Το επόμενο πρωί είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, δεν γινόταν αλλιώς, ήταν ήδη στην τιμή, αλλά τουλάχιστον άξιζε. Σερβιρόταν σε υπόγειο, σε κάποια κατακόμβη, αλλά νοστιμιά ουράνια. Βγαίνουμε έξω στις μηχανές, να φύγουμε για το Τούνελ και Λονδίνο και όόόπα! Το πίσω μου λάστιχο κάθεται στην ζάντα. Αμάν! Τώρα, Κυριακάτικα πρωί? Παντού κλειστά? Και κλειστά εισιτήρια για το τούνελ? Γρήγορες κινήσεις.... Ο Θανάσης αστραπιαία βγάζει το κομπρεσεράκι του, αλλά αυτό, για λόγους προστασίας της μπαταρίας αποσυνδέεται στο canbus. Αναγκαστικά ξανά κλείνεις την μηχανή και ξανά βάζεις προς. Όταν η πίεση έστω ξεπέρασε την μία ατμόσφαιρα, καβαλάμε την βαριά μηχανή και πάμε να βρούμε κανονικό βενζινάδικο με κανονικό κομπρεσέρ. Αφού και έτσι και αλλιώς κατευθυνόμαστε στην έξοδο της πόλης, σε λίγο βρίσκουμε ανοικτό βενζινάδικο.