Απο την Συκιά ο δρομος συνεχιζει να κατηφοριζει ελαφρα για να φτασει σε 6χλμ, μεχρι τα 600μ οπου ειναι κτισμενο το Λευκαδίτι. Η εκτροφη γελαδιων εχει φαινεται αντικαταστησει τα προβατα, σχεδον σε ολη την περιοχη γυρω απο την Λιμνη του Μορνου.
Λιγο πριν φτασουμε στο Λευκαδίτι, αφηνουμε την ασφαλτο, για πρωτη φορα, μιας και βρισκουμε ενα χωμα που κατεβαινοντας στο ποταμι περναει απεναντι και σε 3χλμ ξανασυνανταει την ασφαλτο, γλυτωνοντας μας μαλιστα απο εναν γυρο της ταξης των 9χλμ.
Οι αρχικοι φοβοι του Βασιλη (μιας και εμπαινε για πρωτη φορα σε χωμα), εξανεμιστηκαν γρηγορα και το ευχαριστηθηκε, φωτογραφιζοντας μαλιστα το μικρο γεφυρακι ...
Αρχιζουμε το κατεβασμα προς την λιμνη. Σε 6,5 χλμ βρισκουμε την διασταυρωση για Λιδορίκι. Την αφηνουμε αριστερα μας και συνεχιζουμε προς το Κάλλιο (570μ.). Σε αλλα 8,5 χλμ φτανουμε λιγο πριν απο το χωριο και σταματαμε σε ενα σημειο εξω απο αυτο ...
Σαν βγαλμενα απο "συγκριτικο" τα δυο Μεγκα Ον-Οφ ειναι ετοιμα για αντιπαραθεση, πανω απο (πνιγμενα πια) ερειπια του Ναου της "Δήμητρας και Κόρης", που καποτε δεσποζε της Αρχαιας Καλλίπολης!
Οχι για πολυ ομως μιας και λιγο πιο κατω η ηρεμια της λιμνης σε "αναγκαζει" να σταματησεις και να ξαναβγαλεις την φωτογραφικη απο το tank-bag, για να την αποθανατισεις ...
Ο Βασιλης επαναλαμβανει το ιδιο λαθος δευτερη φορα. Η μηχανη ξαναφευγει απο το σταντ και αυτη την φορα ειναι θυμα η αλλη μανετα, του φρενου, αλλα "χανοντας" μικροτερο κομματι ευτυχως.