Μιας και πιάσαμε τις ιστορίες, θυμήθηκα μια δική μου που πολύ θα ήθελα να ξεχάσω όμως.
Κάποιο Σάββατο το μακρινού 2007, έπρεπε 06:30 το πρωϊ να είμαι Μέγαρα. Το μοναδικό μεατφορικό μέσο που είχα διαθέσιμο ήταν το ...παπί.
Ρωτώντας δεξιά-αριστερά διάφορα παιδιά νεαρότερης από μένα ηλικίας, πείστηκα ότι τα 125 κυβικά του παπιού, θα με πηγαίνανε και θα με φέρνανε, σχετικά άνετα και απροβλημάτιστα.
Το βράδυ της προηγούμενης έλαβα την σοφή -όπως αποδείχτηκε- απόφαση να του κάνω ένα σέρβις. Έτσι, πήγα μέχρι το πλησιέστερο βενζινάδικο και το φούλαρα αμόλυβδη. Επίσης, τσέκαρα και πιέσεις των ελαστικών. Το πιεσόμετρο μου έλυσε και την απορία που είχα σχετικά με την υψηλή κατανάλωση βενζίνης που παρατηρούσα τους τελευταίους μήνες. Το πίσω λάστιχο είχε 12psi πίεση και το μπροστινό 18!
Αφού λοιπόν τελείωσα με το σέρβις, έπρεπε να υπολογίσω τον χρόνο που θα χρειαζόμουν για να καλύψω την απόσταση που με χώριζαν από την Πάχη. Έστω και δέκα λεπτά παραπάνω ύπνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός, οπότε έπρεπε οι υπολογισμοί μου να είναι ακριβείς.
Χρησιμοποιώντας λοιπόν διαφορικές εξισώσεις με μερικές παραγώγους, υπολόγισα με σχετική ακρίβεια ότι αν κινούμαι με μέση ωριαία 100 km/h , τότε θα χρειαστώ 1/2 της ώρας για να καλύψω τα 50 χιλιόμετρα του ταξιδιού. Συνεπώς, για να είμαι εκεί στις 06:30 θα έπρεπε να φύγω στις 06:00. Άρα, θα έπρεπε να ξυπνήσω στις 05:15 (Αν δεν απολαύσω τον καφέ μου το πρωϊ με ησυχία, είμαι όλη μέρα "μη του μιλάτε του παιδιού έχει βαριά σεκλέτια")