Σαν πρωταθλητές της βλακείας, μούσκεμα στον ιδρώτα, φτάνουμε στο διάσημο ξύλινο τούνελ με τα σκαλοπάτια. Προς στιγμή λέω «άστο καλύτερα» αλλά παίρνω κουράγιο και συνεχίζω.
Φτάνουμε στην κορυφή και ο ιδρώτας έχει μουσκέψει μέχρι εκεί που δε φτάνει ο ήλιος...Μικρή στάση, νεράκι και πάμε και λίγο πιο πάνω όπου υπάρχει πολύ ωραία εκκλησία. Ακούμε μουσική από εκκλησιαστικό όργανο και μπαίνουμε μέσα για λίγο.
Από τη ζέστη στο κρύο του πέτρινου κτιρίου, κατεβαίνω στην υπόγεια κρύπτη, τπτ το ιδιαίτερο αλλά ο χώρος αποπνέει κάτι.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Α ρε kleδουρα ...φανταστικο ταξιδι, μα πανω απο ολα μ αρεσει που εισαστε μερακληδες ...
Η φαφουτα τρωει φρουτα και για μας ....ουτε γιαρμας !
Φεύγουμε σβέλτα για transfagarassan. Στο δρόμο για Sibiu, στρίβουμε νότια προς Fagaras μέσα από χωματόδρομους και στενούς ασφαλτόδρομους τίγκα στα σαμαράκια και στις λακούβες.
Περνάμε από ένα σημείο όπου 3 γιγάντια σκυλιά μας κλείνουν το δρόμο και γαυγίζουν απειλητικά..Κάνω νόημα στον βοσκό που είναι αραχτός κάτω απο ένα δέντρο και έρχεται και τα μαζεύει. Τα χρειαστήκαμε πάντως, έτσι Χαρούληζα;
Φτάνουμε στο Fagaras.
Λίγο αργότερα φτάνουμε στην έξοδο για transfagarassan. Το δρόμο αυτόν όπως και την transalpina, τους ονειρεύομαι μήνες τώρα και να που ήρθε η ώρα να τους πατήσω. Ξέρω βέβαια ότι δυστυχώς ο transfagarassan είναι ακόμα κλειστός μετά το τούνελ που είναι δίπλα στη λίμνη Balea, γιατί τα χιόνια είναι ακόμα πολλά στην κορυφή.
(link από wikipedia) http://en.wikipedia.org/wiki/Balea_lake
Πολύ κρίμα βέβαια γιατί η αρχική διαδρομή που είχα χαράξει πέρναγε όλο το transfagarassan, τη λίμνη vidraru και γυρνούσε πάλι βόρεια προς Sibiu από το Curtea De Arges, αλλά έτσι κι αλλιώς έχουμε καθυστερήσει πολύ οπότε αυτή η αναποδιά ίσως μας βολεύει και λίγο, αν θέλουμε να φτάσουμε στο Sibiu απόψε...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, αφήνω τις φωτογραφίεζες να μιλήσουν, αν και ο ήλιος δε μας έκανε τη χάρη να μας τις φωτίσει ωραία.
Η λίμνη υπέροχη, παγωμένη και το τοπίο μαγικό. Ανεβοκατεβαίνω τα στροφιλίκια και βάζω τον καημένο τον Χαρούληζα να με τραβάει βίδεα και φωτογραφίεζες για να έχετε τώρα να με θαυμάζετε. Θενκς Χαρούληζα για την υπομονή σου...
Η παιδική χαρά σκοτείνιαζε σιγά σιγά και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε. Στάση σε μια βρυσούλιζα για νεράκι και βουρ για Sibiu.
Το χοτελ έχει εσωτερική αυλή, έρχεται μια χοντρή να μας ανοίξει και δεν προλαβαίνουμε να βγάλουμε τα κράνηζα, μας ζητάει να πλερώσουμε το δωμάτιο...Ο Χαρούληζας της δίνει κάρτα, αυτή δεν έχει ιδέα πως να χρησιμοποιήσει το μηχανάκι της κάρτας και ζητάει μετρητά. Αρχίζω εγώ κάτι γιαπωνέζικα γαμοσταυρίδια και μου λέει ο Χαρουληζας «άστο, θα την ταχτοποιήσω εγώ τη χοντρίου στο Σιμπίου», «θα στα δώκουμε μετά ρε θείτσα, μη φοβάσαι τους Έλληνοι, είμεθα κύριοι εμείς» και έτσι η χοντρίου από το Σιμπίου γλύτωσε το σκαλπ της και γω ηρέμησα...
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση