Θέλει και λίγο λογική όμως το πράμα
Οι υποψίες ότι κρατικά όργανα επιχειρούν προβοκατόρικες επιθέσεις εναντίον των φανερών δυνάμεων της αστυνομίας, τείνουν να γίνουν βεβαιότητα από μεγάλα κοινωνικά κομμάτια. Σωστά;
Ποιος είναι όμως ο σκοπός αυτών των τακτικών; Μα υποτίθεται να δικαιολογήσουν την επέμβαση της αστυνομίας, η οποία "δέχεται επίθεση" και συνεπώς πρέπει ν' απαντήσει.
Άρα, δεδομένου του πρώτου, δηλαδή της βεβαιότητας περί των τακτικών αυτών, τα σχέδια αυτά αποτυγχάνουν να λειτουργήσουν πολιτικά και όλοι πια καταλαβαίνουν ότι αποτελούν απλά αφορμή επίθεσης και διάλυσης των όποιων συγκεντρώσεων.
Και επειδή πολύ δύσκολα μπορεί να αποτρέψει κάποιος ως διαδηλωτής την εκδήλωση αυτών των επιθέσεων ή όποιων άλλων τέτοιων κινήσεων, τι πρέπει να κάνει; Να τις αναμένει και να είναι στοιχειωδώς έτοιμος να υπερασπιστεί την παρουσία του εκεί.
Δεν πρέπει ν' ασχολείται κανείς με το να ψάχνει ποιος είναι γνήσιος διαδηλωτής και ποιος σε υπηρεσία, διότι το σχέδιο είναι πλέον γνωστό σε όλους. Βεβαίως και έχει αξία ν' αποκαλύπτεται ποιος είναι τι, αλλά μόνο με μια έννοια προσπάθειας στοιχειώδους αποτροπής εξόφθαλμα επικίνδυνων ενεργειών (να τραβήξει κανένας κανένα σιδερικό κλπ)