1) Δεν είναι απόλυτο αυτό.
Τουλάχιστον σε εμένα δεν έπαιξε τέτοιο σενάριο
2)Ούτε και αυτό επαιξε και ουτε παιζει.
Φταει μάλλον που είμαστε σε ουδέτερο έδαφος και οτι και να γίνει πρώτα καλυπτεις τον/την συντροφο σου και μετά δίνεις βημα στους γονείς.
Αν υπάρχει αυτάρκεια γλιτωνεις την μουρμουρα <η μάνα μου μας ταιζει/δίνει κτλπ>
3)Είχα οικονομική δυνατότητα και μου την αφαίρεσαν, αν την είχα ακόμα μπορεί να κάναμε και.άλλο
4)και εδώ είσαι λίγο λάθος.
Δεν είπαμε να.συγκρινουμε ουτε τον σπαλιαρα με τον σεφερλη,ουτε την στικουδη με μπιλιου(αυτή που κάπου λέει τα ζώδια)
Να προσεχείς τον εαυτό σου για να σε προσέξει και αυτός χωρις υπερβολές.
Η υπερβολή = παραμέληση άλλων ενδιαφερόντων.
Ειδες.πολλές σουπερ ντουπερ ουαου γκομενες και γκομενους να γίνονται γονείς?
Όσο για τις χοντρελες εξαρτάται για ποσο αλεύρι μιλάμε οτι θα χρειαστείς
Ξερω πολλα
Να τρως παντοφλα
Να παιρνεις αδεια και για κατουρημα,και να δινεις αναφορα για ο,τι κανεις
Να εξαφανιζεσαι απο φιλους και παρεες
Να τρως στη μαπα τα σογια και τα πεθερικα
Να σαπιζεις απο τη ρουτινα του εγγαμου βιου
Να κοιμασαι μονο με τη γυναικα σου..και οποιος πει οτι γκομενιζει κτλ σημαινει οτι δεν ειναι σωστος οικογενειαρχης()κατα τα προτυπα
Και τωρα διαφωνηστε οι παντρεμενοι οτι"εγω δεν ειμαι ετσι και διαφερω και :a16:
![]()
Τελευταία τροποποίηση από taisteal; 25/05/2016 στις 03:29.
ο γαμος είναι αυτό που βοηθαει δυο ατομα να αντιμετωπισουν και να λυσουν μαζι τα προβλήματα που δεν θα υπηρχαν αν δεν ειχαν παντρευτει...
Ο γάμος είναι η ψευδαίσθηση πως ο έρωτας κρατάει αιώνια και μπορεί να επιβιώσει μέσα από απάνθρωπες καθημερινές διεργασίες και συνθήκες...
Δεν είναι συνέταιρος, ούτε φίλος, ούτε συγκάτοικος ο /η σύζυγος.
Το καλό μπαμ που ακούγεται πολύ καλά είναι όταν έρθουν τα παιδιά.
Εκεί εκτροχιάζεται εντελώς...
Μιλάω πάντα γενικά και δεν τσουβαλιάζω κανέναν και καμία.
Έτσι τουλάχιστον το βιώνω εγώ μετά από 12 χρόνια γάμου και ένα παιδί.
Όταν κατακάτσει η σκόνη, τότε θα δεις αν αυτή που αγάπησες κάποτε, συνεχίζεις να την αγαπάς.
...και απλά συνεχίζετε μαζί ή το διαλύετε...καθημερινή μάχη είναι ο γάμος....
νομικό είναι το θέμα και αφορά κυρίως τα παιδιά που θα κάνεις. Αλλά ακόμα και αν δεν κάνεις.
Είσαι με έναν άνθρωπο χρόνια, είναι ο άνθρωπος σου. Και συμβαίνει το αδιανόητο. Πεθαίνεις...!
Όχι αυτά δεν συμβαίνουν σε μένα, μόνο σε άλλους, γι αυτό τα νεκροταφεία είναι άδεια!
Σόρυ που γίνομαι κυνικός αλλά άμα ο ένας πεθάνει και δεν υπάρχει κάποια νομική βάση στη σχέση το έταιρο ήμισυ μένει ξεκρέμαστο.
Αν έβγαινε μια σύνταξη, δεν θα τη πάρει ποτέ,
αν υπήρχε ένα σπίτι και μια ιδιοκτησία, θα μπουν οι συγγενείς του εκλιπόντος και θα πάρουν αυτό που ο νόμος ορίζει.
Αν υπήρχε ένα αυτοκίνητο, πάλι κανένα δικαίωμα.
Στην χειρότερη στιγμή του δηλαδή ο άλλος, που έχασε τον άνθρωπο του θα αντιμετωπίσει και ένα εκατομμύρια άλλα προβλήματα. Αν είναι και τίποτα άνεργος, άνεργη κλπ που στις μέρες μας είναι και συνηθισμένο δεν τρέχει τίποτα, ειδικά άμα δεν έχει και οικογένεια, θα βγει στα φανάρια να ζητιανέψει, κανένα πρόβλημα!!
Επίσης.. έχεις ένα ατύχημα και είσαι στην εντατική.. ο ΄΄σύντροφος΄΄ σου δεν έχει κανένα δικαίωμα πάνω σου. Ο άνθρωπος που έχεις περάσει π.χ. την τελευταία 10ετία δεν θα μπορεί καν να σε δει. Πόσο μάλλον να πάρει μέρος σε μια ενδεχόμενη σημαντική απόφαση για την υγεία σου (σου θυμίζω είναι αυτός που ξέρει ακριβώς τι θέλεις)
Ο ΄΄γάμος΄΄ λοιπον αν αφαιρέσουμε το θρησκευτικό μέρος που ο καθένας πιστευει κατα το δοκούν, έχει ένα νομικό μέρος.
Αν δεν σε ενδιαφέρει,μην ασχοληθείς, αυτά εξάλλου συμβαίνουν μόνο σε άλλους, ποτέ σε εμάς και δεν θέλω να κάνω τέτοιες σκέψεις αρνητικές κλπ κλπ... Όπως τα φέρει η ζωή..!!
Τα λεω ωμά και κυνικά και με συγχωρείς αλλά η ζωή έχει και τα δύσκολα.
ΚΑΝΕΝΑ βημα στους γονεις σε οτι εχει να κανει με το σπιτι το γαμο τα παιδια και οτι εχει να κανει με τα "εντος σπιτιου".
ΜΕΓΑ λαθος οποιος το κανει.
Ουτε τι φαι τρωτε δε πρεπει να ξερουν.
Δε το λεω φυσικα απο προσωπικη εμπειρια γιατι εχω την τυχη να εχω και τρομερα πεθερικα αλλα θεωρω οτι ετσι πρεπει να ειναι. Γιατι η μια κουβεντα φερνει την αλλη η μια απορια την αλλη και τα σεναρια μετα δεν αργουν να ερθουν. Οπως και ποτε κοντα οι γονεις. Εννοω οχι στο ιδιο κτηριο. Αμα θες να τσακωθεις να τσακωθεις με την υσηχια σου! Λαθη ξερουμε να κανουμε και μονοι μας! Οποιος μπλεκει τους γονεις στο σπιτι του ειναι ΜΕΓΑ βουτυροκωλο. Τους αγαπαμε τους ευχαριστουμε για την στηριξη τους που μας μεγαλωσαν αλλα απο μακρια και αγαπημενοι!!!!!!!
Πολυ αρνητικοτητα βλεπω ρε παιδες και τονους τεσοστερονης! Σιγα λιγο!Και μεις αντρες ειμαστε!
Παρακαλω τους αντμιν να δωσουν προσβαση στο τοπικ μονο σε παντρεμενους γιατι οποιος αλλος διαβασει τι γραφεται παιζει να αλλαξει προτιμησεις!![]()
Δεν ειναι θέμα τεστοστερόνης και αντρίλας.
Απλα οι χρόνια παντρεμένοι και ειδικα με παιδια
(το "χρόνια" εδώ προφέρεται οχι σαν αριθμος αλλα σαν χαρακτηρισμος ασθένειας... πως λέμε χρόνια βρογχήτιδα ενα πράμα)
τυγχάνει να έχουν κοινες εμπειρίες.
Τυχαιό ?
Δεν μπορεις να πας κόντρα στη φύση.
Αν και απάντησε πολύ σωστά ο tc drift παραπάνω να σου πω ακόμα ένα απλό πράγμα που άμα δεν το πάθεις δεν το καταλαβαινεις.
Ο άνθρωπος σου είναι αυτός που θα σου φέρει την πάπια να χεσεις όταν δεν θα μπορείς να σηκωθείς από το κρεβάτι κάποια στιγμή που έπαθες κάτι.
Και πίστεψέ με εκείνη την ώρα και δεν θέλεις κάποιον άλλον και δεν σε θέλει ο κάποιος άλλος.
Εντάξει, πλάκα κάνουμε στις προηγούμενες σελίδες αλλά κάποια πράγματα να λέγονται
Οσο ενα ζευγαρι ειναι ελευθερο οι μονες εννοιες του ειναι φαι, καλοπεραση κλπ κλπ. Οταν ερχεται ενα παιδι αλλαζουν οι προτεραιοτητες, η αγαπη μοιραζεται, οι ορμονες χορευουν και η σχεση του ζευγαριου επανακαθοριζεται.
Δεν υπαρχει γυναικα που μετα την ελευση ενος παιδιου δεν αλλαξε. Ειναι στη φυση της αυτο. Απο κει και περα εμεις ειμαστε υποχρεωμενοι να το δεχτουμε αυτο και να χειριστουμε σωστα την κατασταση. Οταν οι εντασεις κρατιουνται χαμηλα και οσο πιο γρηγορα προσαρμοστουμε σε μια κατασταση με τον "καινουριο" ανθρωπο που εχουμε διπλα μας τοσο πιο ευκολα θα ειναι τα πραγματα.
Οσοι δεν εχουν καταλαβει και διαγνωσει και προετοιμαστει για τα παραπανω τα βρισκουν σκουρα και ερχονται τα διαζυγια!