Σε είδα όμορφη μικρή πλατεία, με το ηρώο σου και τα πλατανάκια σου. Σε είδα και εσένα χωριανη να σκουπιζεις τα πεσμένα φύλλα "για να είναι καθαρό το χωριό μας", όπως μου ειπες.
Σας είδα γιαγιά με τον γιο σου, να καθαριζετε πατάτες σε μια τεράστια λεκάνη, έξω από το μικρό ξύλινο παντοπωλείο, δίπλα από την πολύ γραφική, πετρόχτιστη ταβέρνα, γιατί, "εμείς παιδί μου, φτιάχνουμε τα φαγητά και για τα εγγόνια μας. Όχι μόνο για τους επισκέπτες!"
Σε είδα ευγενεστατη και φιλόξενη κυρία Ευαγγέλια, να πάς τα ταψιά με το ζυμωτό ψωμί και τις πίτες, στον ξυλοφουρνο, γιατί, "το ψωμί μας, το ζυμωνουμε" και να μην με αφήνεις να πληρωσω για το καφεδακι και την σοροπιαστη καστανοπιτα.
Σε είδα παππού, να μου αφηγησε, ιστορίες από τον Εμφύλιο.
Σας είδα πιτσιρικαδες, να μαζευεστε γύρω από την μοτοσυκλέτα και να με ξεπροβοδιζετε, στην είσοδο του χωριού. Μου θυμισατε άλλες εποχές, αλλά χρόνια.
Από το πουθενά, τόσο κοντά μας, μία Ελλάδα που ζεί στους δικούς της αργους και ηρεμους ρυθμούς. Με ανθρώπους γεμάτους καλοσύνη και ήθος πάρ' όλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Καλά Χριστούγεννα σε όλους