Crete 2 Highlands: Ημερολόγιο διαδρομής

[painterakis]

5

[painterakis]

14η μέρα:

Η αυριανή μέρα είναι η μέρα που παίρνω το δρόμο για την επιστροφή στην Ελλάδα άρα είμαι στη φάση να μαζεύω πράγματα και να κάνω ένα τυπικό service της μηχανής. Είχα γράψει ήδη 6.000 km και έπρεπε να κάνω αλλαγή λαδιών.

[painterakis]

15η μέρα:

Η μέρα αυτή ήταν τελικά η ποιό δύσκολη μέρα, επιστροφή στην ελλάδα ίσον αφήνω πίσω τον αδελφό μου. Ο καιρός σα να συμπάσχει με την περιρέουσα ατμόσφαιρα με αποχαιρετά απο το Liverpool με βροχούλα που γίνεται καταιγίδα όταν πλησιάζω στο Birmigham, ευτυχώς ο καιρός παρακάτω αρχίζει να φτιάχνει και όταν φτάνω επιτέλους στο Stonehenge o ουρανός είναι πεντακάθαρος. Το μνημείο είναι εντυπωσιακό ώς προς το μέγεθος των βράχων που έχουν τοποθετηθεί αλλά για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι φύλακες δεν αφήνουν να πλησιάσει ο κόσμος. Αφήνουν το κόσμο να περπατάει σε απόσταση 200 μέτρων και η περίμετρος της διαδρομής περνάει ακριβώς δίπλα απο το δρόμο, έτσι πολύς κόσμος (εκτός τους κινέζους τουρίστες) είναι στο μεταλλικό φράκτη να βλέπουν των πέρινο φράκτη.
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Stonehenge
Απο εκεί ο δρόμος για Folkestone ήταν σύντομος (σχεδόν 2ωρο) αλλά με πολύ κίνηση μιας και τώρα κινούμε στους αυτοκινητόδρομους. Πληρώνω 45€ (δε τι πάτησα ξανά) και μεσο Eurotunnel είμαι στο Cale, όπου και θα διανυκτερεύσω. Η πόλη του Cale είναι γεμάτη απο πανδοχεία, motel μιας και όλοι σχεδόν οι άγγλοι ταξιδιώτες προτιμούν να διανυκτερεύουν εδώ παρά στην Αγγλία, λόγο του χαμηλού κόστους. Γενικά, η πόλη είναι ένα λιμάνι με οτι συνεπάγεται αυτό, κίνηση όλο το 24ωρο και κάθε λογής κόσμο που προσπαθεί να μετακινηθεί, να εργαστεί.

[painterakis]

2

[painterakis]

16η μέρα:

Είμαι πλέον στη Γαλλία και ενώ ξεκινώ χαλαρά για Macon, όπου θα διανυκτέρευα, στην έξοδο του Cale βλέπω τη πινακίδα να γράφει Gant και στρίβω προς Βέλγιο. Σε 1,5 ώρα πίνω καφεδάκι στη πλατεία της Γάνδης, με το τράμ να περνάει απο το πλακόστρωτο δρόμο και μια κοπέλα να περνάει εμπρός απο το cafe να μιλάει στο κινητό της ... ελληνικά !!!
Δικαίως η Γάνδη ονομάζεται η Βενετία του Βορρά, στα κανάλια όμως δε βλέπεις γόνδολες αλλά φορτηγήδες που νωχελικά μεταφέρνουν προϊόντα, χωρίς φυσικά τα νερά του ποταμού να είναι βρώμικα. Απο παλιά η Γάνδη είναι ένα εμπορικό κέντρο του Βελγίου, χωρίς να χάνει καθόλου απο ομορφιά.
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Ghent
Το gps “λέει” οτι για τη Macon πρέπει να περάσω απο τις Βρυξέλλες, ωραία ... θα δω και τη “πρωτεύουσα” της Ευρώπης. Οι βέλγοι δεν έχουν κανα τρομερό δύκτιο, σε σχέση με Ιταλία, Γαλλία και Βρετανία, αλλά είναι καλύτερο απο το δικό μας και κατα ένα περίεργο τρόπο ένιωσα οικεία μιας και οι βέλγοι οδηγοί πρέπει να έχουν πάρει δίπλωμα στην ... Ελλάδα.
Δυστυχώς η κίνηση έξω απο τις Βρυξέλλες είναι φοβερή και συνδιασμό τη ζέστη με αποτρέπει στο να μπώ στη πόλη και να την δώ, άρα πάμε Macon. Επομένως ρυθμίζω το gps για Valenciennes ξεκινώ, το τοπίο με έχει συνεπάρει μιας και ενώ είναι πεδιάδα, η εναλλαγή παραστάσεων είναι έντονη.
Ενώ απέχω λίγα χιλιόμετρα απο τα Γαλλοβελγικά σύνορα, τρώω κυριολεκτικά μια φλασιά και κάνω στροφή 180 μοιρών, ώστε να πάρω το δρόμο για Λουξερβούργο. Έτσι χωρίς να το έχω προγραμματίσει καθόλου και ενώ είναι μεσημέρι αποφασίζω ξαφνικά να γράψω πάνω απο 250 χιλιόμετρα, ενώ είχα 600 χιλιόμετρα απο το σημείο που ήδη βρισκόμουν.
Η διαδρομή κύλισε σχετικά ήρεμα και νωρίς το απόγευμα είμουν Λουξεμβούργο. Αυτή τη πόλη, όπως και Inverness στη Σκωτία της ερωτεύθηκα, άνετα θα μπορούσα να μετικήσω εκεί. Η πόλη είναι απλά ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ, η παλιά πόλη είναι κτισμένη μέσα σε ενα φαράγγι, αμφιθεατρικά, ενώ η καινούργια πόλη με όμορφη ρημοτομία, όμορφα κτίρια με μια φοβερή πλατεία στο κέντρο της πόλης. Εκεί κόντεψα να τρακάρω μιας και έχοντας μείνει με ανοικτό το στόμα απο την ομορφιά “έχασα” το φανάρι και ξαφνικά είδα ένα αστικό να περνάει απο μπροστά μου ... τριβάλιτσο v-strom έχεται δεί να κάνει endo; Ο οδηγός του Οpel που ήταν στο φανάρι ... τα είδε όλα !!!
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Luxembourg_(city)
Τα 500 χιλιόμετρα μέχρι στη Macon κύλισαν πολύ βαρετά, ξέρετε ευθειάρες με 4 λουρίδες ανα κατεύθυνση με 130 km/h μέγιστη αυστηρά. Αφού δε κοιμήθηκα στο δρόμο έπεσα ξερός στο κρεβάτι.

[painterakis]

2.

[painterakis]

3

[painterakis]

4

[painterakis]

5

[painterakis]

17η μέρα:

Μετά απο ένα καλό πρωϊνό και την απαραίτητη βόλτα μέσα στη Macon, τα χιλιόμετρα περνούν όσο γρήγορα μπορείς στη Γαλλία (μου έχει “κάτσει” αυτό με την ταχύτητα στην Γαλλία) και επιτέλους φτάνω στις Άλπεις. Επιτέλους ... βουνά, στροφές, κρύο και βροχή και το πάρτυ ξεκινά.
Δε με νοιάζει που η βροχή δυναμώνει σε σημείο να μην μπορείς να δείς στα 50 μέτρα, ούτε οτι κρύο τρυπάει κόκαλο, η ομορφιά του τοπίου σε παρασέρνει. Με τα πολλά φτάνω στο τούνελ Frejus και αφού πλήρωσα 23€ μπήκα στο τούνελ μήκους 13 χιλιόμέτρων που σε οδηγεί Ιταλία. Η ζέστη και τα καυσαέρια κάνουν τη διαδρομή του τούνελ απελπιστικά δύσκολη, κοντά στο 10ο χιλιόμετρο ήταν τόσο αποπνηκτική η ατμόσφαιρα που κόντεψα να ζαλιστώ.
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Frejus_Road_Tunnel
Στην Ιταλική πλευρά ο καιρός εντελώς διαφορετικός, πολύ ζέστη, ο ήλιος να καίει. Την ώρα που έφευγα απο τα διόδια έφτασε ένα ζευγάρι απο Αθήνα. Γύριζαν και αυτοί Ελλάδα απο Βαρκελώνη με τη μηχανή. Αφού τα είπαμε, τους αποχαιρετώ και συνεχίζω το ταξίδι μου.
Στο Τορίνο η ζέστη είναι ανυπόφορη και με μαύρη στολή κοντεύω να λιώσω. Οι ταχύτητες έχουν αυξηθεί, έπιασα τον ευατό μου να πηγαίνει σταθερά με 160+ και έτσι έφτασα γρήγορα στο Maranello.
Maranello, η πόλη της Ferrari, τι να πεις. Παντού αποπνέει η ατμόσφαιρα οτι βρίσκονται σε ετοιμασία αγώνα. Σου δίνει την εντύπωση οτι στο STOP θα σταματήσει δίπλα σου μια Ferrari F1. Φυσικά οι Ferrari υπάρχουν παντού ακόμα και σαν test drive, φυσικά για να κάνεις θα πρέπει να είσαι ρώσος με μαύρη πιστωτική κάρτα.
Αφού χόρτασε το μάτι απο κατακόκινες Ferrari, πήρα το δρόμο για το ταπεινό ξενοδοχείο, που είναι μέσα στη ... πίστα της Imola !!! Ναι μέσα στο περιβάλλοντα χώρο της πίστας.

[painterakis]

2

[painterakis]

3

[painterakis]

4

[painterakis]

5

[painterakis]

18η μέρα:

Είμαι στην Imola, μένεις μέσα στη πίστα, τι θα πρέπει να κάνεις; Μα φυσικά να πάς για ... προσκύνημα, να κάτσεις στις κερκίδες της πίστας και να περιμένεις να περάσει το μονοθέσιο.
Link: http://en.wikipedia.org/wiki/Autodro...e_dino_ferrari
Η ώρες περνούν και δυστυχώς πρέπει να διανύσω τις τελευταίες δυό ώρες (200 χιλιόμετρα) μέχρι το λιμάνι της Ancona. Η ακινησία στη εθνική πάνω απο το Rimini, με αγχωσε λίγο αλλά ακολουθόντας ένα ιταλό με BMW GS ξέφυγα οδηγώντας στη ΛΕΑ. Φτάνω στην Ancona το πλοίο είναι στο λιμάνι και θα πρέπει πρώτα να κάνω check out για να μπω στο πλοίο. Δυστυχώς στην Ancona τη χρησιμοπιούν πάρα πολύ οι τούρκοι και ενώ έχεις 5 απο δαύτους εμπρός σου και νομίζεις οτι θα τελειώσεις σύντομα, ο καθένας τους έχει απο 10 τουλάχιστον άτομα οικογένεια και μέχρι να γίνει ο έλενχος διαβατηρίων τρως άδικα το χρόνο σου.
Τελειώνω τη διαδικασία και μαζί και το ταξίδι. Είμαι ήδη μες στο καράβι και η Ancona με αποχαιρετά με βροχή. Το επόμενο πρωϊ θα είμαι στην Ελλάδα.