του Γιώργου Πίττα.
Διάβασα πως ο συνήγορος του κου Κορκονέα (μου διαφεύγει το όνομα του συνηγόρου) θα ασκήσει.αγωγή κατά της Μητέρας του φονευμένου από τον πελάτη του υιού της.
Θίχθηκε -λέει- επειδή η Μητέρα τον αποκάλεσε «ηθικό φονιά» του ήδη νεκρού παιδιού της.
Λησμονεί προφανώς ο κος συνήγορος πως στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί τον πελάτη του, περιέπεσε σε πλείστα αδιανόητα ατοπήματα όπως την προσβολή της μνήμης του νεκρού (του κατά το μάλλον εν ψυχρώ δολοφονηθέντος) όταν τον περιέγραφε λίγο πολύ ως «απροσάρμοστο» ή ως έφηβο με προβληματική συμπεριφορά ή κάτι τέτοια ανάλογα που δεν θυμάμαι και καλά, ωστόσο η εντύπωση τους είναι ζωηρή.
Ακόμα χειρότερα , παρότι πατέρας ο κύριος συνήγορος, μοιάζει να απέχει έτη φωτός από τι σημαίνει οργή γονέων και ειδικά Μητέρας όταν προσβάλλονται νεκρά τα παιδιά τους. Ουδόλως τυχαία η Ελληνική έκφραση «σπλάχνο των σπλάχνων μου» και ανείπωτα κι απερίγραπτα εκμαυλισμένος και φαύλος όποιος δεν το κατανοεί.
Είπα και πριν πως τον κο Συνήγορο δεν τον γνωρίζω και μου διαφεύγει το όνομά του, αλλά ομολογώ μου έκανε εντύπωση πως όταν ρώτησα δυο τρεις συναδέλφους μου είπαν να αναζητήσω πληροφορίες σε.κουτσομπολίστικες στήλες εφημερίδων (!) σε gossip sites (!!!) και άλλα τέτοια απίθανα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, ούτε ένας δεν με παρέπεμψε σε επιστημονικές εργασίες, δοκίμια περί δικαίου και άλλα ανάλογα, που ευλόγως θα ανέμενε κάποιος από έναν γνωστό της Δικαιοσύνης λειτουργό. Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά η δικαιοσύνη κάποτε ήταν Θεά και ως τέτοια έμεινε Ιερή ως τις μέρες μας-νόμιζα.
Όμως η είδηση δεν είναι εδώ, δεν είναι στην πληροφορία πως Κος «πως τον λεν;» θα κάνει μήνυση κατά της Μητέρας του δολοφονηθέντος δεκαπεντάχρονου γιού της.
Η είδηση αφορά την ουσία πως η Ελλάδα είναι μία χώρα στην οποία κάθε έννοια αξιοπρέπειας έχει γίνει διάτρητη και δεν υπάρχουν διόλου θεσμοί που να λειτουργούν.
Ξεχάστε των Κο «πως τον λεν;».
Πείτε μου όμως, σε ποια άλλη χώρα, της Ευρώπης τουλάχιστον, τηλεοπτικοί πανελίστες (άλλη.ιδιότητα κι αυτή!) , άνθρωποι που ξυλοφόρτωναν την γυναίκα τους λόγω ζήλειας, τύποι που έχουν εμφανιστεί στις τηλεοράσεις με το μάτι θολό από το πιοτί, λεφτάδες λούμπεν που δέρνουν σε πλατείες όποιον δεν γουστάρουν, κανονικοί δηλαδή χουλίγκανοι και τραμπούκοι της δημόσιας ζωής όχι μόνο κυκλοφορούν ελεύθεροι αλλά ασκούν δημόσιο λειτούργημα και θησαυρίζουν ασύστολα από αυτό σε μεγέθη ανεξήγητα.
Βέβαια, στην Ελλάδα έγινε πρότυπο ο Μάκης Ψωμιάδης που θα έπρεπε να ζει στη φυλακή εδώ και χρόνια αλλά κυκλοφορεί ελεύθερος την ώρα που εκατομμύρια κανονικοί άνθρωποι στενάζουν από τα χρέη και τις τράπεζες.
Αλήθεια κάτι τέτοιους σκαφάτους λελέδες & τσόγλανους γιατρούς, δικηγόρους κλπ η εφορία τους έχει τσιμπήσει ή τους αφήνει ανέπαφους γιατί ενδεχομένως ως κανονικοί μαφιόζοι κρατάνε «μυστικά και ντοκουμέντα» για πολιτικά πρόσωπα; Ποιος θα φταίει μεθαύριο αν ένας εξωθημένος στην ανέχεια άνθρωπος βρει μπροστά του έναν από δαύτους και τον σαπίσει στο ξύλο; Υπάρχει δικαστήριο που να αποφανθεί πως ο ξυλοφορτωμένος συνιστά δημόσια πρόκληση; Όχι! Βέβαια δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο μιας που όλοι αυτοί κουβαλάνε μαζί τους και κάτι κουρδισμένα ανθρωποειδή ως κρεατοφύλακες.
Είναι όλη αυτή η τρισάθλια και αισχρή φάρα , τα προϊόντα της «διαπαιδαγώγησης» που ξεκίνησε μια φορά κι έναν καιρό από το ΚΛΙΚ του κου Κωστόπουλου που εισήγαγε στην Βαλκανελλάδα το life style ξεσηκώνοντας -πολύ πετυχημένα είναι η αλήθεια- κάποια περιοδικά από την εσπερία.
Βέβαια ο κος Κωστόπουλος μπορεί πολύ γρήγορα να αποσύρθηκε από τα φώτα, δεν τον ενδιέφεραν άλλωστε ιδιαίτερα, απλά είχε την ευφυΐα να τα χρησιμοποιήσει όσο του ήταν χρήσιμα, αλλά δυστυχώς ο σκουπιδόκοσμος που δημιουργήθηκε εκεί, παρέμεινε βρυκολακιασμένος και πελιδνός από τα ατελεύτητα ουίσκια και τα γκλαμουροξενύχτια στα πρώτα τραπέζια της κάθε τσιφτετελοπίστας.
Ένας καρκίνος μεταστατικός στο σώμα της κοινωνίας μας.
Οι κωλοέλληνες, οι τσιφτετέλληνες που άδει και ο Σαββόπουλος στο γνωστό άσμα το οποίο κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε προ πολλού να ανακηρυχθεί σε εθνικό ύμνο.
Αυτοί όλοι λοιπόν, που ξαφνικά βρέθηκαν στο προσκήνιο, πότε ως «αστέρες γιατροί» πότε ως «αστέρες δικηγόροι» πότε ως «αστέρες επιχειρηματίες της νύχτας ή της μέρας» και γενικώς ως.πρότυπα που εν ολίγοις φέρουν ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης στην διαβόητη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή θα πρέπει όχι μόνο να πληρώσουν με κάθε τρόπο για όλα όσα απέκτησαν τα τελευταία 20-25 χρόνια αλλά σε κάποιους από δαύτους να επιβληθεί στέρηση άδειας επαγγέλματος όταν αυτό το επάγγελμα έχει να κάνει με λειτούργημα.
Μιλάμε για τα χειρότερα παράσιτα της σημερινής Ελλάδας, μιλάμε για τα απόλυτα μηδενικά που θεωρούν εαυτούς σπουδαίους και βεβαίως.μάγκες.
Εμέσματα που πρέπει να εξαφανιστούν τον δημόσιο βίο της χώρας αν η χώρα αυτή θέλει να βρει μια ισορροπία. Φταίνε μόνο αυτοί;
Όχι βέβαια, φταίνε όλοι αυτοί που τους επέτρεψαν να υπάρξουν και να θεριέψουν σαν δηλητηριώδη αναρριχητικά φυτά πνίγοντας κάθε ήθος και κάθε αξία.
Και αυτά τα αναρριχητικά φυτά (ή μήπως ερπετάανέβηκαν τόσο ψηλά, απέκτησαν τόση δύναμη που έχασαν κάθε επαφή με την πραγματικότητα ακόμα και εκείνη την στοιχειώδη επαφή με τη ζωή που πρέπει να έχει κάποιος για να κάνει τη δουλειά του . Όποια και αν είναι αυτή.
Κάπως έτσι μπορεί να φτάσει κάποιος να διαπράττει την Ύβρη -με την αρχαιοελληνική έννοια- να θέλει να κινηθεί δικαστικά κατά μίας Μητέρας που έχασε τον γιό της σε φονικό, τον γιό της ετών 15 από το χέρι ενήλικα λειτουργού της.τάξεως.
Κάπως έτσι κάποιος δεν καταλαβαίνει πως αν αυτή η Μητέρα ότι και αν του πει ότι και αν του προσάψει, δίκαιο ή άδικο, το μόνο που έχει να κάνει είναι -αν θεωρεί πως τον αδικούν- να σκύψει το κεφάλι ευλαβικά και να βγάλει τον απόλυτο σκασμό τιμώντας μια Οδύνη που δεν μπορεί να διανοηθεί. Το να μην το καταλαβαίνει όμως, είναι η ματιά της επιείκειας. Η πιο ορθολογική ματιά θέλει αυτή την έλλειψη «κατανόησης» να είναι συνειδητή και σχεδιασμένη. Και αυτό, σε μια κοινωνία άλλη θα απαιτούσε τουλάχιστον τον εξοστρακισμό.
Τον Κο «πως τον λεν;» έγραψα και πιο πάνω, δεν τον γνωρίζω. Όπως δεν γνωρίζω και τη Μητέρα.
Όμως, αϊ σιχτίρ πια με την ανοχή στα κατακάθια που βρέθηκαν να επιπλέουν μέσα στη μύτη μας.
Απάντηση με παράθεση
