Ελλάδα, φθινόπωρο, φύση χρώματα, Ήπειρος…
Πως να πεις ότι αγαπάς την Ελλάδα, χωρίς να πεις ότι αγαπάς την Ελλάδα. Πως να εξηγήσεις το να ζεις σε μια χώρα με τόσες αντιφάσεις και προβλήματα χωρίς να αναφέρεις ούτε ένα στραβό.
Η Ήπειρος είναι μια τρανταχτή απόδειξη όλων των παραπάνω… αυτό που βλέπεις σε αυτά τα μέρη είναι μαγικό, το συναίσθημα που βιώνεις είναι μοναδικό , βγαλμένο από φωτογραφίες και παραγωγές μεγάλων φιλμ που τα μνημονεύεις λέγοντας ‘’εκεί έπρεπε να είμαι τώρα’’. Να μιλήσουμε για το τοπίο αυτήν την εποχή, όπου τα βρεμένα φύλλα μπερδεύονται γλυκά με το έλατο τον ουρανό, το σύννεφο και την φιδίσια διαδρομή που αγκαλιάζει τους ορεινούς όγκους της Πίνδου και των Τζουμέρκων.
Όλοι έχουμε πάει ,δεν ανακάλυψα ξανά τον τροχό, το ξέρω… τον είδα όμως ακόμα μία φορά μπροστά μου και είπα να τα ξαναμάθω όλα από την αρχή… γιατί όσες φορές και να πας πάντα θα νιώσεις λες και είναι η 1η φορά. Θα δεις κάτι που δεν είδες, θα αισθανθείς μια πληρότητα, μια ευφορία που είναι το έναυσμα να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα και την καθημερινότητα σου με παραπάνω εφόδια και με περίσσιο θάρρος. Οι εποχές τουλάχιστον για εμένα δεν επιτρέπουν παρά μόνο ολιγοήμερες αποδράσεις από την καθημερινότητα και μετρημένες. έτσι προσπαθώ να κάνω καθεμία από αυτές να μετράει.
Η βόλτα αυτή είχε σχεδιαστεί για αρχές του μήνα αλλά κάποιες αναποδιές την μετακίνησαν καμιά δεκαριά ημέρες. Η παρέα γνωστή και μη εξαιρετέα αλλά οι υποχρεώσεις πολλές και δεν υπάρχει χρόνος για όλους.
Οι διαδρομές σχεδιάστηκαν από τον συνοδοιπόρο George_pan και τροποποιήθηκαν και από τους 2 μας κατά τη διάρκεια της βόλτας. το αρχικό ραντεβού μας ήταν στο Μέτσοβο…
Σκεφτήκαμε οι διανυκτερεύσεις να γίνουν σε καταφύγια και μετά από επικοινωνία με αυτά επιλέχθηκαν 2 διανυκτερεύσεις στον Καταφύγιο της Βοβούσας και μία σε εκείνο των Πραμάντων.
Ο καιρός…. Ο καιρός είναι πάντα ένα στοίχημα αυτήν την εποχή και έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε και βλέπουμε αν θα βγει το πρόγραμμα…και βγήκε σε μεγάλο βαθμό.