Προσπαθώντας να συνηθίσω την διαρκή εναλλαγή ασφάλτου και χώματος,κάποια στιγμή στην άκρη του δρόμου μου κάνει νεύμα ένας βοσκός.το πιθανότερο είναι να θέλει τσιγάρο,σκέφτηκα.είχε πέσει στην περίπτωση αν ζήταγε αυτό.αλλά ο διάλογος που ακολούθησε ήταν απολαυστικότατος
-Γειά χαρά σου ρε παλληκάρι,
-χαίρετε
-δε μου λές,να σε ρωτήσω κάτι.από που έρχεσαι;
-ανέβηκα στο Γράμμο από Καστοριά μέσω Διποταμιάς και έφτασα στην Αετομηλίτσα απο την λίμνη.
-με τούτο εδώ;
-ναί
-καλά ρε παιδάκι μου,μπορείς να μου πείς τι παθαίνετε όλοι σας και έρχεστε για σκί με αυτά εδώ πάνω στην ερημιά(άσχετο!);το χειμώνα με τόσο χιόνι να,και έρχεται ένα παληκάρι μονάχο του,πάνω στο Τσούκα Πέτσικ τέσσερις μέρες σε σκηνή.τον βρίσκω,τον ρωτάω τι κάνεις εδώ πάνω μονάχος σου,ήρθα για σκί μου λέει.εμένα 50 χρόνια που βγάζω το κοπάδι τα ποδάρια μου δεν μπορώ να τα πατήσω πλέον,δε με βαστάνε και εσείς έρχεστε για σκί να κουτρουβαλάτε μέσα στα κρύα μονάχοι σας;είναι ωραία,μου λέει.και ξέρεις τι του λέω τότες;
-τι του λέτε;
-είσαι να παραβγούμε ποδαράτο μέχρι την κορφή να δούμε ποιός αντέχει;και ξέρεις δεν ήρθε,γιατί εδώ γεννήθηκα εγώ και ακόμα θα με έψαχνε στα μονοπάτια,δεν τόλμησε,συνέχισε γεμάτος αυταρέσκεια και περηφάνια ο απίθανος αυτός βοσκός.
Τι να του εξηγώ τώρα και τι να του λέω.
-είναι τρέλα παππού εδώ πάνω,είναι ωραία τα μέρη,όμορφη η φύση χιονισμένη και μη.για αυτό ερχόμαστε και εμείς.
-αμ δεν έρχεστε όμως να κάνετε τη δουλειά μου να δείτε τι είναι ωραία,συνέχισε με παράπονο.
Ο μικρός μας διάλογος συνέχισε και γύρω απο τους πολιτικούς που τους κορο’ι’δεύουν στις εκλογές και τους τάζουν δρόμους αλλά κούφιες υποσχέσεις.
Άλλα 5 λεπτά πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα και ευχάριστα.για αυτό εξάλλου λατρεύω τα ταξίδια με τη μοτό.έχεις την αμεσότητα τόσο με την φύση,όσο και με τον κόσμο.ζείς πραγματικά,δεν αποστειρώνεσαι,δεν απομονώνεσαι όπως πιστεύουν όλοι όταν ταξιδεύει κανείς μόνος του.αντίθετα αφομιώνεται με το περιβάλλον,αφουγκράζεται τα πάντα,ζεί το κάθε τι πραγματικά.όλοι σας το έχετε νιώσει αυτό,ε;
![]()