αυτό που παθαίνουν πολλοί streetοβιοι (και βάζω τον εαυτό μου μπροστά από όλους) είναι ότι λόγω έλλειψης εμπειρίας στο χώμα (αν και λόγω ηλικίας και εποχής που μεγαλώσαμε από εκεί είχαμε ξεκινήσει) είναι να πιστεύουμε ότι τα περισσότερα κυβικά θα μας δώσουν τη δυνατότητα να διαχειριστούμε τη λιγότερη φόρα που θα έχουμε. μη γνωρίζοντας τι σημαίνει τωρινά 200+ χωμάτινα δίχρονα κυβικά ευελπιστούμε ότι τα περισσότερα κυβικά θα μας ξελασπώσουν από το κόψιμο του γκαζιού.
πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι το ίδιο λάθος το κάνουν σχεδόν όλοι με τα χαρακτηριστικά μου. Στο συνεργείο του μάστορα που ως γνωστών περνάνε αμέτρητοι χωμάτινοι, όταν βαριέμαι να λέω τα ίδια και τα ίδια, κάθομαι και παρατηρώ αναβάτες. τα χαρακτηριστικά τα ίδια. οι πιο άπειροι κοιτάνε και χαλβαδιάζουν τα μεγάλα χωμάτινα και όσο ανεβαίνει η εμπειρία και η γνώση κοιτάζουν και χαζεύουν και ψάχνονται με τα μικρά.
Τα πολλά δίχρονα κυβικά απλά δεν οδηγιούνται από κοινούς θνητούς σαν και μενα. Δεν πηγαίνουν. Δεν είναι θέμα αν πάνε καλά η όχι. είναι θέμα αν μπορούν να πάνε. αν δε έχεις φορτώσει στροφές αγκωμαχάνε βήχουνε, είναι έτοιμα να σβήσουν και υποφέρουν. Αν ανοίξεις το γκάζι και το πάς τέρμα όπως πραγματικά χρειάζονται για να δουλέψουν σωστά, τότε πρέπει να είσαι έτοιμος για ότι πιο εξωφρενικό σε δύναμη έχεις γευτεί. το μηχανάκι απλά το χάνεις από το χέρια σου. τα άνω των 125 σύγχρονα δίχρονα κυβικά, είναι έτοιμα προς απογείωση κάθε φορά που ανοίγεις το γκάζι. αν δεν το ανοιξεις τότε απλά δε πάς.