ΠΟΙΗΣΗ

[matmat]

...
Δε θα μείνει στη νύχτα ούτ’ ένα αστέρι.

Δε θα μείνει η νύχτα.

Θα πεθάνω και μαζί μου όλο

τ’ ανυπόφορο σύμπαν.

Θα σβήσω τις πυραμίδες, τα μετάλλια,

τις ηπείρους και τα πρόσωπα.

Θα σβήσω το θησαύρισμα του παρελθόντος.

Θα κάνω σκόνη την ιστορία, σκόνη τη σκόνη.

Κοιτάζω τώρα το στερνό ηλιοβασίλεμα.

Ακούω το στερνό πουλί.

Κληροδοτώ το τίποτα σε κανέναν.
...






..................................

[stavrogin]

NO VALE SER EL MAS DIESTRO
NO VALE SER EL MAS FUERTE
PORQUE SIEMPRE EL QUE MUERE
ES EL QUE VINO A BUSQAR LA MUERTE

BORJES

Δεν εχει σημασια αν ειναι ο πιο επιδεξιος
Δεν εχει σημασια αν ειναι ο πιο δυνατος
Γιατι παντα αυτος που πεθαινει
Ειναι αυτος που ηρθε να βρει τον θανατο του.

[matmat]

ΔΕΝΤΡΟ

Με αδιάφορο το μέτωπο και πράο,
τα δείλια, τις αυγές θα χαιρετάω.

Δέντρο θα στέκομαι, όμοια να κοιτάζω
τη θύελλαν ή τον ουρανό γαλάζιο.

Είναι ζωή, θα λέω, το φέρετρο όπου
λύπη, χαρά τελειώνουνε του ανθρώπου.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

[matmat]

ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ


Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Μιλώντας παντού,
πως χτες ήταν που κράτησες στα χέρια σου
το χτυποκάρδι ενός φθινοπώρου,
κ' είδες το λιποψύχισμα μιας πολιτείας στη βροχή.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Σφυρίζοντας παντού,
τι δρόμους μέσα στη νύχτα περπατήσαμε,
σε ποια παράθυρα μας έφεγγαν τα όνειρα των ανθρώπων,
ποιοι κήποι άνθισαν απ' την ανάσα μας.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Ολομόναχος ακολουθούσε,
συναθροίζοντας από κάθε βήμα μας τον έρωτα,
την κάθε στιγμή,
που γίνεται κύμα γαλάζιο και μας χτυπά με πάθος.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Το ρίγος πήρε απ' το κορμί μας,
κι όλο το σθένος, που κλείνει μέσα μας η επιθυμία,
το ύψος απ' τ' άστρο, το λυγμό της θάλασσας, την αλλόκοτη πικρία,
που φέρνει το δάκρυ μιας βροχής, όταν κυλά στο πρόσωπο.

Αυτός ο άνεμος θα μας προδώσει.

Δεν υπάρχει άλλη ώρα να μας καλύψει,
τώρα είναι που ζει μέσα μας ολοζώντανο το γεγονός,
η αίστηση του νέου χυμού στο αίμα, η χαρά της συγκατάθεσης,
το ταξίδι στη σιωπή του χρέους και το τέλος.

[matmat]

Ω, πες μου αν δεν πιστεύεις



Ω, πες μου αν δεν πιστεύεις ακόμη τα φαντάσματα!
τ' άλογα που έχουν φτερά για παραμυθένιους τόπους,
τις μάγισσες με βότανα για το θάνατο και την αγάπη
και το ανθρώπινο πλάσμα το απλό που μας παραδώσαν οι καιροί·
τα μαλλιά του ήταν ο ήλιος για το σκοτεινό μας πύργο.
Mα τί λέω! Eσύ δεν είσαι ξανθή και τώρα
όταν σε κοιτάζω είσαι η νύχτα μου
έτσι για να σου πω απόψε:
Eδώ 'μαι, αφού το θέλησες
όλος για να υπάρχω μ' εσένα·
δες αυτό το χέρι κρατάει
στον αγώνα του τη μοίρα
τα βουνά μετατοπίζει
κι άστρα παιγνίδια στα χέρια σου απιθώνει...

[Nik0s]

τι γίνεται μέσα σ'αυτό το thread....

Τόσο καιρό νόμιζα οτι γράφετε δικές σας "δημιουργίες", αλλά ρε σεις,
έχετε αντιγράψει τους πάντες !!!

Λοιπόν. Κατ'αρχας, ΜΑτθαίε και Θεοδώρα, νομίζω πρέπει να έρθετε μια βόλτα
από το γραφείο-μαγαζί μου... δε λέω παραπάνω για να μην με κράξουν, αλλά αν γουστάρετε ρίξτε κανα ΠΜ...

Κατά δεύτερον... συγκρατηθείτε λίγο βρε παιδιά... εγώ δίνω μάχες για τα πνευματικά δικαιώματα κι εσείς πάτε και κοτσάρετε διευθύνσεις με ολόκληρες βιβλιογραφίες....

Δηλαδή εγώ πώς θα βγάλω το ψωμί μου, και πώς θα πάρω καινούριο μηχανάκι ???

Λοιπόν.... γιαααα περάστε μια βόλτα από ΕΔΩ