αυτό το θέμα δεν παλεύεται... Αλλα θα πω την παπαριά μου μόνο και μόνο για τον σεβασμό που τρέφω για τον Λεωνίδα ως μη καπνιστή και για συντρόφους καπνιστές.
Α. Κατα καιρούς κάποιοι αποφασίζουν τι είναι καλό και τι κακό. Βάζουν τους επιστήμονες και τους στατιστικολόγους να λένε τις παπαριές τους και ακολουθούν οι επαγγελματίες υποχόνδριοι ως "αγανακτισμένοι πολίτες" για να δέσει το γλυκό. Αυτό συμβαίνε σε κάθε ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ.
Το τσιγάρο έχει υπάρξει απο θανατηφόρο εως εξαιρετικα φιλικό στην υγεία. Οπότε δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τις παπαριές των "ειδικών". Ούτε των μεν ούτε των δε. Στο κάτω κάτω όλοι οι "το κάπνισμα σκοτώνει" δεν ήταν αυτοί που μας τα ζάλισαν με τον ιο των χείρων? Δεν ήταν αυτοί που έβαζαν αφίσσες στους δημόσιους χώρους και έλεγαν στα παιδάκια να μην ακουμπάει το ένα το άλλο?
Β. "Στην ευρώπη που...". Και στην ευρώπη τα ίδιασ κατά είναι. Καπιταλισμό σε κρίση έχει κι εκεί. Νέοι νόμοι, κι άλλοι νόμοι και δεν έχουν μείνει και πολλά που να μην απαγορεύονται. Πριν τους νόμους προηγείται η ιδεολογία. Και ο υγιεινισμός σαν ιδεολογία πρέζα είναι. Από πελάτης των καπνοπαραγωγών να γίνω πελάτης των φαρμακοβιομηχάνων? Δε μας χέζεις ρε νταλλάρα?
Γ. Όποιος πιστεύει ότι το παθητικό κάπνισμα σκοτώνει πιστεύει και ότι το β-στρομ πιάνει 320 σε ανηφόρα, ότι ο γαίδαρος πετάει, κτλ, κτλ.
Δ. Όποιοος πιστεύει ότι το κάπνισμα σκοτώνει είναι απλά αφελής. Το κάπνισμα επιβαρύνει μια γαμημένη υγεία από ουκ όλιγους κοινωνικούς οικονομικούς συναισθηματικούς λόγους. Για τους φανατικούς καπνιστές (σαν και του λόγου μου) δηλαδή είναι σαν γρατζουνιά σε ένα σώμα που το πάτησε νταλίκα. Από που θες να αρχίσω? Από το τζανκ φουντ? Το άγχοςε της δουλειάς? Την οδηγική κουλτούρα? Τους μπάτσους? (ετσι για να γουστάρουμε χιχι). Τον καθαρό αέρα? Τα βιολογικά? Τα φάρμακα? Την καθηστική ζωή? Το πετρέλαιο? Και πάερι λέγοντας.
Ε. Όποιος νομίζει ότι οι απαγορεύσεις διαμορφώνουν κουλτούρα αλληλοσεβασμού πιστεύει ότι ο κύριος κράτος διδάσκει αλληλοσεβασμό. Παπάρια ρίγανη. Ασκήσεις ελέγχου μαζικών συμπεριφορών και επιβολής νόμου για τις δύσκολες ώρες κάνει.
ΣΤ. Ο αλληλοσεβασμός δεν είναι ούτε το σε γράφω στ' αρχίδια μου, ούτε το "θα το πω στον μπαμπά μου" (όπου το κράτος είναι ο μπαμπάς μας γιατί μας έχει γαμήσει τη μάνα...). Ο αλληλοσεβασμός κατακτιέται. Ο καπνός κάποιους πολλούς τους ενοχλεί. Οκ. Κάποιους τους ενοχλεί (και μιλάω σοβαρά) τα βαρειά αρώματα, οι μηχανές γενικώς, οι κόρνες, τα ντουμάνια κτλ. Οπότε μιλάμε για ένα κόσμο όπου όλοι ενοχλούνται από όλους και συντάσονται ανάλογα με τα συμφέροντά τους με τις αντίστοιχες απαγορεύσεις. Όμορφα. Είμαστε οι μαλάκες του αιώνα έτσι κι αλλιώς. Πχ. Όλοι συμφωνούν ότι το αλκοόλ και η οδήγηση είναι μαλακία. Ωραία λοιπόν. Έρχεται ο κύριος κράτος και λέει "μισή μπύρα για τους μοτοσυκλετιστές". Δηλαδή με μισή μπύρα είσαι παράνομος. Ενω μετά από οκτώ ώρες στον υπολογιστή ή στο τιμόνι συνεχίζεις να μπορείς να οδηγείς κανονικά έ? Οχι. Οπότε ο κύριος κράτος επιβάλει με βάση τα συμφέροντά του και κάθε φορά θα βρει τους αντίστοιχους υποστηρικτές.
Ζ. Που είμασταν? Α, ναι. Ο ρουφιάνος. Τα κοινωνικά ζητήματα λύνωνται κοινωνικά. Αυτό δυστυχώς δεν παίζει. Από πότε το "θα το πω στο μπαμπά μου" έγινε πολιτισμένη συμπεριφορά και όχι συμπεριφορά δειλού? Εϊναι σκατορουφιανιά όπως είναι σκατοψυχιά να επιβάλλει το δίκιο του ο "δυνατότερος". Οπότε ο "με πειράζει ο καπνός" και ο απολαμβάνω το τσιγάρο για να ζήσουν μαζί πρέπει να σέβετε ο ένας τον άλλο. Δηλαδή θα μειώνω των απόλαυση μου θα μετριάζεις την ενόχλησή σου. Ακριβώς επειδή αυτό είναι διατεθειμένοι ελάχιστοι να το κάνουν έρχεται η ιδεολογία και οι νόμοι. "Δε θα καπνίζεις καθόλου γιατί με "σκοτώνει" ο καπνός σου. Να πως οι μύθοι γίνονται νόμος. Οι καπνιστές δεν είναι ούτε άγιοι-ες ούτε το ίδιο πράγμα όλοι-ες.Το ίδιο ισχύοι και για τους μη-καπνιστές. Οι αντικαπνιστές όμως ομωγενοποιούνται από τον κοινό τους αγώνα να μου κόψουν το τσιγάρο γιατί έτσι γουστάρουν. Οκ. Αλλά δε θα κάτσω να με γαμήσουν κιόλα γιατί δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάνουν στη ζωή τους.
Και τέλος γιατί σας τα ζάλισα θα μπορούσε τουλάχιστον να επιλέχει ο κάθε χώρος αν θα είναι καπνιζόντων ή μή. Αλλά όχι. Δηλαδή όποιο μπαρ γουστάρει να επιλέγει. Αλλά όχι. Συνολική επιβολή. Ε, στα παπάρια μου. Ετσι κι αλλιώς είναι ακριβά τα ποτά τους και χάλια η μουσικές τους. Θα γουστάρουμε αλλιώς. Να μια νίκη των αντικαπνιστών. Μόλις ττελειώσουν με την απαγόρευση του καπνίσματος με τι θα ασχολούνται? Και πολύ περισσότερο είναι τόσο αφελείς και υποχόνδριοι (οι αντικαπνιστές όχι οι μη καπνιστές) που θα νομίζουν ότι είναι δικιά τους νίκη. Και ο κύριος κράτος θα τρίβει τα χεράκια του με τους χαρούμενους υπηκόους του... Αν και τελικά το τσιγάρο είναι το λιγότερο σε σχέση με τα μελλούμενα...
ΥΓ. Ο καριόλης ο γέρος που έπαιρνε τους μπάτσους όταν παίζαμε μπάλα τα μεσημέρια ή κάναμε πάρτυ μέχρι αργά μήπως νιώθει δικαιωμένος που η συμπεριφορά του δεν είναι ρουφιανιά αλλά λογική αντίδραση νομοταγή πολίτη?
)
