Έχοντας περισσότερη φόρα στη είσοδο σαφώς και θα κερδίσουμε κάποιο χρόνο ως την κορυφή της στροφής. Αυτό όμως είναι και το μοναδικό πλεονέκτημα έναντι μιας σειράς μειονεκτημάτων.
Μεγαλύτερη φόρα σημαίνει συνήθως βαθύτερο σημείο εισόδου ώστε να έχουμε και περισσότερη ώρα ανοικτό το γκάζι. Πρέπει δηλαδή να φρενάρουμε πιο δυνατά και να πλαγιάσουμε το μηχανάκι εξαιρετικά πιο γρήγορα. Όλοι γνωρίζουμε όμως ότι η μοτοσυκλέτα αποσταθεροποιείται κατά το φρενάρισμα. Πιέζοντας σκληρότερα τα φρένα ενισχύουμε αυτό το φαινόμενο.
Αν δεν προλάβουμε να τη ρίξουμε όσο γρήγορα απαιτείται θα μας ανοίξει τη γραμμή της και είτε θα χάσουμε χρόνο διανύοντας περισσότερα μέτρα, είτε ακόμα χειρότερα, θα βγούμε στο χωράφι.
Εκτός από τα παραπάνω, το σημαντικότερο μειονέκτημα είναι ότι δεν θα μπορέσουμε να ανοίξουμε νωρίς το γκάζι. Ότι χρόνο κερδίσαμε στην είσοδο θα τον χάσουμε στην έξοδο. Αν μάλιστα ακολουθεί ευθεία, ο χρόνος που θα χάσουμε θα είναι δραματικά μεγαλύτερος.
Σκεφτείτε την Κ5 στα Μέγαρα ή την Κ14 στις Σέρρες. Όσο και να κερδίσουμε στην είσοδο, θα μας περάσουν στην ευθεία που ακολουθεί.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η πίεση στην είσοδο μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε ένα σύμπλεγμα στροφών χωρίς ιδιαίτερες ευθείες, μπαίνοντας με φόρα στην πρώτη στροφή και διατηρώντας τη στις υπόλοιπες, όχι μόνο θα κατεβάσουμε χρόνο αλλά θα είμαστε και σε πλεονεκτική θέση για προσπέραση.
Για παράδειγμα η Κ4 στα Μέγαρα και η Κ5 στις Σέρρες. Τα ευθειάκια που ακολουθούν είναι μικρά, κι αν έστω καθυστερήσουμε ελάχιστα με το γκάζι λόγω αυξημένης φόρας, πάλι κερδισμένοι θά 'μαστε.
Η πίεση στην είσοδο έχει ρίσκο κι εγκυμονεί κινδύνους. Πρέπει να ζυγίζουμε κάθε φορά τα πράγματα για να μπορούμε να αποφασίσουμε πότε θα έχουμε όφελος και πότε όχι.
Μη ξεχνάμε εξάλλου το ..."Slow in Fast out"