Αφού λοιπόν το καρμπιρατέρ ετοιμάστηκε και ο κινητήρας μπήκε στη θέση του ήρθε η ώρα της εξάτμισης για να ξυπνήσει το γουρούνι
μετά απο 3 χρόνια.
Όπως προείπαμε, το μπάτζετ περιορισμένο και ή μαμά εξάτμιση δεν επιδέχεται βελτίωσης.
Σάπια με μπόλικες τρύπες και χαμηλής απόδοσης, άσε που ζυγίζει και 1 τόνο. Έπρεπε να γίνει κάτι ελαφρύ, δυνατό και όμορφο.
Η σωλήνα της εξάτμισης παρότι επιφανειακά είχε σκουριά, μ' ένα τρίψιμο καθάρισε εύκολα.
Το πλαίσιο δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αλλαγές στη σωλήνα, οπότε η προκαθορισμένη
διαδρομή διατηρήθηκε και θα αλλαχτεί το τελικό.
Και τι τελικό...