Και για να το εξηγήσω και ανάποδα -καθότι στην 4η δεκαετία της ζωής μου και με δύο στις μοτό και στο δρόμο από όταν μοτοσικλετιστικός εξοπλισμός ήταν οι αρβύλες του στρατού περασμένες βαλβολίνη για αδιαβροχοποίηση- ξέρετε ποιος είναι πωλητής;
Αυτός που ξέρει ότι υπάρχουν και αργόσχολοι που κάνουν τους πελάτες για να περάσει η ώρα και να σπάσουν αρχίδι@ και τους κάνει και φέυγουν με προιόν.
Ξέρετε και γιατί;
Γιατί το κάθε κολοκύθι που περνάει από το κάθε μαγαζί πουλιέται κοντά δύο φορές τα λεφτά που κάνει να το φτιάξεις. Και ένα μέρος από αυτά τα λεφτά θα τα πάρει ο πωλητής. Για να το πουλήσει.
Άμα δεν το πουλήσει -ή άμα πουλιέται μόνο του- γιατί να του τα ακουμπήσει ο πελάτης/ιδιοκτήτης/κατασκευαστής; Γιατί του τα χρωστάει; Από φιλανθρωπία; Για να του κάνει παρέα στο άδειο μαγαζί;
Εδώ και η πρέζα που ο άλλος πεθαίνει για πάρτη της και θέλει μάρκετινγκ για να φύγει.
Και ο άλλος που πουλάει κράνη πχ -που δεν θα πάρεις και ένα κάθε χρόνο- και κάθετε και κοιτάει τηλεόραση στο μαγαζί και απορεί γιατί δεν έρχεται ο άλλος να του αφήσει το κασέρι στο ταμείο και να φύγει λες και είναι self service.
Και μετά κλαίει ότι "τον κλείσανε" το ίντερνετ και η παγκόσμια συνομωσία του ξερωγώ. Κλαίνε τα μπαγλαμαδάκια.