Προσπάθησα να σκεφτώ και να συνοψίσω τι κατά την γνώμη μου πήγε στραβά και ποια η αλληλουχία των λαθών της παρούσης κυβέρνησης...Το αλάθητο δεν το διεκδικώ, απλά έτσι νομίζω ότι έγιναν τα πράγματα - η ιστορία θα δείξει
Τα 5 μεγάλα λάθη του Τσίπρα
1. Βιάστηκε να γίνει πρωθυπουργός… Μπορούσε να ψηφίσει πρόεδρο ή να αφήσει να εννοηθεί ότι θα ψηφίσει τον Μάρτη που ήταν το ανώτατο χρονικό και ας μην το έκανε τότε… Ο Σαμαράς θα είχε αναγκαστεί να κλείσει την αξιολόγηση παίρνοντας μέτρα (όχι όμως το τσουνάμι αυτών που ζούμε σήμερα) και θα πλήρωνε ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό κόστος . Σε εκλογές τον Απρίλη ή αργότερα η ΝΔ θα βρισκόταν στα τάρταρα, ο Αλέξης με υπεράνετη αυτοδύναμη κυβέρνηση και η χώρα με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση για αρκετούς μήνες – ένα αρκετά καλύτερο περιβάλλον που θα του έδινε χρόνο να σχεδιάσει τις κινήσεις του… Αλλά βιάστηκε…
2. Στις 20 Φλεβάρη αποφασίζει να υπογράψει την 4μηνη παράταση χωρίς όμως να κλειδώσει (έστω δίνοντας και κάτι σαν αντάλλαγμα) την ροή της χρηματοδότησης για να μην κατηγορηθεί για μνημονιακός και για να μπορεί να κάνει ενέργειες που αλλιώς θα αποτελούσαν «μονομερείς» και θα μπλοκαριζόταν (άνοιγμα ΕΡΤ, προσλήψεις Κατρούγκαλου, 100 δόσεις κλπ)… Αποτέλεσμα, σχεδόν 6-7 υπερπολύτιμα δις έφυγαν προς τους πιστωτές από την εσωτερική αγορά στεγνώνοντας την ρευστότητα, στραγγίζοντας την αγορά και επιδεινώνοντας όλους τους δείκτες της οικονομίας πράγμα που στις τωρινές διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση πληρώθηκε πανάκριβα…
3. Ο έμπιστός του Βαρουφάκης αν και μάλλον καλός θεωρητικός οικονομολόγος (ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω) σαν διπλωμάτης απέτυχε παταγωδώς…. Εξόργισε τους πάντες στην Ευρώπη άσχετα αν αυτά που έλεγε ήταν σωστά ή λάθος… Απέναντι στα γεράκια της διεθνούς οικονομίας δεν κόβεις ποτέ τις γέφυρες γιατί είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα σου γυρίσει μπούμερανγκ… Αν αυτό έγινε λόγω ιδιοσυγκρασίας ή λόγω ύπαρξης κρυφής ατζέντας λίγο μας ενδιαφέρει – το θέμα είναι ότι πληρώθηκε πανάκριβα…
4. Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε καμία μεταρρύθμιση (ακόμα και από αυτές που πλέον θεωρούνται ώριμες στην κοινωνία) και δεν έκανε καμία κίνηση που να δείχνει ότι πράγματι είναι έτοιμη να συγκρουστεί με ολιγάρχες και συντεχνιακά κατεστημένα, ούτε προώθησε καμία αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης…. Μετά από τέτοια προεκλογική ρητορεία θα περίμενε κάποιος να βλέπει καθημερινά στους δρόμους περιπολικά και εισαγγελείς να μαζεύουν μεγαλολαμόγια... Αντ’ αυτών ο ίδιος και τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ξημεροβραδιάζονταν στα κανάλια της διαπλοκής (που ταυτόχρονα κατήγγειλαν), η Δούρου έκανε δωράκι στον Τίγρη το γήπεδο της ΑΕΚ, ο Σταθάκης παζάρευε με τον Μπόμπολα την χρονική επέκταση των παραχωρήσεων αυτοκινητοδρόμων, ενώ ο «επαναστάτης» Λαφαζάνης το πρώτο πράγμα που υπόγραψε σαν υπουργός ήταν ένα 200ευρώ τον μήνα στους ΔΕΗτζήδες – που ως γνωστόν είναι και το πιο αδικημένο κομμάτι της κοινωνίας μας….
5. Όταν πια εξάντλησε τα χρονικά και χρηματοδοτικά όρια συνειδητοποίησε ότι η μπλόφα δεν του βγαίνει και έκανε ότι χειρότερο… Μπιστόλιασε το ΔΝΤ και εξάγγειλε ένα ασαφές δημοψήφισμα επί ανύπαρκτης πλέον πρότασης απευθυνόμενος στο θυμικό του λαού και ποντάροντας ότι αφού οι Ευρωπαίοι θα του κλείσουν τις Τράπεζες (ήταν υπερσίγουρο με δεδομένη την λήξη του προγράμματος και την χρονική στιγμή που επιλέχθηκε) ο λαός πανικόβλητος θα ψηφίσει ΝΑΙ… Και ο ίδιος την επόμενη θα έβγαινε στην τηλεόραση βουρκωμένος σαν άλλη Παναγία η Χριστοφιώτισα και θα έλεγε «εγώ άλλη πολιτική επεδίωκα αλλά δεν μπορώ να παρακούσω την εντολή του λαού», πετώντας στον κόσμο την ευθύνη για τον κόλαφο που ήξερε ότι θα υπογράψει. Η δουλειά όμως στράβωσε όταν ο κόσμος ψήφισε ΟΧΙ… Φυσικά 12 ώρες μετά αυτή η εντολή του λαού αυτή πετάχτηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο καλάθι των αχρήστων και συγκάλεσε πανικόβλητος συμβούλιο αρχηγών προσπαθώντας τουλάχιστον να μοιραστεί με αυτούς την ευθύνη…
Τα υπόλοιπα τα ζούμε αυτές τις ημέρες… Το ξύλο στο eurogroup και στην Σύνοδο κορυφής ήταν αναμενόμενο και ανελέητο… Κυρίως όμως ανελέητο και ασάλιωτο θα είναι το αγγούρι που θα φάμε όλοι μας το επόμενο διάστημα… Βοήθειά μας…