Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Όχι στον Όλυμπο. Απλώς δεν δέχονται αξιωματικά αυτή και η NASA την απουσία αντι-βαρύτητας.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/2157975.stm
Ακόμη και ο Αϊνστάιν ορίζει το βαρυτικό πεδίο ως το αποτέλεσμα των πεδιακών εξισώσεων. Αυτές οι εξισώσεις εξαρτώνται από την κατανομή ύλης και ενέργειας σε μια περιοχή του χώρου, αντίθετα με την Νευτώνεια βαρύτητα, που εξαρτάται μόνο από την κατανομή ύλης.
Τα πεδία αυτά καθαυτά στη γενική σχετικότητα αντιπροσωπεύουν την καμπύλωση του χωροχρόνου.
Έχω διαβάσει πολλά για το "Project Grasp", αλλά ήλπιζα ότι δεν αναφερόσουν σε αυτό :P Νομίζω ακόμα και η ίδια η Boeing τελικά δεν το χρηματοδότησε ποτέ. Φυσικά υπάρχει ενδιαφέρον από κατασκευάστριες εταιρείες του κλάδου για μια συσκευή "αντι-βαρύτητας" (αν και όταν υπάρξει), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι υπάρχουν σημεία στον πλανήτη, όπου αγνοείται η βαρύτητα.
Επίσης θα σου παραθέσω λίγα κομμάτια από το link σου, για να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις σε όσους δεν το διάβασαν:
"Dr Podkletnov is viewed with suspicion by many conventional scientists. They have not been able to reproduce his results."
"Scientists who investigated Dr Podkletnov's work, however, said the experiment was fundamentally flawed and that negating gravity was impossible."
"The US space agency, Nasa, is also attempting to reproduce Dr Podkletnov's findings, but a preliminary report indicates the effect does not exist."
Τέλος, στην επιστήμη, πολλά πράγματα είναι "αόρατα", αλλά τα "αποδεικνύουμε" βάσει των φαινομένων που προκαλούν.
Life begins at 45°.
Αυτό ακριβώς! Πολλά "ανεξήγητα" και ανεξήγητα απλά δεν έχουν ακόμα επιβεβαιωθεί επιστημονικά και πειραματικά...
Καλώς ή κακώς αυτό διαλύει τον "μύθο", βασικό συνοδοιπόρο και δεκανίκι της ανθρωπότητας από τα γενοφάσκια της. Όταν λέμε "μύθο" δεν εννοούμε μόνο τον θεό ήλιο, τα τοτέμ, τον Δία που έριχνε κεραυνούς κτλ-κτλ αλλά και άλλα πολλά τα οποία εμπεριέχονται (και αποτελούν δομικό στοιχείο) σε πολλές θρησκείες ακόμα και σήμερα.
Το μεγαλύτερο ζήτημα και πρόκληση για το είδος μας, είναι να επιλέξει πως θα πορευθεί στη συνέχεια. Θέλει πολλά @@δια στην πραγματικότητα για να αποδεχθείς πλήρως ότι ούτε μέρος κάποιου μεγαλύτερου σχεδίου είσαι, ούτε θα σε θυμούνται μετά από δυο γεννιές (εκτός και αν κάνεις κάτι σημαντικό - που βάση των πιθανοτήτων μάλλον δεν...), ούτε υπάρχει μια γονεϊκού τύπου δύναμη στο σύμπαν που θα σε φροντίζει και θα σε προσέχει εις τους αιώνες των αιώνων.
Δεν ξέρω κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε κάτι τέτοιο, το σίγουρο είναι ότι αν το συνειδητοποιήσουμε, δύο τα τινά... ή αυτός ο πλανήτης θα γίνει καλύτερος για όλους μας ή θα γίνει της πουτ@ν@ς από εκατομμύρια κόσμου που θα βρεθεί μετέωρος, όντας ανίκανος να διαχειριστεί την -σκληρή- αλήθεια και πραγματικότητα.
Νομίζω ότι η περίοδος που μας έλαχε να ζήσουμε είναι ακριβώς αυτό το μεταβατικό στάδιο.