Αχαχαχαχαχα
(δεν είναι γέλιο, κλάμα με λυγμούς είναι)
Αχαχαχαχαχα
(δεν είναι γέλιο, κλάμα με λυγμούς είναι)
Ακριβουλι το Junior.
Για proficiency να υπολογιζεις γύρω στα 700 και
Gagourus agamitus Parthenopipitsus!
Κινέζικα παίζουν δυνατά αυτό τον καιρό πάντως.
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.
Επειδή είμαι αρκετά χρόνια στο χώρο θα σου πω τί πιστεύω. Τα ιδιαίτερα συμφέρουν όσο κι αν κάποιοι τα θεωρούν κυριλέ και ακριβά. Αν υπολογίσεις ότι σε φροντιστήριο πληρώνεις 1 μήνα επιπλέον χωρίς μαθήματα (Χριστούγεννα, Πάσχα) και σε αυτό προσθέσεις τις φορές που το παιδί σου θα είναι άρρωστο και δε θα πάει, θα δεις ότι τα χρήματα είναι μάλλον λιγότερα. Συν πολλοί ακόμα λόγοι που δεν είναι οικονομικοί. Το μόνο θετικό του φροντιστηρίου για εμένα είναι η έξτρα κοινωνικοποίηση του παιδιού σε μια τάξη επιπλέον αυτής του σχολείου ή των άλλων δραστηριοτήτων.
@spyrval από ιδία πείρα, μόνο με ιδιαίτερα κατάφερα και πήρα τα διπλώματα. Όσα χρόνια ''κορόιδευα'' στα φροντιστήρια από πιτσιρικάς, δεν έκανα και δεν έμαθα τίποτα.
Συμφωνώ με την άποψή σου περί κοινωνικοποίησης ΚΑΙ των άλλων δραστηριοτήτων και επειδή ο δικός μου δεν έδειξε να τρελαίνεται με τα αγγλικά, θέλω να πιστεύω ότι έναντι της ''στατικότητας'' του ιδιαίτερου, εκεί, λόγω των δραστηριοτήτων και του ότι η μάθηση γίνεται κάπως σαν παιχνίδι, αυτό θα κρατήσει το ενδιαφέρον του.
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.
Από τη δική μου πείρα, απλά θα πω ότι έμαθα πάρα πολλά πράγματα από στίχους τραγουδιών και ταινίες/σειρές, όλα στα αγγλικά. Άκουγα, διάβαζα, έψαχνα, ρωτούσα. Η δασκάλα μου πολλές φορές είχε εντυπωσιαστεί από λέξεις που γνώριζα, πολύ πάνω από το επίπεδό μου, επειδή τις είχα διαβάσει σε κάποιο βιβλιαράκι από cd. Είναι ένας τρόπος να συνδυάσεις την ευχαρίστηση με τη μάθηση, ειδικά αν δεν είσαι πολύ (δηλαδή καθόλου) του παραδοσιακού διαβάσματος, όπως εγώ.
Life begins at 45°.
Blitz όταν γύρισες από το νησί και έβλεπες καμιά ταινία στην τηλεόραση δε σε ενοχλούσαν τρομερά οι υπότιτλοι;
Άριστη μέθοδος, μπορώ να πω η καλύτερη για εκμάθηση ξένης γλώσσας (όπως κ το να έχεις ξένο μωρό για να δουλέψεις το προφορικό :P )
Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε.
Πάντα με ενοχλούσαν οι μεταφράσεις, πριν καν πάω Αγγλία. Με αποσυντονίζουν. Ακόμα κι όταν οι αγγλικοί υπότιτλοι δεν είναι ακριβείς (άλλο ακούω, άλλο γράφουν), πάλι ενοχλούμαι. Πολλές φορές θα προτιμήσω να δω κάτι χωρίς καθόλου υπότιτλους, από το να ανεχτώ την ασχετοσύνη/κώφωση του κάθε υποτιτλιστή.
Επίσης, απλά το αναφέρω για την ιστορία, παρόλο που είχα πάντα επαφή με τη γλώσσα, λόγω μουσικής/τηλεόρασης και γνώριζα εξαιρετικά αγγλικά όταν ανέβηκα Αγγλία, στα 19 μου, τις πρώτες - αρκετές - μέρες δυσκολευόμουν πάρα πολύ να καταλάβω τα πάντα.
Και το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει με τα γαλλικά μου. Ενώ ήμουν στο ίδιο επίπεδο μικρός, δεν είχα καμία απολύτως τριβή με τη γλώσσα, οπότε αμφιβάλλω αν θυμάμαι έστω τα μισά.
Life begins at 45°.
Καλά σε λέω εγώ βρέφος ρε μπαγάσα...
Καλά, πέραν της πλάκας και η "προηγούμενη" γενιά από σένα το ίδιο κάναμε.Μαζευόμασταν δυο τρεις μουσικόφιλοι βάζαμε το LP ρε *
και ακούγαμε (ο ένας έγραφε τους στίχΟΙ).Μετά έπαιζε βέβαια και ψηστήρι στα κορίτσια με στίχους τραγουδιών... **
* δεν έγραψα σινγκλάκι για να μην ψαρώσεις...
** Το Buckley βγήκε και από κει...
Το πρώτο δικό μου άλμπουμ το αγόρασα το '94. Φυσικά σε cd. Ποτέ δεν ήμουν ρετρολάγνος, σε τίποτα. Ο πατέρας μου είχε εκατοντάδες βινύλια, αλλά άκουγε ελληνικά. Παρ'όλα αυτά είχα βρει μερικούς rock και disco δίσκους στη συλλογή του.
Life begins at 45°.
Απλά του έλεγαν τα κορίτσια Back ρεη back ρεη, το γυάλισε λίγο και βγήκε το Buckley.