Έφαγε λοιπόν μερικές «ψιλές» εχθές ένας πρώην υπουργός. Όσο δεν πεθαίνουν άνθρωποι δεν είναι κακό αυτό, ας φάνε και οι άλλοι. Δεν θα αλλάξει κάτι αυτό πάντως γιατί αν πραγματικά είχαν έστω και λίγη τσίπα πάνω τους όλοι αυτοί που φέρουν μερίδιο στις αποφάσεις που μας οδήγησαν εδώ, θα έπρεπε να είχαν αφήσει την ριμάδα την χώρα και να τρώνε τα κέρδη τους κάπου μακριά. Το μόνο που κερδίζουμε από τέτοιες δράσεις είναι να τσαλακώσουμε λίγο τον εγωισμό τους και να περιορίσουμε το θράσος τους..
Αλλά μιλώντας για θράσος θα έπρεπε ίσως να κοιτάξουμε και ποιο κοντά μας… Αυτοί οι συνδικαλιστές – εργατοπατερες που παντελονιαζουν κάθε μήνα 20 χιλιάρικα από επιτροπές και δράσεις για το «καλό» των συνδικάτων που εκπροσωπούν, πόσο πραγματικά κοντά είναι στον απλό πολίτη? Δεν έχουν πατήσει το πόδι τους ούτε μια μέρα στην δουλεία αλλά γιατί να το κάνουν? Εκεί που πάνε κάθε μέρα για το καλό όλων των υπολοίπων και για τα δικαιώματα τους, τους αποφέρει πολύ περισσότερα..
Το ίδιο και οι διοικητές των ασφαλιστικών ταμείων που υπέγραψαν παρέα για να τζογάρει κάποιος τα αποθεματικά τους (τα όποια αποθεματικά)… Και όσο ποιο χαμηλά σε βαθμό εξουσίας ψάχνουμε, στο τέλος θα φτάσουμε στον τελευταίο κλητήρα που στην τελευταία κωλο-υπηρεσία τσεπώνει και αυτός για να κάνεις το αυτονόητο, την δουλεία σου… Και μπορεί αρχικά το ψάρι να βρωμάει από το κεφάλι αλλα χρόνια τώρα είναι σάπιο όλο το κορμί…
Αν και άνεργος εδώ και λίγες εβδομάδες και με πολύ αβέβαιο επαγγελματικό μέλλον, δεν μπορούσα και δεν μπορώ ούτε τώρα να συστρατευθώ γύρω από την εξέδρα πριν την πορεία στην οποία μιλάει ο Παναγώπουλος και ο κάθε Παναγώπουλος… Γιατί δεν υπάρχει βαθμίδα «εξουσίας» σε αυτή την χώρα όσο χαμηλόβαθμη και αν είναι που να μην φέρει ευθύνη για την κατάντια του κράτους… Πρίν γυρίσουμε το κεφάλι ψηλά για να δούμε που θα ρίξουμε τις ομπρελίες ας κοιτάξουμε πρώτα και γύρω μας… Σίγουρα θα εκπλαγούμε το ίδιο αν ανοίξουμε τα μάτια μας..