Στην περιοχή κυριαρχούν τα σπιτια με πέτρινες σκεπές και τα αφθονα νερα..
Στην περιοχή κυριαρχούν τα σπιτια με πέτρινες σκεπές και τα αφθονα νερα..
Μπήκαμε στην Ιταλία....
Σε μια στροφή του δρόμου βρήκα αυτό που ήθελα!!
καντινα με τραπεζάκια κάτω απο τα πευκα!
Βαζω τη μηχανή στην άκρη και καθόμαστε...Η πίτσα μοσχοβολάει και δεν μπορούμε να αντισταθούμε..Ουτε στην παγωμένη μπίρα.
Το ζευγαρι στο διπλανό τραπέζι πίνει καφέ και ο αντρας μου κανει νόημα δίχνοντας τις μπίρες -΄Ενα μικρό ποτήρι για μένα και ένα μεγάλο γαι την Χρυσα. Εμείς μιλάμε Ελληνικά και Αγγλικα, αυτόί Ιταλικα και Γερμανικά, αλλά την βρίσκουμε την άκρη. Καταλαβαίνω πως μου λεει να μην τρέχω και όταν του εξηγώ ότι παμε χαλαρά και δεν βιαζόμαστε χαμογελάει ικανοποιημένος...
Συνεχίζουμε πιο νότια και το τοπίο αλλάζει....
Πλησιάζουμε την λίμνη Commo...
Στην ιδια περιοχή...
Μπαίνουμε στον SS36 με τα τουνελ και τις στροφές.
Δε μου άρεσε, δεν έιδαμε τίποτα από την λίμνη, εκτός απο 2 παρακάμψεις που κάναμε για το λόγο αυτό....
Μέσα σε ένα τούνελ φάροι.....Μαι μηχανή στην άκρη του δρόμου......
Φευγουμε γρήγορα.....
Βγαίνουμε απο το δρόμο και πέρνουμε την έξοδο για Lecco
2
Ηπιαμε και έναν καφέ στο Lecco, cappuccino ?2 μπροστά στην λίμνη και φύγαμε για να βρούμε το χωριό που θα μέναμε...
Μπορούσαμε να πάμε από κάποιους δρόμους στο βουνό που δίστασα να ακολουθήσω καθώς περνούσε η ώρα και έτσι πήραμε το δρόμο για Bergamo.
Τέτοια κίνηση δεν την περίμενα ....ουτε και ο ασπρομάλης Ελβετός και το ΖΖR1100 και τα φθαρμένα δερματινα που μας έκανε παρέα για λίγο και σχολιαζε συνεχώς την κίνηση.
Αφου φτασαμε κοντά στο Bergamo βρήκαμε τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε για το χωριό...Έλα όμως που ήταν πιο μακρια απ' ότι υπολογίζαμε...
Οι οδηγίες το λέγαν καθαρά: Λίγα μέτρα από το τέλος του χωριού , προς Blelo, στην οδό Kennedy 96. Φτάσαμε στο τέλος του χωριού, βρήκαμε και την Kennedy, βρήκαμε και το 94 αλλά που είναι το 96?
Αριστερα τα νούμερα μικραίνουν και δεξια χωράφια....
-Δεν ρωτάς τους εργατές εκεί πέρα? μου λέεί η Χρύσα
Και τους ρωτάω αλλά δεν νομίζω να κατάλαβαν και τίποτα....Μου δείχνουν προς το επόμενο χωριο, κατι λένε για 2 χλμ...και παμε προς τα εκεί....
Στροφές, δάσος , ένα σπιτάκι, ένα χωριουδάκι...πουθενά το ξενοδοχείο!
Παλι πίσω στο ίδιο μέρος.
Αφήνω την Χρυσα να πάρει τηλεφωνο και μπαίνω στον χωματόδρομο...Διακλάδωση και κάνω αριστερα....αδιέξοδο. Αναστροφή και στο δεξί κομάτι...απότομη ανηφόρα, μαζευω φόρα και μπάινω.....στο χωράφι!!! Τρεις εργατες που μαζευουν χόρτα με κοιτάν λες και είδαν UFO....τους χαιρετω και επιστρέφω στην Χρυσα .....
Ευτυχώς τους βρήκαμε στο τηλέφωνο....Τελικά είναι μαζί το 94 και το 96!!
Τελος πάντων....
Το ξενοδοχειο ήταν.......ήταν.....ήταν πως να το περιγράψεις.
Ειπαμε αγροτουριστικό, με τα ζωάκια του (στο δωμάτιο) χωρίς ζεστό νερό (έτσι κάνουν μπάνιο οι αγρότες - με κρύο ) και με τις βρύσεις να τρέχουν καφε νερό.....από το ποτάμι!
Το δύο λυθηκε μετα από κανα δύωρο, το τρίτο αφού αφησα τις βρυσεις ανοιχτές για κανενα δεκαλεπτο.
Ευτυχώς δεν είχαμε κανονισει για φαγητό!!! Κάναμε ένα μπανάκι και στο χωριό...
Μεγάλο, καθαρό, περιποιημένο, όλα καλά άλλα τι θα φάμε? Βρίκαμε ένα καφε-μπαρ-club-κλπ στην πλατεία και μια πισταρία που έκανε delivery αλλά είχε και δυο τραπεζάκια.
Στην πιτσαρία λοιπόν...Δυο φίλοι 25-30 και η φίλη του ενός...μόνο Ιταλικά.. no problem..φωναζουν και ένα φίλο τους που μιλάει...Ιταλικά και τελικά ανοίγουν το ψυγείο και τους δείχνουμε τι θέλουμε στην πίτσα - απλά πράγματα..
Το οτι η πίτσα ήταν από τις καλύτερες που έχουμε δοκιμάσει ποτε πέρασε στα ψιλά, όταν πιασαμε κουβέντα...Η μηχανή ήταν ο συνδετικός κρίκος, ο ένας είχε τσοπερ, τι ακριβως δεν κατάλαβα-,τους ζωγραφίσαμε σε κουτί από πίτσα το ταξίδι μας, ηπιαμε μπιρες μας κέρασαν cappuccino και grappa και κρατήθηκαν με το ζόρι να μην γελάσουν όταν τους είπαμε που μέναμε...
Το πρωινό στο ξενοδοχείο είχε γέλιο αφού ξεκούραστοι πια, βλέπαμε τα πράγματα αλλιώς...
Πήραμε έναν άλλο δρόμο για να βγούμε στον SR470 για Bergamo. Το πρόγραμμα είχε σήμερα Brecia, λιγο λίμνη Garda, Verona, Vicensa και ξενοδοχέιο στην Padua.
Φύγαμε νωρίς, ωστε αν φτάσουμε νωρίς ίσως να πηγαίναμε το απογευμα Βενετία ....
Από τα προάστια του Bergamo αρχισε το μποτιλιάρισμα και κράτησε ώς την Πάδοβα!!!
Δεν θα πω τιποτα για την διαδρομή τη μέρα αυτή εκτός από δύο πράγματα:
1. Κάναμε περίπου 6,5 ώρες για μια διαδρομή περιπου 250χλμ (μόνο απο επαρχιακούς) μέ μόλις 3 στάσεις συνολικά περίπου 40λεπτα΄.
2 Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο ήμουν σαν...καταδρομέας!!Αν με είχαν βάλει πισω από εξάτμηση χαλασμένου φορτηγού επί ώρες δεν θα είχα τόση μαυρίλα..
Στην Πάδοβα πήγαμε μια βόλτα με το ...αστικό και καταλήξαμε σε ένα καφε-μπαρ απέναντι απο το ξενοδοχείο.......
Την Βενετία....την ξεχάσαμε!!
Το πρωί της τελευταις μέρας σηκωθήκαμε αργά και από εναν όμορφο δρόμο φτάσαμε στο λιμάνι....
Το ταξίδι έμοιαζε να έχει τελειώσει....η τελευταία μέρα μας έιχε λιγο ρίξει....
Στο λιμανι αφησα τη μηχανή πισω απο πια παράξενη παρέα: Ενα ολοκάινουριο R1200GS και μια harley 20ετίας με γερμανικές πινακίδες. Σε λίγο το μυστήριο λύθηκε: Πατέρας και γιος ταξιδευανε μαζί για την Ελλάδα...
Οι συζητήσεις μας στο καράβι έκαναν την επιστροφή ευχαριστη...Ο πατέρας απίστευτα μορφωμένος μα συνάμα απλός και ο γιος γεματος ορεξη για να μαθει....Φοβεροί...
1
Τους αποχαιρετήσαμε στην Ηγουμενίτσα και φύγαμε για Θεσσαλονίκη....
Μια στάση στη Μπαλντούμα για βενζίνη , σουβλάκια στον Πλανητάρχη και ...φτάσαμε
Γεροι και δυνατοί και του χρόνου μακρύτερα
Μπράβο σας. Πάντα τέτοια.
Πολύ ωραία! Πάντα τέτοια και καλύτερα! Και πάντα όρθιοι και οι δύο επιβένοντες στο όχημα!
Κανόνες δημοσιεύσεων
Απάντηση με παράθεση