Δεν είπα κάτι ακραίο, απλά αν υποθέσουμε ότι είμαστε μια παρέα και κατά τη συζήτηση συμφωνούμε σε μια άποψη, όταν κάποιος έρθει στην παρέα και διαφωνήσει θεωρούμε δημοκρατικό το να σεβαστεί την άποψη της πλειοψηφίας (της παρέας μας δηλαδή).
Στην περίπτωση όμως που η αντίθετη άποψη από τη δική μας αποτελεί και την άποψη μιας ευρύτερης παρέας από τη δική μας, αυτό το βαφτίζουμε ως έλλειμμα ή κακή λειτουργία της δημοκρατίας.
Υποθέτω πως κάπως έτσι λειτουργεί γενικότερα ο άνθρωπος, όταν η άποψή μας συμπίπτει με αυτή της γενικότερης πλειοψηφίας υποστηρίζουμε τη δημοκρατία αφού κάτι τέτοιο μας συμφέρει, ενώ όταν η γενικότερη πλειοψηφία διαφωνεί, ψέγουμε την ηθική ή το διανοητικό επίπεδο της πλειοψηφίας.
Τα επιχειρήματα δηλαδή είναι πότε το «καλά, όλοι εμείς οι υπόλοιποι μαλάκες είμαστε που...(βάλε ότι θέλεις)» και πότε το «πάντα έτσι είναι, οι σωστοί ήταν πάντα μειοψηφία...», ανάλογα με τη θέση στην οποία βρισκόμαστε.
Δεν πάει κάπου συγκεκριμένα, λίγο πολύ μάλλον όλοι μας κάπως έτσι αντιδρούμε, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο.
