Κάπου εδώ τελειώνει αυτό το ταξιδιωτικό. Ελπίζω να σας άρεσε αν και δεν είμαι καλός στο γράψιμο το ξέρω. Ζητώ συγγνώμη από τον φίλο Corvo που το άργησα λιγάκι αλλά λογά δουλείας. Μου πήρε και 12 ώρες να το γράψω. Και άλλες 6-7 να το ποστάρω. Μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω.
Για την ιστορία της υπόθεσης μετά έφυγα από το Los Angeles και πήγα Chicago. Chicago ευτυχώς ανακατεύτηκα πολύ με το Greek Community και γνώρισα γενικότερα πολλούς Ελληνοαμερικάνικους. Συζητήσεις πολλές. Μια πικρία από τους περισσότερους για την πατρίδα που μόνο πίκρες τους έχει δώσει. Διέκρινες στην κλασική ατάκα πότε ήρθες από Ελλάδα, μια γλυκιά νοσταλγία στην φωνή τους και όταν μιλούσαν για αυτήν. Το φαινόμενο Καλομοίρα είναι διαδομένο εκεί. Οι κοπελίτσες και τα αγόρια έχουν αυτή την αγαθότητα.
Η αντίληψη μου ότι Αμερικάνοι είναι κάθε άλλο παρά χαζοί ενισχύθηκε. Έβλεπες ότι αυτό που σου λένε αυτό ήταν. Δεν έχουν την κουτοπονηριά την δικιά μας. Εγώ γνώρισα ένα λαό που όπου και αν στάθηκα με αντιμετώπισαν με καλοσύνη και φιλόξενα. Όπου ρώταγα σκίζονταν να με εξυπηρετήσουν και ειλικρινά απόρησα γιατί λέμε ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε φιλόξενοι. Σε συνδυασμό με αυτή την πολύπολιτισμικότητα που έχει αυτή η χώρα και που δεν ένιωσα πουθενά ξένος με έκανε να την συμπαθήσω.
Σαν την Ελλάδα δεν είναι πουθενά δυστυχώς όμως, αλλά αν μπορούσαν να αλλάξουν κάποια στραβά και ανάποδα της χώρας μας ειλικρινά θα είχαμε ένα παράδεισο επί γης.
Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες ας μου στείλει μήνυμα να του πω ότι θα χρειαστεί. Επίσης αν υπάρχει κανείς που θα ενδιαφερθεί για βιβλία, οδηγούς ας μου πει. Επίσης αν κάποιος θέλει για kite ή surf μου λέει.
Απλά δεν λεώ περισσότερα γιατί δεν είναι κοινού ενδιαφέροντος. Θα μπορούσα να γράφω μέρες ολόκληρες ακόμα και φωτο και video άλλο τίποτα. Απλά ελπίζω να πήρατε μια ευχάριστη ιδέα.
Διονύσης.