατοκύριακο είχαμε την άνεση και τη δυνατότητα να κάνουμε από κάτι, έστω και μικρό για τον εαυτό μας; Πάρτα τώρα μ@λ@κ@ !![]()
Όπως και να έχει, όλος ο κόσμος έχει έρθει τούμπα για τους περισσότερους απο εμάς, με τα μηχανάκια θα ασχολούμαστε; Προσωπικά πάντως δεν μου έχουν λέιψει ούτε τα ποτά, ούτε οι καφέδες, ούτε τα τσιλιμπουρδίσματαμ ούτε τίποτα άλλο. Χέστηκα. Η μηχανή μου έχει λέιψει.