4 μέρες γυρεύοντας του βουνού τα παραμύθια...

[Mr Pif]

Είπαμε,κάδρα πολλά,όρεξη να’χετε να ασχολείστε,

[Mr Pif]

Χαζεύοντας και ξαναχαζεύοντας το τοπίο και προσπαθώντας να δημιουργήσω όμορφες εικόνες,το μάτι μου κάποια στιγμή παίζοντας και με την μοτό στο φακό έπεσε και στην αλυσίδα.η οποία εάν είχε φωνή,σίγουρα θα την είχε ακούσει όλη η δυτική περιφέρεια της Μακεδονίας.


Μετά πνευμάτων δικαίων τετελειωμένων, την ψυχήν της δούλης σου, Σώτερ, ανάπαυσον, φυλάττων αυτήν εις την μακαρίαν ζωήν, την παρά σοι, φιλάνθρωπε...

[Mr Pif]

να λοιπόν ένας καλός νταλκάς για το υπόλοιπο του ταξιδιού.η αλυσίδα παρέδιδε αργά και βασανιστικά την πολυβασανισμένη της ψυχούλα,πασπαλισμένη με άφθονη σκόνη.επομένως για τα επόμενα χιλιόμετρα το δεξί μου χεράκι έπρεπε να λειτουργεί με φειδώ για να καταφέρω να φτάσω τουλάχιστον στον πολιτισμό εαν ήταν κάπου να μείνω.ψιλοχαλάστηκα μεν αλλά όχι και να πεθάνω απο το άγχος κιόλας.εξάλλου αυτό που με περίμενε θα με έκανε να ξεχάσω αλυσίδες,τρισάγια και λοιπούς καημούς.
Συνεχίζοντας λοιπόν την πορεία μου,έχοντας ξεδιψάσει και ξεκουραστεί κομματάκι αλλά και τονωμένος ψυχολογικά μιάς και είχα καταφέρει αλώβιτος να αντικρύσω και την λίμνη,συνέχισα με την βοήθεια πάντα της πολύ καλής σήμανσης και όχι τόσο του χάρτη,την πορεία μου για την Αετομηλίτσα,

[Mr Pif]

Τα λόγια του γερμανού,όσο και να τα σνόμπαρα αποδείχτηκαν προφητικότατα.το s-max θα δυσκολεύτηκε σίγουρα σε αυτό τον δρόμο.αλλά δεν περίμενα ότι και η miss K θα είχε προβλήματα.μετά την διασταύρωση με τον δρόμο που οδηγούσε πρός Χρυσή,γύρω στο 1,5 χιλιόμετρο από την λίμνη,ξεκίναγε ένας ωραιότατος χαλικόδρομος με κάθε μεγέθους χαλίκι ο οποίος για να αποκτήσει και ενδιαφέρον αποτελούταν από μια σχετικά μικρή ανηφόρα στην αρχή του και εν συνεχεία απο κατηφόρα μικρής αλλά διαρκούς κλίσης.τα δύσκολα φάνηκαν απο την αρχή μιας και για να ανέβω την ανηφόρα πέρασε κάποια στιγμή απο το μυαλό μου να πάω την μοτό με τα πόδια και σταθερό γκάζι αφού όρθιος στα μαρσπιέ,σχημάτιζα με τον πίσω τροχό ένα ωραιότατο λούκι ενώ ο μπροστινός τροχός απλά πολλές φορές με πήγαινε όπου ήθελε αυτός.
7,5 κολασμένα χιλιόμετρα,όσο δεν ταλαιπωρήθηκα να φτάσω ως εδώ,τόσο σιχτίρισα που επέλεξα να συνεχίσω από εδώ.για την κατηφόρα ούτε λόγος για φρένα μιάς και το πίσω μπλόκαρε με την υποψία και μόνο χα’ι’δέματος του λεβιέ,κάτι το οποίο ίσχυε και για το μπροστινό.μάλιστα κάποια στιγμή στην αρχή της κατηφόρας βρέθηκα να πηγαίνω τελείως πόρτες για καμμιά 20αριά μέτρα με το πίσω μπλοκαρισμένο.το umi yukaba που τραγουδούσαν οι ιάπωνες καμικάζι στον Β’ π.π. άρχισε να ψελίζεται ως δια μαγείας στα χείλη μου,μειξαρισμένο με το τη υπερμάχω...
Το μεροκάματο του τρόμου(ή αλλιώς τι έκανες στο βουνό pif χωρίς τρακτερωτά ),

[Mr Pif]

Ναί λοιπόν,δεν το κρύβω πως σε αυτά τα 7,5 χιλιόμετρα πίστεψα,ΝΑΙ ΠΙΣΤΕΨΑ!

[Mr Pif]

Με τα αγέρωχα βουνά να δίνουν το δυναμικό τους παρόν στο δέσιμο του όλου σκηνικού,

[Mr Pif]

και αυτό το χαλίκι,αχ αυτό το υπέροχο χαλίκι...,

[Mr Pif]

Όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν.έτσι και η περιήγησή μου στα μαγικά υψώματα του συμπλέγματος του Γράμμου έφτασε κάποια στιγμή στο τέλος της,

[Mr Pif]

Ξενέρωσα γιατί είχα συνηθήσει μετά απο τόσα χιλιόμετρα την όρθια θέση οδήγησης και μάλιστα αδιαμαρτύρητα.ήδη η φαντασία μου άρχιζε να καλπάζει σε χωματόδρομους που θα ξανασυναντούσα και ευχόμουν να είναι και το συντομότερο μάλιστα.
Επόμενος σταθμός,έτσι όπως αυτή ξεπρόβαλε μέσα απο τα βουνά,η Αετομηλίτσα,

[Mr Pif]

Προορισμός μάλιστα που έκανε εντύπωση σε κάποιον συνάδερφό μου που κατάγεται απο το χωριό αυτό λίγες μέρες πρίν ξεκινήσω μιάς και θεώρησε αδύνατη την πρόσβαση μου εκεί με την μοτοσυκλέτα απ’την διαδρομή που είχα επιλέξει.Πέτρο,τα μοτοσυκλετάκια πάνε παντού,οι άνθρωποι είναι αυτοί που θέτουν τους περιορισμούς,

[Mr Pif]

Απόγευμα πλέον,η είσοδος του χωριού λουσμένη απο ησυχία,

[Mr Pif]

Όπως και οι έρημοι δρόμοι του,

[Mr Pif]

Μια εθιμοτυπική επίσκεψη μέχρι την εκκλησία του χωρίου και την πλατεία,

[Mr Pif]

Τα χιλιόμετρα της μέρας είχαν πλέον βγεί.οι στόχοι που είχαν τεθεί,είχαν επιτευχθεί.παρόλα τις αντιξοότητες και την ακαταλληλότητα πολλών παραμέτρων της μοτοσυκλέτας,είχα φτάσει και εδώ.το τυπικό της επιστροφής,όσες εκπλήξεις και να έκρυβε,αν μπορούσε να κρύβει,ήταν καθαρά θέμα διαδικαστικό.
ο δρόμος λοιπόν της επιστροφής,τουλάχιστον μέχρι να βγώ στον επαρχιακό Νεστορίου-Κόνιτσας ήταν μισός-μισός άσφαλτος και χώμα.ο βαρύς χειμώνας που επικρατεί σε αυτά τα μέρη δεν σηκώνει προχειροδουλειές στην κατασκευή του οδοστρώματος αλλά εδώ είναι Ελλάδα και η προχειρότητα σε τέτοιες απομακρυσμένες περιοχές είναι δεδομένη δυστυχώς,

[Mr Pif]

Το φυσικό περιβάλλον όμως αναλλίωτο,